Vragenvuur: A.C. Porter (2025)

• 05 november 2025
• Interview
• Marinus van de Velde

Vragenvuur: A.C. Porter (2025)

ThrillZone Award-winnaar A.C. Porter (= Arjan Alberts) bracht onlangs zijn tweede thriller uit. We stelden hem vragen over De informant, maar ook over zijn toekomstplannen.

Jouw nieuwe thriller speelt zich af in Noord-Ierland in de vroege jaren zeventig. Wat trok je aan in die periode en die setting?

Eind jaren negentig werkte ik op de Nederlandse ambassade in Dublin. Het was de periode dat het Goede Vrijdagakkoord getekend werd dat gezien wordt als het einde van De Troubles. Het gewapende conflict tussen de katholieke en protestantse paramilitaire organisaties en de Britse overheid dat een paar decennia eerder begon. Ik wilde graag het verhaal over die periode vertellen en laat het dus beginnen met een flashback in De Shankill, een radicaal protestantse wijk in Belfast, in 1966. Vervolgens speelt het verhaal zich grotendeels af in 1972 wat het heftigste jaar van de Troubles was. Het jaar van Bloody Sunday, maar ook van heel veel andere gebeurtenissen. Zoals de opkomst van de tweede IRA-generatie die voor een hele andere tactiek koos en die de decennia daarna een belangrijke rol zou spelen in de onafhankelijkheidsstrijd van de katholieken in Noord-Ierland. Markante figuren als Martin McGuinness en Gerry Adams maakten hun opwachting als jonge IRA-leden terwijl ze in een tweede leven een belangrijke rol in de politiek van Noord-Ierland en het vredesproces zouden vervullen. Die tegenstelling en een verleden dat deels verzwegen wordt is natuurlijk een prachtig uitgangspunt voor een boek.

De hoofdpersoon is een Nederlandse veearts die onverwacht in een web van geweld verstrikt raakt. Hoe ben je op het idee gekomen voor dit personage en haar achtergrond?

Net als in De erfgenamen staan in dit verhaal de belangrijke mensen en gebeurtenissen uit de geschiedenis niet centraal. Ze helpen bij het tijdsbeeld, maar het draait om gewone mensen en de dingen die voor hen belangrijk zijn. Katholieken en protestanten waren met elkaar in oorlog, maar ze leefden natuurlijk niet gescheiden. Er waren veel gemengde huwelijken en dat zorgde voor een bijzondere dynamiek binnen die huwelijken en de gemeenschappen waar die mensen in leefden. Mary is een Nederlandse veearts, maar ze heeft Ierse voorouders die afkomstig zijn uit de radicaal protestantse Shankill in Belfast. Als ze verliefd wordt op de katholieke Sean keurt haar familie die relatie af en trekt ze zich met Sean terug op het platteland. Terwijl zij in de misère en armoede van de jaren zeventig in Noord-Ierland de boeren bezoekt volgt de lezer eveneens Sean die, zonder dat Mary dat weet, lid is van de IRA en betrokken raakt bij belangrijke momenten uit de Noord-Ierse geschiedenis. 

Maar Sean is niet de enige met een geheim, Mary verzwijgt ook iets voor hem. Loyaliteit, verraad, liefde en de prachtige ruige natuur van Ierland staan centraal in dit boek. Dat laatste is een belangrijke reden om voor een veearts te kiezen. Geen vrouw die thuis op haar IRA-man zit te wachten, maar eentje die er met weer en wind opuit trekt en letterlijk met haar poten in de Ierse klei staat.

Hoe beïnvloedt jouw werkervaring jouw manier van thrillers schrijven?

Dat wisselt per boek. Dat ik eind jaren negentig op de Nederlandse ambassade in Dublin werkte helpt me natuurlijk om het tijdsbeeld uit die periode goed neer te zetten. Een deel van dit boek speelt namelijk in 1998 in Dublin en wordt verteld vanuit het perspectief van Sophie die op de Britse Ambassade werkt. Zijn woont ook op het adres waar ik destijds woonde: Londonbridge Road nr. 7.

In De informant komen historische gebeurtenissen voor, zoals Bloody Sunday. Hoe vind jij de balans tussen historische nauwkeurigheid en spanning?

