Arnaldur Indridason is een van de beste exportproducten van IJsland. Hij is een van drie auteurs die tweemaal de Glass Key Award won. De anderen zijn Camilla Grebe en…Stieg Larsson. Hij bevindt zich dus in goed gezelschap. Indridason wordt vooral geroemd om zijn reeksen rondom Erlendur en Flovent & Thorson. Sinds een aantal jaar is daar een nieuwe serie bij gekomen; die rond privéspeurder Konrad. De eerste twee titels waren Smeltend ijs en Boven water. De derde thriller die in het Nederlands is vertaald (knap door Adriaan Faber) is Smeulend vuur.

De politie wordt opgeroepen voor een moordzaak. In een flat is een oudere vrouw, Valbor, dood aangetroffen. Ze is door geweld om het leven gebracht. Op haar bureautje vinden agenten het telefoonnummer van Konrad.

Het blijkt dat de vrouw een tijdje geleden Konrad heeft gevraagd om haar kind, die ze baarde en daar nooit meer zag, te vinden. Konrad weigerde echter. Nu ze dood is aangetroffen, krijgt hij spijt en besluit alsnog op zoek te gaan naar het kind van de vrouw.

Konrad komt al gauw op het spoor van het verloren gewaande kind, maar rakelt daarbij ook zijn eigen verleden op. Want in de jaren zeventig, toen de maatschappij het spiritualisme omarmde, maakte Konrad’s vader daar misbruik van door mensen op te lichten. Hij bekocht dat met de dood. Beide verhaallijnen lopen -meer dan Konrad wilde- in elkaar over…

Indridason is zoals gezegd een wereldberoemde auteur. Zijn thrillers gingen miljoenen keren over de toonbank. Ook ThrillZone waardeert zijn werk enorm. Vooral zijn sobere, doeltreffende pen is een van de grootste krachten van deze auteur. Ook in Smeulende vuur kan de lezer daarvan genieten; geen woord teveel, en elke zin is raak.

In Smeulend vuur combineert Indridason een aantal verhaallijnen. Zo is er de huidige moordzaak van Valborg, waarin politie-inspecteur Martha op zoek gaat naar de dader. De tweede lijn is die van Konrad, die in het verleden duikt op zoek naar het kind van Valborg. De derde verhaallijn speelt zich af in de jaren zeventig en gaat onder andere over de vader van Konrad en zijn oplichtingspraktijken. Wat in het begin nog redelijk conventioneel lijkt qua opzet, wordt naar het einde toe een ingenieus boek waarin alles met elkaar samenvalt. Hieruit blijkt -wederom- het grote schrijverstalent van Indridason. Je wordt gaandeweg het verhaal -en je merkt het zelf niet eens- ingezogen, waardoor Smeulend vuur wegleggen geen optie meer is.

De hoofdpersoon in dit boek is zonder twijfel Konrad. Hij is een rustige, introverte man die inmiddels met pensioen is; hij was jarenlang politie-inspecteur en die kennis zet hij nu in voor -zeg maar- cold cases. In dit boek wordt zijn karakter verder uitgediept, door onder andere de connectie met zijn vader verder uit te werken.

De auteur stipt in zijn boeken altijd maatschappelijke problemen aan. Dit is een kenmerk van de betere Scandithrillers. In Smeulend vuur betreft het het standpunt van gelovigen ten opzichte van abortus (en indirect daardoor het afstaan van kinderen direct na de geboorte) en het spiritualisme in de jaren zeventig. Indridason stipt deze zaken haarfijn aan, en verwerkt ze tot wezenlijke onderdelen in Smeulend vuur.

Smeulend vuur is wederom een ijzersterk boek. Arnaldur Indridason is de grootmeester van de ingetogen, doch vlijmscherpe Scandithriller. Lezen dit boek!