1>Vragenvuur - Steffen Jacobsen Hoe werd een dokter als jij schrijver? Medicijnen studeren en vervolgens uitvoering geven aan dat vak is een erg rationele en objectieve bezigheid. Maar het stimuleert slechts de helft van je hersenen. Voor mij was het altijd een noodzaak om ook andere dingen te doen om mijzelf verder te stimuleren. Daarom schilderde ik, tekende ik en speelde muziekinstrumenten. Dat laatste deed ik trouwens erg slecht. Hierdoor creëerde ik wel balans, wat ik nodig vond. Nadat ik mijn doktersthesis verdedigde, waarvoor ik jaren onderzoek uitvoerde en ook schreef, had ik een uitlaatklep nodig voor mijn creatieve energie. Daarom begon ik met het schrijven van een crime novel. Maar dat ging nog niet helemaal zoals het zou moeten: het was meer een plot en wat woorden dan een echt verhaal. Toen het verhaal echter een matig succes kreeg, werd ik enthousiast en besloot ik dat verhaal te herschrijven. Toen leerde ik pas echt schrijven. Wat is jouw favoriete schrijver en waarom? Ik heb er een aantal, die elkaar aanvullen op een manier zoals ik ernaar kijk als schrijver. Ik ben fan van John le Carré. Hij is zeg maar de Gouden Standaard, een icoon. Hij is rijk in zijn beschrijvingen, erg gedetailleerde karakters en hij beschrijft aannemelijke psychologische ontwikkelingen bij personages. Hij bezit dezelfde Olympische wijsheid en menselijke ervaring als Ernest Hemingway. Mijn persoonlijke favoriet en degene die mij het meest beïnvloedt als schrijver is de Amerikaan Martin Cruz Smith. En dan in het bijzonder zijn in Moskou gesitueerde verhalen met de inspecteur Arkady Renko, die gedesillusioneerd maar weer niet cynische held. Renko doet altijd net dat extra stapje en het maakt hem niet uit of hij daardoor in gevaar komt. Hij is een waarheidszoeker die ervoor gaat. De wereld die Cruz Smith beschrijft is geweldig, de personages zijn interessant en de dialogen zijn messcherp: droog en extreem grappig. Heb je een verklaring waarom Scandinavische thriller als jezelf zo populair zijn in Nederland? Ik heb geen kant-en-klare verklaring, anders dan dat de thrillers uit onze regionen ontstaan in een erg gereguleerde en vredig deel van de wereld. In feit is het leven in Scandinavië niet uitdagend en op een bepaalde manier best saai. Dus mensen willen fictie, terwijl mensen in andere delen van de wereld hier juist geen behoefte aan hebben. Zij hoeven slechts naar buiten te stappen om de uitdaging te voelen. Overigens zijn we veel verschuldigd aan Henning Mankell en Sjöwall en Wahlöö. Zij hebben de Scandinavische thriller internationaal op de kaart gezet. Daarna werd de Scandi-thriller een soort 'merk', zoals Harry Potter. Hoe heb je het personage Michael Sander gecreëerd? Is hij zoals jij bent? Haha! Mocht ik willen. Nee. Toen ik hem in Trofee introduceerde, had ik hem niet scherp zoals nu. Hij heeft eigenlijk zichzelf ontwikkeld. Ik wist wel dat ik niet de cliché held wilde; gescheiden, cynisch, alcoholist en steeds in conflict met zijn chef. Sander heeft bijvoorbeeld geen baas. Hij is gelukkig getrouwd, heeft een normaal leven (afgezien van zijn auto's), maar is wel een ervaren vechter en huurling. Hij is door zijn militaire verleden gewend aan geweld. Hij is echt een professional. Over je nieuwe boek Vergelding. Kun je daar iets over vertellen? Of je nu een screenplay of een thriller schrijft, je bent altijd op zoek naar een simpel en helder idee. Een onderwerp dat in een of twee zinnen gevat kan worden. Bijvoorbeeld: "het lichaam van een jonge vrouw, al twintig jaar vermist, wordt gevonden bij een smeltende gletsjer. Is het een misdaad?" In het geval van Vergelding is dit de volgende prepositie: "een wereldberoemd pretpark in hartje Kopenhagen is vernietigd door een islamitische terroristische aanval. Onze twee helden streven ernaar om een nieuwe aanval te voorkomen." Hoe moeilijk is het om een tweede boek in een serie te schrijven met terugkerende karakters? In sommige aspecten is het zelfs gemakkelijker omdat er al een bepaalde relatie tussen de karakters is. Ze gaan in een bepaalde manier met elkaar om. Maar dit moet worden uitgedaagd en geëvolueerd. Want zonder conflict, gebeurt er niets. Dan kun je net zo goed geen boek schrijven. Sommige thrillerschrijvers schrijven tien of meer delen in een bepaalde serie. Persoonlijk komt dat lui op me over en ook niet ambitieus. De karakters evolueren dan wel, maar doen die schrijvers dat ook? Hoe ontwikkelden de karakters Jensen en Sander ten opzichte van Trofee? Ik denk dat er een fysieke en zelfs romantische aantrekkingskracht tussen de twee is. Al doen ze beiden hun best om dit te ontkennen. In sommige opzichten zijn ze elkaars tegenpool. Jensen is de conventionele, heeft een groot verantwoordelijkheidsgevoel en een stabiel moreel kompas. Sander is juist degene die geld wil verdienen en een zaak op een effectieve en snelle manier wil oplossen. Want dan kan hij van zijn vergaarde geld genieten. Hij is juist weer enorm radicaal in zijn aanpak. Beiden zijn dan wel weer loners Is er iets dat je nog met onze lezers wilt delen? Jazeker. Ik ben een enorme filmfan. Een of twee per dag consumeer ik sowieso en ik lees ook veel screenplays. Het zou daarom een droom zijn als er een of twee boeken van mij worden verfilmd of als tv-serie vertaald.