Interview: Barbara de Smedt (2023)

• 27 oktober 2023
• Interview
• Lieselotte Danneels

Interview: Barbara de Smedt (2023)

Kun je jezelf voorstellen aan onze lezers? 

Met plezier :) Ik ben Barbara en ik werd geboren in Antwerpen (België) waar ik tot mijn achttiende heb gewoond. Daarna verhuisde ik voor mijn studies naar Gent om dan weer in Antwerpen terecht te komen. Het blijft toch echt ‘mijn’ stad, hoewel ik vier jaar geleden naar Portugal verhuisde, waar ik sindsdien woon met mijn gezin, samen met kat Kenny en hond Luís. Verder ben ik een grote (alternatieve) muziekfanaat.

Koud, je nieuwste thriller, is het vervolg op je eerste thriller Alleen. Was dit altijd al jouw plan, dat er een vervolg moest komen? 

Nee, integendeel. Voor mij was Alleen klaar - ik had het einde bewust open gelaten - maar voor de lezers niet. Ik kreeg zoveel vragen naar een vervolg dat ik er uiteindelijk voor ben gezwicht. The power of the people! :)

Welke thema’s of boodschappen probeer je over te brengen in Koud met betrekking tot de verdwijning van Hannah? 

Mmmm, da’s een moeilijke. Tom, de vader van Hannah, is overbeschermend. Hij controleert Hannah heel erg, wat ervoor zorgt dat zij niets meer met hem deelt en alles achter zijn rug doet. Uiteindelijk is het daardoor dat ze ontvoerd kan worden. Dus als je het zo bekijkt, is Toms overbeschermende houding precies datgene wat zijn dochter in gevaar heeft gebracht. Anderzijds kan je het hem niet kwalijk nemen zo achterdochtig te zijn. vanwege het verleden. Zelf vind ik dat als moeder ook heel moeilijk. In hoeverre kan je je kind loslaten? Ik ben ook heel beschermend en begrijp Toms houding, maar keur ze daarom niet goed.

Alleen had een open einde dat de lezers ruimte gaf om hun eigen verbeelding te gebruiken. Vind je het spannend of Koud de verwachtingen van de lezers zal inlossen?

Ja, heel erg. Ik ben vooral benieuwd naar de reactie van de lezers op het personage van Oscar. Met verwachtingen omgaan is nog nieuw voor mij. Bij Alleen waren die er nog niet, en bij Roadtrip naar Nergens (mijn tweede boek) had ik er bewust voor gezorgd iets helemaal anders te schrijven. Deze keer ligt dat anders...

Heb je bepaalde verwachtingen of hoop voor de reacties van lezers op het vervolg? Heb je je aanpak aangepast op basis van feedback die je hebt ontvangen na de publicatie van Alleen? 

Nee, dat niet. Ik ben vooral benieuwd. 

Wat trekt je persoonlijk aan in het genre van psychologische thrillers en hoe ben je hierin terechtgekomen? 

Ik ben geen ‘bloederige’ auteur zoals Karin Slaughter of Sam Holland, noch heb ik voldoende verstand van pathologie en detectivewerk om een volwaardige politiethriller te schrijven, dus laat ons zeggen dat ik niet anders kon, haha! Nee, serieus: ik vind dat gewoon het interessantste genre. Ik wist welk verhaal ik voor Alleen wilde schrijven en dat leende zich perfect voor het genre, dus zo rolde ik erin. En het voelt goed!

Je psychologische thrillers bevatten vaak complexe personages en diepgaande menselijke emoties. Hoe benader je het schrijven van deze personages om ze zo levensecht en intrigerend mogelijk te maken? 

Dat vind ik een mooi compliment, dank je. Ik graaf daarvoor heel diep in mijn eigen emoties (volgens sommigen te diep) en observeer anderen. Uit boeken en true crime haal ik soms ook inspiratie voor bepaalde karakters.

Kun je ons een voorbeeld geven van een specifieke ervaring of situatie uit je eigen leven die je heeft geïnspireerd bij het schrijven van een bepaald personage of plotpunt? 

