Anthony Palaia is afkomstig uit Genk (België) en met Relatief ongeschonden maakt hij zijn debuut in het thrillergenre. Palaia heeft de nodige tijd gestoken in dit boek. De totstandkoming heeft ruim twee jaar in beslag genomen. Hoewel het schrijven vrij vlot ging heeft hij wel de nodige research moeten uitvoeren. Het schrijven is hem goed bevallen. Zijn tweede boek is gereed en de derde en vierde zijn in de maak. Zijn tweede boek heeft volgens Palaia een komische inslag, hoewel het wel een beladen onderwerp bevat. Het derde en vierde boek gaan meer de horror kant op.

“De vrouw ligt op haar rug, in het midden van ontelbaar stukjes glas, met een doodse blik naar boven te staren. De blauwe schijn van het tot pulp geslagen gezicht, vermengt met de vele bloeddruppels en grote plassen en watervalletjes van pus en andere lichaamssappen, steekt in schril contrast af met de heldere glazen stukjes. Mijn werk is af. Handwerk. Vakwerk. Ik ben kunst. Ik ben liefde. Ik ben haat. Ik ben Sam.”

De 34-jarige Sam raast door het leven, al dan niet onder invloed van drank en drugs. Hij heeft een grote fascinatie voor kunst. In het dagelijks leven werkt hij bij zijn welgestelde vader in het bedrijf, waar hij de samenhang tussen kunst en mythen onderzoekt. Hij etaleert graag zijn kennis en praat iedereen vlot onder tafel. De wereld hangt aan z'n lippen en daar is hij zich ten volle van bewust. Hij is zelf een artiest, een kunstenaar, aanhanger van de door hem zelf uitgeroepen stroming Neofluxus. Sam is alleen een niet alledaagse kunstenaar, Sam heeft een duistere kant. Hij vermoordt willekeurige personen als een soort ode aan Moeder Natuur. Zijn slachtoffers, en de omgeving waarin hij hen achterlaat, ziet hij als zijn artistieke bijdrage aan de kunst. Hij waant zichzelf onaantastbaar, maar gaandeweg komen er barsten in zijn bestaan. In hoeverre wordt zijn geest beïnvloed door drank, drugs en de getroebleerde relatie met zijn vriendin? Wie is die goedgeklede man die te pas en te onpas opduikt en hem lijkt te achtervolgen? Langzaam maar zeker tuimelt Sam in een spiraal van waanzin waarbij de grens tussen fictie en werkelijkheid lijkt te vervagen.

“Misschien Laïla, heel misschien, geef ik gewoon geen fuck om alles en zie ik het leven gewoon als een rollercoaster waarbij elke looping mij me verdomd geweldig laat voelen en waarna, als de rit gedaan is, ik gewoon terug aanschuif en iedereen in de wachtrij voorbijkruip en een dikke middelvinger opsteek naar het volk dat afkeurend begint te roepen.”

Relatief ongeschonden is als het ware een greep uit het leven van de 34-jarige Sam. Sam is als administratief onderzoeker werkzaam bij zijn vader, hij bestudeert de samenhang tussen kunst en mythen. Mede door de vermogendheid van zijn vader leidt Sam een zorgeloos en comfortabel leven. Hij neemt het niet te nauw met de werktijden en aan geld geen gebrek. Sam is bij zijn vader werkzaam omdat hij een mateloze interesse heeft in alle vormen van kunst, waaronder schilderkunst, architectuur en literatuur. Maar bovenal is Sam vooral een verwende en arrogante dertiger die zijn dagen slijt met overmatig drank- en drugsgebruik, veel seks, vreemdgaan en het plegen van lugubere moorden. Relatief ongeschonden leest weg als een documentaire waarbij de verslaggever een aantal maanden op pad gaat met een zeer excentriek persoon. Een echt plot is er niet, dit vonden wij dan ook het grootste minpunt aan Relatief ongeschonden. Daarentegen is de schrijfstijl van Anthony Palaia uitzonderlijk te noemen. Met veel gevoel voor detail en prachtige beeldspraak wist hij ons in sneltreinvaart mee te nemen in het, op zijn zachtst gezegd, bijzondere leven van Sam en zijn verknipte geest. Het werk van Anthony Palaia kan het beste omschreven worden als rauw, confronterend en soms tenenkrommend. Lezers met een zwakke maag of met een antipathie tegen grof taalgebruik en veel seks kunnen het boek beter links laten liggen, maar de lezers die op zoek zijn naar iets origineels kunnen wij dit boek zeker aanraden.