Bij een antiquariaat in Parijs wordt een bijzonder manuscript afgeleverd. Het blijkt om brieven van Plinius de Jongere te gaan, een bestuurder die in de Romeinse tijd een gedeelte van het huidige Turkije bestierde. Anthony Mulligan, werkzaam voor het British National Museum, wordt gevraagd een bod uit te brengen op het stuk. Hij beseft al snel dat het om een zeer unieke codex gaat.

Tegelijkertijd wordt de historicus Esther van Baerle gevraagd mee te werken aan een historische film over misstanden binnen de kerk en discriminatie van vrouwen. Om meer informatie op te halen, gaat ze op bezoek bij Niels van Rooijen. Van Rooijen is aan de Radboud Universiteit verbonden als expert op het gebied van de oudheid. Van Rooijen zegt echter niet zoveel meer, want hij ligt dood in zijn kamer. Het blijkt dat zowel Van Baerle als Mulligan zich in een wespennest steken waarmee wordt blootgelegd welke gevoeligheden er vroeger binnen de kerk plaatsvonden. Afdelingen als het Legioen van Christus openen de jacht op de twee, die hun leven niet meer zeker zijn. Weten ze op tijd de waarheid te ontdekken omtrent de manuscripten?

Chris Houtman debuteerde in 2017 met Akte van berouw. Het was een thriller die veel goede kritieken ontving. Houtman werd geloofd om zijn research en het spannende plot dat hij omtrent de Katholieke Kerk wist op te bouwen. Van ThrillZone ontving Houtman ****, waar mede de originaliteit werd gecomplimenteerd . En dat kan ook gezegd worden van Het negende gebod. De mate van onderzoek die Houtman voor dit boek gedaan moet hebben, is monsterlijk. Een groot compliment voor de auteur hoe hij hiermee fictie en non-fictie op een natuurlijke manier met elkaar weet te verweven. Houtman weet een bijzonder gevoelig onderwerp, discriminatie van vrouwen in de kerk, met een actueel onderwerp als ‘fake news’ tot een spannend plot te bouwen.

Natuurlijk is het gemakkelijk om dit soort historische thrillers langs de maatlat van Dan Brown te leggen. Want het is een genre dat de Amerikaan groot heeft gemaakt. Houtman doet dingen hetzelfde, maar zeker ook anders in Het negende gebod. Zo is de snelheid van dit boek een stuk lager. Houtman neemt de tijd om de karakters te introduceren, waardoor de lezer aan hen kan wennen. Daarnaast wordt de plot langzaam maar zeker uit de boeken gedaan en wordt een veelvoud van bijzondere karakters aan de verhaallijn toegevoegd. Dit alles wordt vermengd tot de plot die Het negende gebod vormt. Daarin is Chris Houtman goed geslaagd, want zoals hij al in een interview met ThrillZone zei; hij wilde in dit boek geen blad voor de mond nemen en deze misstand aan het voetlicht brengen.

Doet Houtman dan alles goed? Nee, er is wel wat op het boek aan te merken. Zo is de verhaallijn wellicht voor sommigen te traag. Het duurt relatief lang voordat het op gang komt, helemaal voor de Brown-liefhebbers onder ons. Daarnaast is het soms ook wel erg langdradig en worden complete brieven van Plinius geciteerd. Echt vaart zit er dus niet in het boek. Maar; Het negende gebod is zoals gezegd ook niet goed te vergelijken met Dan Brown-adepten. Daarnaast zijn sommige zaken relatief vergezocht en komen daardoor niet goed uit de verf. Een voorbeeld is het maken van de film en de deelname van bekende acteurs, die niet goed tot leven komen in het boek. Het zij Houtman vergeven.

Het moet gezegd; Houtman is aan een lange schrijftocht begonnen en het resultaat is een compliment waard. Het negende gebod is een zeer gedetailleerde, goed geschreven historische thriller waarin de auteur op pijnlijke wijze oude kerkse misstanden aan het voetlicht brengt. Voor de liefhebbers een echte aanrader!