1>Interview - Michael Berg Na Nacht in Parijs en Het meisje op de weg verschijnt komende maandag eindelijk weer een nieuwe thriller van Michael Berg: Broertje. Hoewel het pure fictie - en weer retespannend, zoals we van hem gewend zijn - zitten er in deze nieuwe thriller elementen vanuit zijn eigen leven. We spraken de auteur; Na het succes van Nacht in Parijs volgden o.a. de eveneens zeer lovend ontvangen thrillers Heller (2014) en Nacht in Parijs (2015). Voelt u een bepaalde druk om uzelf telkens te overtreffen met ieder volgend boek? Ja, er is een druk om het nieuwe boek nog beter en spannender te maken. Maar die druk leg ik ook mezelf op. Lezers hebben recht op het beste dat een schrijver uit zichzelf kan halen. Als ik een boek niks zou vinden, zou ik het ook niet laten uitgeven. U heeft sinds 2004 in Frankrijk gewerkt en gewoond. Ongetwijfeld in een prachtige, rustgevende en hopelijk inspirerende omgeving. Broertje speelt zich af in de Var-streek, vol met grote villa’s, glooiende heuvels en een groot militair oefenterrein. Vanwaar deze omgeving? Ik bracht er 5 jaar geleden de winter door. We huurden voor 4 maanden een prachtige villa met zwembad. Het zou een mooie winter worden. Hoopten we. Maar mijn vrouw werd ziek. Ik kwam alleen de deur uit om boodschappen te doen en met de hond te lopen. De omgeving is nooit uit mijn hoofd geweest. Een groot huis in de natuur met vlakbij een bergwand waar een militair oefenterrein lag waar zo nu en dan een explosie was te horen. Bizar. Ik wilde iets met het gebied doen, maar wist toen nog niet wat. Dat is nu, zoveel jaar later, ‘Broertje’ geworden. Wordt u veel gelezen in Frankrijk, dat u weet? Nee, mijn boeken zijn niet naar het Frans vertaald. Helaas. Begin dit jaar verhuisde u weer terug naar Nederland. Doet veranderen van leefomgeving veranderen van werkwijze? Nee, als schrijver moet je overal kunnen werken. Vind ik. Wel moet het rustig zijn in je hoofd. Ik heb de afgelopen 2 jaar veel tussen Frankrijk en Nederland heen en weer gependeld en ik ben ook nog verhuisd. Dat zorgt voor de nodige onrust. Maar gelukkig is het vanaf januari dit jaar weer rustig. Werkt u volgens een bepaalde structuur? Niet echt. Ieder boek is anders. Soms weet ik het einde, soms weet ik niks. Nu wist ik wat ik met Lotte ging doen. De kop en staart van het boek. Maar tijdens het schrijven kwamen er nog andere personages langs die om mijn aandacht vroegen waardoor alles weer anders werd dan ik had gedacht. Zo gebeurt er altijd weer wat. Never a dull moment, zal ik maar zeggen. In Broertje maken we kennis met rechercheur Fillon, die enerzijds naar zijn pensioen uitziet, maar anderzijds alles op alles zet om deze zaak op te lossen. Had u dit boeiende personage al langer in uw hoofd? En komen er mogelijk meer boeken rondom hem? Nee, Fillon zat nog niet in mijn hoofd. Maar hij lijkt een beetje op de oude politieman die in ‘Nacht in Parijs’ een rol speelt. Ik houd van oude politiemannen. Of Fillon nog eens terugkomt… geen idee. On verra. Naast Fillon speelt Lotte Pradel, de zus van de verdachte, een grote rol. Zij is een bekende cabaretier in Nederland en reist halsoverkop – terwijl ze middenin de repetities voor haar nieuwe show zit – naar Frankrijk om haar broertje bij te staan. Hoe is Lotte ontstaan? Had u een bepaald type in uw hoofd? Ja, ik had wel iemand in mijn hoofd. Maar wie dat is, zeg ik niet, anders ga je daar als lezer op letten. Felix is het meest bijzondere personage in het boek. Door zijn autisme en verstandelijke beperking is hij ondoordringbaar, en daardoor dus mysterieus en interessant. In cursief geschreven passages, waarin zijn gedachtes en ervaringen beschreven worden, komen we stukje bij beetje meer te weten over hetgeen er is gebeurd en wat zijn rol daarbij is geweest.   Hoewel het niet autobiografisch is, heeft u zelf ook een broer met een verstandelijke beperking. Heeft u bepaalde elementen uit eigen ervaring gebruikt voor het beschrijven van Felix in Broertje? Ja, dat kan niet anders. Felix heeft dezelfde tics als mijn broer. Verder is het natuurlijk een totaal ander karakter. Agressief, onvoorspelbaar, een tijdbom. Mijn echte broer is een schatje. De moorden in dit verhaal zijn op een gruwelijke wijze gepleegd. U beschrijft dit heel gedetailleerd en uitvoerig. Is dat moeilijk? Nee. Je doet je ogen dicht en probeert het je voor te stellen. En daarna schrijf je op wat je hebt gezien. Het is natuurlijk heel erg smerig, maar moord is volgens mij nooit mooi. De tijdspanne in het boek is 5 dagen, terwijl het meer dan 500 pagina’s telt. Dat lijkt een hele opgave? Hoe is dat gegaan? Er gebeurt een hoop. Het verhaal wordt verteld vanuit 4 personen. Dan heb je voor je het weet 500 pagina’s. Vind u het leuk om de lezers mee te laten puzzelen gedurende het verhaal, door bijvoorbeeld kleine aanwijzingen achter te laten in het verhaal? Of verklapt u liever helemaal niks, om op het eind met een spetterende ontknoping te komen? Ik houd er niet van als aan het eind opeens alle bewijzen vanuit het niets op tafel liggen. Dus stop ik vanaf het begin dingen in het boek die te maken hebben met het plot. Een spannend boek is als een rivier die langzaam maar zeker in de oceaan uitmondt. Alles hangt met alles samen. Als ik een boek lees waar de schrijver aan het eind van alles uit de hoge hoed tovert, voel ik me altijd bedonderd. Is er al eens nagedacht – of misschien zelfs al eens gesproken – over een film/serie over één van uw boeken? Ja, er zijn regisseurs geweest die mijn boeken wilden verfilmen, maar het is altijd bij plannen gebleven. Tot slot, u leest zelf ook graag; welke thrillers raad je de lezers van ThrillZone aan? Zeker lees ik thrillers. ‘Vrije val’ van Pierre Lemaitre vond ik erg goed en ook ‘Het dossier’ van Anya Niewierra raad ik iedereen aan.