Titelleed - Column van Linda Jansma

Over twee maanden komt mijn nieuwste thriller uit. De achtste. Met als titel Judaskus. Het was voor het eerst dat de titel er al was voordat ik nog maar met het verhaal was begonnen. Natuurlijk wist ik waar mijn nieuwe boek over zou gaan; dat wist ik al toen ik een bepaald artikeltje in de krant had gelezen en besloot dat ik daar een thriller over wilde schrijven. Judaskus plopte toen direct in mijn hoofd als, toen nog, mogelijke titel. Maar nog voordat ik vijfduizend woorden op weg was, wist ik al dat deze titel niet meer zou veranderen. Hij was zo sprekend, dekte alles wat er in het verhaal gebeurde. En dus bleef het Judaskus. Het zal inmiddels wel duidelijk zijn dat het niet altijd zo gemakkelijk gaat. Caleidoscoop, mijn debuut, was tijdens het schrijven titelloos. Ik stuurde het naar mijn proeflezers met de simpele aanduiding: boek 3 (want officieel is Caleidoscoop het derde manuscript dat ik schreef). De titel kwam pas vlak voordat ik het definitieve manuscript naar mijn uitgeefster stuurde, en omdat ik er toch niet helemaal zeker over was, vermeldde ik erbij dat het een werktitel was. Zelfs in het contract stond dat het ging om een voorlopige titel. Echter de titel bleef en het boek kwam op de markt. Dat de keuze van die titel niet helemaal perfect was, bleek later. Niemand wist wat een caleidoscoop is. En dus bleek het boek ook niet zo aantrekkelijk. In eerste instantie denk je dan: wat een flauwekul. Maar dat het inderdaad zo was, bleek toen we het boek onder een andere naam – Kwetsbaar – in herdruk deden, omdat mijn uitgeefster vond dat het boek toch echt wel wat meer aandacht verdiende. Het boek ging toen ineens als zoete broodjes over de toonbank en belandde voor zes weken in de Bestseller Top 60. Ook de titel voor mijn tweede boek (tevens mijn tweede manuscript) was er niet zomaar. Toen ik dat voor het eerst naar een uitgeverij stuurde, heette het Tussen vier muren. Waarom? Omdat ik geen passende titel kon bedenken en ik het niet wilde opsturen als ‘Boek 2’. Pas later kreeg ik een geniale inval en werd het Tweestrijd, wat ook precies was waar het hoofdpersonage Hanna in verkeerde. Boek drie (vierde manuscript) had daarentegen vrij snel een titel: Ooggetuige. Echt een pracht van titel, paste geweldig goed bij het verhaal. Maar toen kwam er, vlak voordat ik het manuscript voltooide, een boek op de markt met als titel – u raadt het al – Ooggetuige. En vlak daarna kwam ook nog eens de titel van het geschenkboekje voor de Maand van het Spannende Boek naar buiten: De ooggetuige. Toen er ook nog een derde boek werd uitgegeven met dezelfde titel, was het noodzaak om die van mij toch maar te veranderen. En dat heeft flink wat voeten in de aarde gehad. Gelukkig ben ik nu ook heel tevreden met Houvast. Voor de vijf boeken die daarna kwamen, was het eigenlijk niet zo moeilijk om een titel te vinden. Schuilplaats en Doelwit spraken voor zich, evenals Verbroken, Vrij spel en Judaskus. Inmiddels ben ik alweer bezig met mijn negende thriller. En ook dit keer heb ik een hele lijst met titels, maar vind ik geen van allen geschikt. Gelukkig heb ik nog een paar maanden voordat ik het manuscript moet inleveren. Alle tijd dus om iets fraais te bedenken! Hoop ik…