Angela Marsons is inmiddels een bekende van thrillerliefhebbers in vele landen. We kennen haar van de tien eerdere delen over inspecteur Kim Stone en haar team. Alle delen zijn los van elkaar goed te lezen, het is echter wel aan te bevelen de boeken op volgorde te lezen. Pas dan komen de vaste personages, het team van Kim Stone, echt tot hun volste recht. 

Marsons, die van oorsprong beveiliger in een winkelcentrum was, weet als geen ander een serie met mooie karakters neer te zetten. Zo komt in Kinderspel, het elfde deel van de Kim Stoneserie, het non-conformistische karakter van Kim Stone weer tot volle wasdom als het gaat om zich houden aan regels die van hogerhand worden opgelegd. We hebben het hier over het elfde deel, terwijl in Groot-Brittannië het 21e deel al is uitgebracht. Marsons heeft een contract getekend voor 28 boeken in deze reeks. Liefhebbers van Stone kunnen dus nog even vooruit.

Kinderspel begint, zoals we gewend zijn met de vondst van een lichaam. In het Haden Hill Park wordt Belinda Evans dood aangetroffen. Ze zit met prikkeldraad vastgebonden aan een schommel met in haar nek een X gekerfd. Kim Stone moet met haar team het onderzoek naar de gruwelijke dood van deze gepensioneerde professor in de kinderpsychologie uitvoeren. Wel graag binnen de vastgestelde acht werkuren per dag. Als dat niet al genoeg uitdaging is, moet ze ook nog een van haar rechercheurs Penn missen tijdens dit onderzoek. Hij moet voor een rechtszaak van een oude zaak tijdelijk terug naar zijn vorige bureau. 

Als er al snel meerdere slachtoffers worden gevonden, krijgt het team van Kim, Bryant en Stacy uitbreiding van de jonge Tiffany. Die uiteraard niet meteen met open armen wordt ontvangen. 
Het team komt op jacht naar deze seriemoordenaar terecht op een jaarlijkse wedstrijd voor hoogbegaafde kinderen. Een bijzonder evenement, waar meerdere mensen met een bijzondere psychologische achtergrond rondlopen. Lukt het Kim en haar team de juiste dader te vinden en op tijd te stoppen voor er nog een moord wordt gepleegd? 

Naast deze verhaallijn leven we ook mee met Penn dit in zijn oude zaak voor nogal hete vuren komt te staan. 

Door de korte hoofdstukken, waarin Marsons wisselt tussen de verhaallijnen en de personages, weet ze de aandacht van de lezer goed vast te houden. Dit wordt versterkt door de immer vlotte schrijfstijl die ze weer heeft toegepast. 
De diepgang die Marsons in het daderprofiel heeft weten te leggen, laat zien dat ze zich heeft verdiept in de psyche van hoogbegaafde kinderen en het effect op hun leven en gezinnen. 

In Kinderspel brengt Marsons af en toe een vleugje humor in. Dit doet ze bijvoorbeeld door de bijzondere werkcultuur in het team van Kim Stone, met onder andere de plant en de bijnamen die er al snel gegeven worden. De manier waarop ze het karakter van Kim Stone neerzet kan ook als verzet met een knipoog naar hypocrisie en bureaucratie worden gezien. 

Net als de eerste tien delen is ook dit deel weer origineel en een aanvulling op de vorige. De Kim Stone-serie is écht een must read voor elke thrillerliefhebber.