Als gevolg van een harde botsing tijdens een footballwedstrijd, waarbij Amos Decker in zijn eerste officiële profwedstrijd hard op zijn hoofd wordt geraakt, beschikt hij over een bijzondere gave. Hij vergeet niks meer, nooit meer. Elke dag, elke minuut staan in zijn geheugen gegrift. Een bijkomstigheid dat goed van pas komt tijdens zijn beroep als politierechercheur, maar dat zijn sociale interactie flink heeft aangetast. Zelden toont hij empathie.

Wanneer Amos op een avond thuiskomt na een lange dag werken, vindt hij de levenloze lichamen van zijn vrouw, dochtertje en zwager. Bruut vermoord door een onbekende dader. Ook het motief is onduidelijk. Amos stort in en geeft alles op. Hij stopt met werken en verkoopt noodgedwongen het huis. Na een tijd als zwerver op straat te hebben geleefd, probeert hij enigszins zijn leven weer op te pakken. Hij overnacht in goedkope hotels en begint een privédetective bureau. Maar dan, ruim een jaar na de gruwelijke afslachting, loopt een man het politiebureau in en bekent de moordenaar van Amos’ familie te zijn. De interesse van Amos is gewekt. Zal hij dan eindelijk de beul die hij al zo lang wilt wreken onder ogen komen? Een schietpartij in een nabijgelegen school, waarbij verschillende doden te betreuren zijn, verdeeld de aandacht van de politie. Amos wordt door zijn ex-collega’s gevraagd hen te steunen bij de beide onderzoeken. In eerste instantie ligt zijn focus volledig bij de mogelijke doder van zijn familie, maar wanneer er een verband blijkt te zijn met het schietincident op de school zijn de scherpzinnige capaciteiten van Amos hard nodig. Zeker als hij de spil blijkt te zijn van alle gebeurtenissen…

De geheugenman is de eerste titel in een nieuwe reeks van veelschrijver David Baldacci. Het voor hem zo bekende Washington D.C. achter zich latend, start hij een serie met een nieuw hoofdpersonage. Een zeer uniek personage, want Amos Decker is een buitengewoon markante creatie van de Amerikaan. Twee noodlottige ongevallen, de ene nog wreder dan de ander, kunnen van Amos een aandoenlijke man maken, een zielig persoon die zijn verdriet verwerkt, maar niets is minder waar: de klap op zijn hoofd heeft niet alleen zijn geheugen beschadigd, maar ook zijn omgang met andere mensen heeft een flink knauw gekregen. Amos is bot, kortaf en gaat zijn eigen gang, zich niets aantrekkend van anderen. Haast introvert. Het maakt hem zowel aimabel als ergerlijk, eigenschappen die Baldacci goed op de lezer over weet te brengen.

Wat minder goed te begrijpen is, is de gave van Amos. In het boek wordt het als volgt uitgelegd: “Ik lijd aan hyperthymnesia, wat betekent dat ik nooit iets vergeet […] een super opgeladen brein dat iets wat we allemaal bezitten maar nooit gebruiken heeft ontsloten.” Of zoals Amos het zelf simpeler verwoord: “mijn DVR (digitale videorecorder) waarop ik elke gebeurtenis op elk willekeurig moment kan terugvinden.” Synesthesie bestaat werkelijk, en de uitleg is best helder, ware het niet dat de gedachtestroom van Amos vaak onnavolgbaar is. Hij ziet dingen die de lezer niet ziet en weet dingen die de lezer niet kan weten. Met als gevolg dat de leesbelevenis een stuk minder aangenaam wordt. De lezer wilt immers puzzelen, aanwijzingen vinden en het mysterie ontrafelen. Dat mist nu.

Tevens ontbreekt het verrassingselement. In plaats van kleine kruimels van de plot weg te geven, geeft Baldacci hapklare feitenbrokken die de dader en het motief van de daad direct onthullen. Zonde, want de spanning van het verhaal – die zeker aanwezig is – ebt zo op zo’n 100 bladzijdes voor het einde al weg. En zo strandt een veelbelovend begin, met de introductie van een zeer intrigerende protagonist, in een voorspelbaar einde. Snakken naar het volgende deel doen we niet, maar Amos Decker maakt ons toch wel nieuwsgierig naar meer.