‘Inmiddels werden de contouren van de vuurtoren zichtbaar en legde Caenis haar lijst terzijde. Vol bewondering keek ze naar het wereldberoemde bouwwerk dat uit en vierkant, ietwat taps toelopend onderstuk bestond, met daarop een tweede toren die iets smaller en rond was. Daar weer bovenop was nog een smallere toren, waar het vuur werd gestookt dat ze net achter de horizon vandaan had zien komen. ‘Ook de diverse veldslagen worden door Houtman uitvoerig beschreven, met daarin steeds oog voor de mensen voor de mensen die eraan deelnemen. De geschiedenis komt zo echt tot leven. Als lezer heb je de hoofdpersonen in eerdere delen inmiddels goed leren kennen, wat ook meteen insinueert dat het goed is om ook de eerdere delen tot je te nemen. De Veleda-erfenis kent een oplopende spanningsboog. Bij het verhogen van de spanning in het Rijk, wordt het lastiger om het boek uit je handen te leggen.
‘Ik ga niet met mijn hele legertros een smalle vallei in waar ze me van twee kanten in de flank kunnen aanvallen. ‘ ‘Dat moet je ook niet doen Stuur ene eenheid van je cavalerie om de vijand uit de tent te lokken. Ga de strijd niet aan. Geef de cavaleristen de opdracht om zich zogenaamd in paniek terug te trekken. Romeinen die op de vlucht slaan zijn onweerstaanbaar voor de Trevieren. Daar gaan ze massaal achteraan, zo zit hun instinct nou eenmaal in elkaar.’ “En dan wachten wij ze hier ergens in een hinderlaag op’Als het bevel komt dat Elfleda opgepakt moet worden, om haar mee te nemen in de triomftocht van de nieuwe keizer waarna ze ritueel gewurgd zal worden, is de vraag wat ze gaat doen. Zal ze zich verstoppen en vluchten voor dit lot? Kan ze hierin nog iets verwachten van haar vriendschap met Plinius, die immers bevriend is met hooggeplaatste Romeinen? Zo blijft dit boek spannend tot het eind aan toe.
Schrijf jouw recensie!