Barbara De Smedt weet met Ze kwam terug een ijzingwekkende psychologische thriller neer te zetten die je van begint tot eind in zijn greep houdt. Dat deed ze al eerder, onder andere met het uitstekende Koud. 

Ze kwam terug draait om Seren Engels, een succesvolle modeontwerpster die haar verleden zorgvuldig achter zich heeft gelaten. Maar wanneer het ex-vriendje van haar verdwenen jeugdvriendin Cleo dodelijk ten val komt en Seren een brief ontvangt ondertekend door Cleo zelf, is het duidelijk dat het verleden haar niet met rust laat. De boodschap is beangstigend: geen van de vroegere vrienden zal Kerstmis halen. 

Wat Ze kwam terug zo sterk maakt, is de manier waarop De Smedt spanning en psychologie verweeft. Heden en verleden lopen naadloos in elkaar over, waarbij langzaam maar zeker wordt onthuld wat er in tien jaar geleden echt is gebeurd. Niets is wat het lijkt, en Seren is allesbehalve een eendimensionale hoofdpersoon. Haar worsteling met haar eetstoornis vormt een constante onderstroom in het verhaal. Het is niet slecht een achtergrondgegeven, maar een essentieel onderdeel van wie ze is en hoe ze omgaat met controle, schuld en angst. De manier waarop De Smedt dit vewerkt, is rauw en confronterend, zonder dat het de spanning van de thriller in de weg zit. 

De plot is een rollercoaster van onverwachte wendingen. Net wanneer je denkt te weten hoe het zit, verrast De Smedt je opnieuw. De auteur speelt met perspectieven en onzekerheid, waardoor je als lezer steeds twijfelt aan wat waar is. Een treffend beeld at in het boek terugkomt, is dat van het reuzenrad dat in de verte rondjes draait. Net zoals de aarde blijft draaien, blijven ook de geheimen en leugens van de personages zich herhalen en in stand gehouden worden. Het symboliseert de eindeloze cyclus waarin Seren gevangen zit. 

Naast de spannende verhaallijn en de psychologische gelaagdheid, weet De Smedt in Ze kwam terug ook een sfeer neer te zetten die onder je huid kruipt. De beschrijvingen van de locaties, de donkere en beklemmende sfeer van het verhaal en de onderhuidse dreiging zorgen ervoor dat je als lezer continu op je hoede bent. Seren’s eenzaamheid en de druk die ze voelt, niet alleen door de dreiging van de anonieme brief, maar ook door haar eigen innerlijke demonen, worden aangrijpend beschreven. Haar eetstoornis en de manier waarop ze controle probeert te houden over haar leven maken haar tot een complex en levensecht personage. 

Daarnaast slaagt De Smedt erin om de dynamiek tussen de vroegere vrienden geloofwaardig en meeslepend neer te zetten. De spanningen binnen de groep, de onderliggende geheimen en de onuitgesproken woorden dragen bij aan de voortdurende spanning in het verhaal. Wat is er echt gebeurd met Cleo? En kan die waarheid verborgen blijven? 

De kracht van Ze kwam terug zit dus niet alleen in de spanning, maar ook in de psychologische diepgang. Het heden en verleden zijn meesterlijk in elkaar geweven en ieder details past perfect. De Smedt heeft alles gewoon perfect uitgewerkt, waardoor je als lezer constant op het puntje van je stoel zit. Dit is een boek dat je niet zomaar naast je neerlegt. De combinatie van een beklemmende sfeer, een ingenieuze plot en sterke karakterontwikkeling maakt dit tot aan absolute must-read. Barbara de Smedt is een kracht aan het Nederlandstalige thrillerfirmament waar rekening mee gehouden moet worden.