The North Wind (limited edition) is fantastisch ‘van buiten’ én ‘van binnen’! Het boekblok is aan de zijkanten ook bedrukt, in een donkerblauw bloemenpatroon, passend bij de omslag. Voorin deze editie is een persoonlijke brief van de schrijfster toegevoegd aan Nederlandse en Vlaamse lezers. De toon wordt gezet en de sfeer klopt helemaal bij die van het verhaal.

Auteur Alexandria Warwick speelt als violiste in veel orkesten. Ze woont in Florida. Ze schreef al meer fantasy-romans: de trilogie The North-series en The Demonrace. Deze boeken zijn echter (nog) niet in het Nederlands vertaald. The North Wind gaf ze met succes eerder in eigen beheer uit. Deze serie wordt inmiddels in meerdere landen vertaald en uitgegeven.

In het bijna 500 bladzijdes dikke boek schetst Alexandria een koude, donkere wereld. Het dorp Edgewood, waar Wren met haar zus woont, na het overlijden van hun ouders, is sinds driehonderd jaar gehuld in winterse kou. Dit beïnvloedt het leven enorm, oogsten zijn schraal. Daarnaast leven de inwoners onder de dreiging van Duisterdolers, wezens die zich voeden met sterfelijke zielen. Vanuit het Dodenrijk komen zij steeds dichter bij hun dorp. De Schaduw, de magische grens die hen zou moeten tegenhouden, vertoont barsten.

Volgens de afspraken zal Noordenwind, een god uit het Dodenrijk, weer komen, om een bruid te halen vanuit Edgewood, om de Schaduw te versterken. 

Het verwelkomen van de Noordenwind gebeurt onder meer met een groots feestmaal ter ere van hem. Dat hoort een decadente maaltijd met veel gangen te zijn, alsof het iets feestelijks is om te worden uitgekozen om naar het Dodenrijk ontvoerd te worden. Maar in werkelijkheid kwijnt Edgewood elk jaar verder weg. Er groeit niets in de bevroren aarde. Al het vee is bezweken, op een paar ondervoede geiten na. 

Wren wil voorkomen dat haar zus in zijn handen valt en offert zichzelf daarbij op. Vastbesloten om zichzelf te verdedigen en om een einde te maken aan zijn schrikbewind, gaat ze met hem mee...

Alexandria neemt de tijd om de lezer het rijk te laten verkennen en geeft dit tot in details weer. Haar schrijfstijl doet daarbij denken aan Nora Roberts, Joanne Rowling en zelfs af en toe aan Tolkien. Daarnaast is er veel aandacht voor de personages. Wren gaat gaandeweg het verhaal aan zichzelf twijfelen en leert zichzelf door de omstandigheden en mensen/ wezens die op haar pad komen, steeds beter kennen. Noordenwind komt ook tot leven en de lezer krijgt steeds meer weet van zijn achtergrond, wat begrip geeft voor zijn manier van leven en zijn keuzes. Liefhebbers van diepgang en zich ontwikkelende personen zullen hiervan genieten. Nergens wordt het langdradig, mede door de inzet van humor in de gedachtegangen en discussies van hoofdrolspelers.

Twee thema’s vormen zo de basis van het verhaal: Ten eerste de spanning om het rijk te behouden, waarin de strijd steeds heviger en bloederiger wordt. Gevechten met duistere wezens, maar ook met mensen en andere goden. 

In de verte, waar de Schaduw deint, stromen mensen het Dodenrijk binnen. Ze zwaaien met verroeste zwaarden, bijlen en hooivorken. Binnen een paar minuten worden hun ogen vlak en komen hun tanden dichter bij elkaar. Het leger van de koning probeert de toestroom uit de Schaduw tegen te houden, maar die is niet te stoppen en blijft door de barsten dringen. Hoewel de spoken al dood zijn, lijken ze nog een keer te kunnen sterven, want hun wapenuitrusting zit onder het aangekoekte bloed en onder de open wonden zijn botten en pezen te zien. 

Het tweede thema is de relatie tussen Wren en Noordenwind, hun zoeken naar elkaar, eerst vanuit vijandschap, later met meer begrip, tot zelfs een ontluikende liefde. Alexandria neemt in elk deel van deze serie klassieke verhalen als inspiratiebron. Voor dit deel waren dat het klassieke sprookje van the Beauty and the Beast en de mythe van Hades en Persephone.

Wat wil ik? Mezelf van deze schaamte bevrijden? Verbinding zoeken met de man die mijn echtgenoot is, ondanks wat ik voor hem voel? Wat de reden ook is, ik hou me niet in.

‘Van binnen ben ik alleen’, zeg ik  en ik leg een hand op mijn hart. 

De rimpeltjes rond Boreas’ ogen trekken glad als hij onverwacht ernstig kijkt. Ik schrik ervan. Ik kan niet geloven dat ik deze verschrikkelijke waarheid aan hem heb blootgegeven. Het interesseert hem toch niet. Ik ben een idioot. 

Als de lezer het boek sluit, is er tevredenheid omdat dit verhaal is afgerond. Tegelijk smaakt het zo naar meer, dat het maar goed is, dat er nog 3 dikke delen volgen in deze De vier winden-serie! The North Wind is echt fabelachtig goede fantasy. Alexandria Warwick’s boeken mogen wat ons betreft allemaal vertaald worden naar het Nederlands.