Alleen is gebaseerd op mijn eigen ervaring met een stalker en heel veel in de eerste helft van het boek is echt gebeurd. De krassen op Toms auto, het geroep van de buurman,… allemaal echt. Voor Roadtrip naar Nergens kon ik ook weer putten uit mijn eigen belevenissen. In 2017-2018 reisde ik met mijn gezin voor 9 maanden per camper door Zuid-Europa. In oktober 2018 sloegen we op de vlucht voor de bosbranden in Portugal, iets wat ook in het boek terugkomt. Verder zitten er nog vele kleine details in die ik ook zelf meemaakte, zoals de eendenmossels op de autoband die Michelle op het strand vindt, en de dode haai. Mensen die me goed kennen herkennen heel veel dingen in mijn boeken.

Wat is de meest uitdagende thriller die je tot nu toe hebt geschreven en wat maakte het zo uitdagend? 

Deze, Koud. Omdat ik zelf niet goed in mijn vel zat het afgelopen jaar. Het is ontzettend moeilijk om creatief te zijn als je brein is vastgelopen. Onmogelijk, eigenlijk. Qua structuur was Roadtrip naar Nergens het moeilijkst, die zit heel ingewikkeld in elkaar.

Hou houd je jezelf gemotiveerd en geïnspireerd om te blijven schrijven over de duistere en intrigerende aspecten van de menselijke psyche? 

Oei, dat gaat gewoon vanzelf denk ik. Waarschijnlijk zit er ergens een draadje verkeerd in mijn hoofd waardoor ik dat leuk vind. Geen motivatie nodig dus! Ik vind het veel moeilijker om feelgood te schrijven, of romance. Daarvoor moet ik veel meer moeite doen (en ik doe het dus ook amper).

Heb je persoonlijke rituelen of gewoontjes tijdens het schrijven? Zijn er specifieke gemoedstoestanden die je helpen om in de juiste schrijfmodus te komen? 

Aangezien ik een chaotisch en ongedisciplineerd hoofd heb, heb ik mezelf aangeleerd om met schrijfsprints te werken. Dat wil zeggen dat ik een timer zet voor 25 minuten en dan niets anders doe dan typen. Geen correcties, niets teruglezen. Gewoon blijven gaan. Als ik dat niet doe, loop ik volledig vast.

Koud is je derde thriller. Kun je ons vertellen welke specifieke lessen of inzichten je hebt opgedaan sinds het publiceren van je eerste boek? Zijn er bepaalde aspecten van het schrijfproces of het creëren van spannende verhalen die je in de loop van de tijd hebt verfijn of veranderd? 

Zeker. De creatie van Alleen was een ongestructureerd proces dat veel herschrijfwerk vergde. Roadtrip naar Nergens had ik dan weer zo ingewikkeld geplot dat ik er zelf moeite mee had alle draadjes bij elkaar te brengen. Met Koud zit er veel meer balans in, naar mijn gevoel. Waar Alleen bijna geen plottwists had en Roadtrip heel veel, is dat bij Koud mooi uitgebalanceerd. Ik heb vooral geleerd mijn boeken goed te plannen alvorens ik begin te schrijven. Tegenwoordig weet ik precies hoe een verhaal zal eindigen, en dat wist ik bij Alleen bijvoorbeeld niet.

Als je één advies zou kunnen geven aan een aspirant-schrijver die dromen van het creëren van meeslepende psychologische thrillers, wat zou dat advies zijn? 

Schrijf eerst een ruwe outline en dan een 'zero draft'. Dat is een ruwe versie die niemand anders dan jijzelf mag lezen, waarin je al schrijvend ontdekt of je plotlijn werkt en hoe je personages evolueren. De inzichten die je daardoor krijgt zijn ontzettend waardevol. Zo doe ik het nu. 

Kun je ons een tipje van de sluier oplichten over je toekomstplannen als auteur? Heb je al nieuwe projecten of ideeën op de planning die je met ons zou willen delen? 

Op dit ogenblik zijn zowel Alleen en Roadtrip naar Nergens vertaald naar het Engels en in januari zal Alleen ook in Frankrijk verschijnen, wat erg spannend is. Verder ben ik volop bezig aan mijn volgende boek. Ik mag er nog niet veel over vertellen, maar het is uiteraard weer een psychologische thriller en hij verschijnt eind 2024. Dat duurt nog even, dus om die lange wachttijd te doorbreken ben ik intussen ook bezig met een zijproject, een novelle in het thrillergenre die begin volgend jaar verschijnt als e-book. Tip: Wie op mijn nieuwsbrief is ingeschreven, krijgt hem gratis! Inschrijven dus ;) news.barbaradesmedt.com 

Maar nu ga ik eerst genieten van de release van Koud!