Laatste belofte, geschreven door de Britse Angela Marsons, is het negende (vertaalde) boek met inspecteur Kim Stone in een glansrol. Inmiddels telt deze uitermate succesrijke serie twintig delen. Deze keer is enige voorkennis stellig aanbevolen. De traumatische gebeurtenissen aan het eind van het vorige deel (Verborgen waarheid) zinderen in dit verhaal heel lang na. 

Speurneus Kim Stone schrikt, als ze het zwaar toegetakelde lichaam van een man herkent. Het is dokter Gordon Cordell; hij trad eerder op in een zaak rond de dood van een schoolmeisje. Hij genoot geen onberispelijke reputatie, maar is dat een grondige reden om hem van kant te maken? Vervolgens raakt zijn zoon betrokken in een ernstig verkeersongeluk. Kim is er rotsvast van overtuigd dat het niet gaat om een ongeval. Een vrouw, een verpleegkundige is de volgende prooi. Ze wordt teruggevonden in verdachte omstandigheden. De drie slachtoffers vallen onder een gemeenschappelijke link, ze hebben allen iets gemeen met het Russels Hall Hospital.

Stone en haar teamleden moeten ogenblikkelijk aan de bak, ondanks het feit dat ze nog erg treuren om het verlies van een waardevolle collega. Herpakken ze zich? De politie zit opgescheept met een uiterst geslepen moordenaar; deze is nog lang niet klaar. 

‘Ze nam op, luisterde naar de spreker en beëindigde toen het gesprek. Haar blik gleed over wat er nog over was van haar team. “Hopelijk hebben jullie een goede vakantie gehad, want we moeten weer aan de slag.”’

De proloog met een anonieme ik-verteller zet de toon, die is giftig en getuigt van een withete woede. Wat volgt is een sinister en nagelbijtend misdaadverhaal, vakkundig uitgewerkt binnen een vindingrijk plot. Twee moordzaken vergen alle aandacht. Enerzijds is er de case rond het Russels Hall ziekenhuis, anderzijds neemt trouwe rechercheur Stacey Wood de verdwijning van de vijftienjarige Jessie Ryan voor haar rekening. De epiloog bezorgt de lezer een voldaan gevoel.

Alweer maakt Marsons handig gebruik van haar typische ingrediënten: korte hoofdstukken (vaak eindigend op een cliffhanger), een attractieve stijl en taal, af en toe een portie verzachtende humor. Dit alles staat garant voor een aantal uurtjes zuiver leesplezier. Op menselijk vlak laat de auteur graag in haar kaarten kijken. Zo zet ze elk lid van de politie-unit kraakhelder neer, ze raakt eveneens de psychologische kant van de personages aan. Het zijn echte mensen van vlees en bloed. Handig speelt ze in op de sentimentele gevoelens van Kim Stone en haar getormenteerd team. Als vanouds plagen Kim en haar confrater Bryant elkaar weer. Deze laatste is een rustige en pragmatische collega; hij kent zijn vak. Hoe wordt de tijdelijke nieuwkomer, brigadier Austin Penn, ontvangen? Wordt hij aanvaard door de anderen? Hoe groot is zijn bijdrage aan het moordonderzoek?   

‘Er moet nog iemand boeten voor mijn verlies. Dit wordt de mooiste van allemaal. Dit wordt poëtisch, want ik weet al wat de keuze zal zijn. Ik ken de uitkomst, even goed als ik mezelf ken.’

Met Laatste belofte zet Marsons niet alleen een indrukwekkende politiethriller neer, ze roept tevens felle emoties op bij haar protagonisten. Marsons schrijft wederom een geraffineerde mix van spanning, misdaad en psychologische diepgang. In juli verschijnt Vergeten verleden, deel tien.