Of ik een van onze Nederlandse thrillerauteurs onder mijn hoede wilde nemen? Die vraag werd mij in 2017 gesteld. Welke thrillerauteur? Nathalie Pagie. Boekerij had op dat moment al drie thrillers van haar uitgegeven: De toneelclub, De campus en Paradijsvogels. Die laatste titel ging over de journalisten Tara en Diego en met dit duo gingen Nathalie en ik aan de slag tot een paar maanden later Casa Familia van de drukker kwam.
Nathalie is een geweldige auteur om mee te werken. Zo’n eerste boek met iemand maken is altijd een beetje aftasten en kijken hoe de onderlinge dynamiek is. Nathalie had de personages van Tara en Diego al gecreëerd en ik had wel een paar vragen over wat er in Paradijsvogels was gebeurd en vooral waarom? Als redacteur moet je je volgens mij heel vaak afvragen ‘waarom?’.
Nu ik al heel wat jaartjes feedback mag geven op haar verhalen, weet ik dat Nathalie een schrijver is die weet wat het grotere plaatje is maar pas later de tussenstappen bedenkt. Soms weet ze tijdens een eerste of tweede gesprek nog niet precies hoe een personage van gebeurtenis A bij gebeurtenis Z uitkomt, ze vindt altijd de oplossing. Soms met een tussenstap, waarbij ik nog weleens de neiging heb om op te merken dat een personage opeens handelt op een manier die ik niet vind passen, maar de oplossing komt altijd. Daar moet je buitengewoon creatief voor zijn, en dat is ze.
Op redactioneel vlak kunnen wij altijd fijn poetsen aan het verhaal, de personages en de structuur van een boek. Soms zijn we het niet met elkaar eens, maar dat geeft niet. Waar ze ook in uitblinkt is het contact maken met haar fans én potentiële lezers. Of het nu op de Libelle Zomerweek is of bij een lokale boekhandel, Nathalie staat voor iedereen klaar om een praatje te maken, een handtekening te zetten of op de foto te gaan. Én ze kan ervoor zorgen dat mensen niet met één maar met meerdere van haar boeken weggaan. Dat is alleen maar terecht, want als je eenmaal een Pagie leest, dan wil je meer.
Research doen kan Nathalie als de beste, en het liefst gaat ze ook naar de locaties waar haar boeken plaatsvinden. Dus als je De Trip leest, dan weet je dat dat Hawaïaanse eiland er echt zo uitziet, of dat het precies zo ruikt op de Noordkaap, als je haar winterthriller Noordkaap leest. Dat ze zo veel mogelijk plekken bezoekt voordat ze gaat schrijven maakt dat je de omgeving tijdens het lezen voelt, alsof je er zelf bent. En hetzelfde doet ze in feite met haar personages, het zijn echte mensen en dat maakt hun handelen ook zo plausibel, ook al doen sommigen echt gruwelijke dingen.
En dan kom ik uiteindelijk bij wat ik het meest aan Nathalie bewonder. En dat is dat ze telkens weer met een geweldig verhaal komt en situaties creëert waarvan ik alleen maar kan denken ‘Hoe kom je daar nou op?’ Dat ze in dat brede scala aan thrillers, films en series toch telkens iets kan verzinnen wat altijd origineel is, altijd eigen. Dat maakt Nathalie tot een auteur waarvan we nog vele jaren gaan genieten.