De aanloop naar en de gebeurtenissen tijdens en na Bloody Sunday behoren tot de spannendste periode in de geschiedenis van Noord-Ierland. Dankzij verschillende onderzoeken zijn veel gebeurtenissen tot op de minuut nauwkeurig gedocumenteerd. Daar sluit mijn verhaal naadloos op aan. Door de ogen van mijn hoofdpersoon volgt de lezer de periode rond Bloody Sunday. Tegelijkertijd zijn er tot op de dag van vandaag vragen over de exacte toedracht en dat gaf mij ruimte en vrijheid om daar zelf een invulling aan te geven en de spanning goed op te bouwen. Hetzelfde geldt voor andere gebeurtenissen tijdens De Troubles die daar soms ook volledig los van stonden. Het geheim dat Mary voor Sean heeft is geïnspireerd op een andere geschiedenis van Noord-Ierland die lang verzwegen is.   

Je vorige boek De erfgenamen won meerdere prijzen. Heeft dat succes invloed gehad op hoe je dit nieuwe boek hebt geschreven?

De informant schreef ik grotendeels in de periode tussen het winnen van beide prijzen. De Hebban Thrillerprijs ontving ik toen dit boek vrijwel gereed was en heeft daar dus weinig invloed meer op gehad. De Thrillzone Award ontving ik een half jaar eerder en was voor mij zeker een bevestiging dat ik op de juiste weg was. Op hoe ik schrijf heeft het weliswaar weinig invloed, maar dankzij het succes van De erfgenamen kan ik nu wel andere keuzes maken en meer tijd aan het schrijven besteden. 

Wat was voor jou het moeilijkste onderdeel van het schrijfproces bij De informant — de research, de plotopbouw of het tot leven brengen van de setting?

De plotopbouw ging bij dit boek vanzelf. Dat is lang niet altijd zo en daar ben ik dan ook heel blij mee. Het was een natuurlijke flow waarbij alles perfect in elkaar viel. Voor de setting geldt dat ik het land natuurlijk ken en ook veel had aan boeken die ik las in de periode dat ik in Dublin woonde. Ik weet nog hoe ik de Ulysses van James Joyce uit mijn tas haalde toen ik arriveerde op Londenbridge Road nr. 7 en een Ierse huisgenote me spontaan uitlachte en Angela’s Ashes van Frank McCourt in mijn handen drukte. Ik las dat boek dezelfde nacht nog uit en het heeft een onuitwisbare indruk bij me achtergelaten. Omdat ik in die periode in Dublin woonde kon ik veel uit mijn eigen ervaringen putten. Dat geldt echter niet voor het deel van het verhaal dat zich in 1972 afspeelt en daar heb ik dus veel research naar moeten doen. Maar dat heb ik zeker niet als moeilijk of lastig ervaren. Integendeel, na mijn rechtenstudie had ik graag geschiedenis gestudeerd, maar dat is er nooit van gekomen. Dankzij het schrijven kan ik me nu op een hele mooie en bijzondere manier verdiepen in historische gebeurtenissen waar ik graag meer van wil weten en heb ik ook nog eens de kans om die ontdekkingsreis met anderen te delen.

Voor lezers die jouw werk nog niet kennen: wat maakt De informant anders dan je eerdere boeken?

Dit boek gaat over de liefde voor een land en de liefde tussen twee mensen en de vraag of dat met elkaar te verenigen is. Meer dan in mijn eerdere boeken staat de relatie tussen de hoofdpersonen en de geheimen die ze voor elkaar hebben centraal. Dat zorg voor een extra dimensie in de spanningsopbouw.

Tot slot: wat mogen we in de toekomst van jou verwachten? Ben je al met een nieuw project bezig, bijvoorbeeld als Arjan Alberts?

Met mijn uitgever heb ik afgesproken dat het volgende boek van A.C. Porter in het najaar van 2026 in de winkels ligt. De opzet daarvoor heb ik al uitgewerkt en ik begin binnenkort met schrijven. Daarnaast lopen er gesprekken met buitenlandse uitgevers. Van De erfgenamen zijn de rechten al naar Italië verkocht en een grote Britse uitgever heeft interesse in De informant. Mooie vooruitzichten dus!