Blake Crouch (1978) is zo'n Amerikaans succesverhaal. Hij hield zo van de serie Twin Peaks, dat hij er zijn eigen thema van maakte. Het resultaat was baanbrekend en succesvol: de Wayward Pines-trilogie én later tot tv-serie gemaakt door Fox. Na de trilogie was het even stil, maar daarna kwam Crouch keihard terug met een indrukwekkende, bijzondere thriller: Dark matter. Het toonde eens te meer aan dat de Amerikaan een blijvertje is in de wereld van de -bijzondere- thrillers. In 2018 kwam Vlucht uit. Wederom zo'n succes?

Amerika is krankzinnig geworden. Er vinden heftige moordpartijen plaats en het doden van je buren, op de meest afschuwelijke manieren, lijkt de nieuwe standaard geworden. Wat er aan de hand is weet niemand. De televisie en radio zijn uitgevallen, maar niet voordat hoofdpersoon Jack zijn eigen naam hoort vallen op de radio. En dat betekent één ding; 'ze komen voor hem'. Hij trekt zijn vrouw Dee en kinderen Naomi en Cole mee in de auto en vlucht Albuquerque uit, richting het noorden. Ze komen met de auto echter niet ver. Overal om hen heen worden mensen gedood. Wat er met de bevolking aan de hand is, is onduidelijk. Wat wel bekend is, is dat er een paar dagen voor de moordpartijen begonnen, een aurora boven het zuiden van de V.S. zichtbaar was. Heeft dit er iets mee te maken?

Een gezin op de vlucht. Dat is niets nieuws. Maar vertrouw ons: als Blake Crouch ermee aan de haal gaat, wordt er iets bijzonders van gemaakt. En Vlucht is een thriller om je in vast te bijten en heerlijk in te verliezen. De kracht van Vlucht is het beklemmende gevoel dat Blake Crouch weet op te roepen. Dit komt bijvoorbeeld door de lange onduidelijkheid over de herkomst van de gekheid. Eigenlijk leeft het gezin van Jack in een soort cocon qua informatie. En op elke straathoek loert letterlijk de dood. Het gaat niet om zombies, maar om je buren en vrienden die het opeens op je voorzien hebben. Dat maakt het allemaal wat realistischer en zorgt voor een beklemmend gevoel. Het is maar de vraag of het gezin van Jack de eindstreep haalt.

De gruwel spat gedurende Vlucht van de pagina's. Het gezin maakt van alles mee als ze richting het noorden vluchten. Zo vinden ze ergens een onderkomen waarvan ze denken veilig te zijn, maar de lezer weet wel beter. En als 'de gekken' dan dichtbij komen, wordt pas duidelijk hoe afschuwelijk de moordpartijen zijn. Hakbijlen, benzine en lucifers, messen, honkbalknuppels; alles wordt als wapen ingezet. De lezer zal echt over een sterke maag moeten beschikken om Vlucht uit te lezen.

Er is dus genoeg spanning en gore aanwezig in deze speculatieve, post-apocalyptische thriller. Maar Blake Crouch weet ook een menselijk tintje mee te geven aan Vlucht. Zo zit het huwelijk van Jack en Dee in een dip. Dee heeft een verhouding en Jack weet daarvan. Tijdens hun vlucht wordt het allemaal nog eens extra op scherp gezet. En als blijkt dat zoontje Cole de aurora wellicht ook heeft gezien, brengt dit nog een extra dilemma met zich mee. Hoe gaan ze daarmee om in een wereld waarin ze soms keuzes moeten maken om simpelweg alleen te overleven?

De spanningsboog weet Crouch overigens niet het gehele boek vast te houden. Zo is het interbellum, waar het gezin een onderkomen vindt waar ze langere tijd blijven, redelijk vlak. En het eind, daarvan wist Crouch vast ook niet wat hij ermee moest. Heel Amerika ligt op zijn gat en staat in brand. Is daar een bevredigend eind aan te breien...?

Vlucht is een uitstekende, postapocalyptische thriller geworden waarin Blake Crouch laat zien dat spanning, gore en menselijkheid samengaan. Heerlijk leesvoer, maar niet voor de tere zieltjes!