Smeltende ijskappen. Niet alleen een regelrechte milieuramp, maar het legt ook zaken bloot die wellicht beter verborgen hadden kunnen blijven. Op de gletsjer Langjökull wordt na dertig jaar het lichaam gevonden van een man die jarenlang vermist was. Wat het lijk daar doet, en waarom de beste man werd vermoord…niemand weet het.

Konrad, een gepensioneerde politieman, wordt gevraagd zich in te zetten voor deze moordzaak. En dat is redelijk precair, want Konrad was juist de agent die deze zaak toentertijd ook onder zijn hoede had. En met meerdere verdachten op de korrel, maar geen bewijzen, bloedde de zaak dood. Nu heeft hij echter een nieuwe kans.

De IJslandse auteur Arnaldur Indridason is een van de best verkopende thrillerauteurs van Europa. Met ruim 15 miljoen verkochte exemplaren en met verschillende prestigieuze thrillerawards op zak zoals de Martin Beck Award en de CWA Gold Dagger Award, hoeft hij zich niet meer te bewijzen. Want fans weten het al jaren; Indridason beschrijft duistere moordzaken, belicht de schaduwzijde van de IJslandse maatschappij en is de ongekroonde koning van de sobere en doelmatige schrijfstijl. En met Smeltend ijs is dat precies wat hij wederom, met speels gemak, aanstipt; er staat geen maat op Indridason.

Een moordzaak die al jaren ligt te verstoffen, is niets nieuws onder de zon in het thrillergenre. Toch weet Indridason hier direct een interessante twist aan te geven; door de globale opwarming (daar was de maatschappijkritische inslag van de auteur al) komt een lijk bloot te liggen. Konrad, gepensioneerd en toch ook wel gedesillusioneerd in het leven, wordt gevraagd de zaak opnieuw te onderzoeken. Hierbij maakt hij gebruik van zijn oude netwerk en dat lijkt in eerste instantie weinig succesvol te zijn. Totdat er kleine puzzelstukjes gevonden worden, die bij elkaar de volgende aanwijzing vormen; het lijkt allemaal al eens gedaan te zijn maar Indridason weet daar op frisse manier een nieuwe invulling aan te geven.

De schrijfstijl van de IJslander is zoals altijd kort, bondig en on the spot. Met weinig woorden weet Indridason veel te zeggen; van sfeerbeschrijvingen tot dialogen, alles is bondig en to-the-point. Meer is minder, moet de auteur hebben gedacht. En daarin heeft hij helemaal gelijk, want de 270 pagina’s die Smeltend ijs telt, zijn allemaal van toegevoegde waarde en is een verademing ten opzichte van de soms dikke, nietszeggende boeken die tegenwoordig mode lijken te zijn. Hierin moet even de vertaler expliciet worden vernoemd; Adriaan Faber weet het gevoel dat Indridason aan de man probeert te brengen, geweldig in het Nederlands over te nemen.

Indridason neemt de tijd om zijn plot te ontvouwen. Het duurt lang voordat de lezer een idee krijgt van wat er aan de hand kan zijn geweest dertig jaar terug. Hiermee weet de IJslandse auteur de spanningsboog lang gespannen te houden, tot nagenoeg de laatste pagina. En Konrad? Daarmee heeft de auteur weer een interessant personage in handen. Want de lezer krijgt direct al een goed beeld van de ex-speurder, die sympathie weet op te roepen met zijn getormenteerde verleden.

Smeltend ijs is een thriller waarin veel klopt. Nou ja, niet alles; de ingrediënten die Indridason gebruikt zijn wel héél conventioneel. Mensen die voor het eerst kennismaken met zijn werk en de schoonheid van de soberheid niet direct ontwaren, zullen vinden dat ze te maken hebben met een thriller die ze al vaker lazen. En het is ook jammer dat hij zijn geschiedkundige interesse ditmaal links laat liggen; want dat is een van de smaakmakers van zijn boeken. Maar verder; Smeltend ijs is een boek die de fans zal bekoren en menig thrillerhart sneller zal doen kloppen. Het taalgebruik, de spanning, de setting, de nieuwe hoofdpersoon die ten tonele wordt gebracht; genieten hoor, met die Indridason!