Het is alweer een tijdje geleden. In 2003 viel Amerika samen met een coalitie Irak binnen. Die oorlog staat bekende als de Tweede Golfoorlog en eindigde met de aankondiging van Bush jr. dat de oorlog succesvol beëindigd was. Niets was minder waar; pas na de eerste strijd barstte de gewelddadigheden echt los. Boobytraps, bermbommen, onthoofdingen: Irak werd een van de meest onveilige plekken ter wereld. Niet in de minste plaats voor de Amerikaanse eenheden die er tot een paar jaar geleden nog gelegerd waren. David Bellavia is een van die soldaten. In 2006 krijgt hij met zijn peloton een moeilijke opdracht: zuiver Fallujah, een bolwerk van militanten en vijandelijke strijders. Zij hebben de stad omgetoverd tot een fort. Succes mr. Bellavia.

Bellavia heeft Van deur tot deur samen met journalist John Bruning geschreven. Het is anders dan andere boeken over de strijd die we tot nu toe gelezen hebben. Dat komt door het feit dat Bellavia geen speciale soldaat is. Hij is geen Seal, of lid van Delta Force. Nee, hij is een 'gewone' sergeant bij de infanterie en de strijd die zij voeren, is een conventionele stadsoorlog. Niks geen insluipingen door elitesoldaten, of een spannende jacht op Bin Laden. Zijn mannen worden ingezet tijdens de Tweede Slag om Fallujah. Een paar jaar daarvoor waren de mariniers de stad al ingetrokken en de herinneringen daaraan zijn nog levendig: veel gewonden, heftige strijd en dagenlange gevechten van deur-tot-deur. Iets waarop de mannen van Bellavia zich hebben voorbereid.

De voormalige sergeant heeft het boek beschreven alsof de lezer deel is van zijn peloton. We volgen hem tijdens de voorbereidingen op de strijd en zien waar hij het moeilijk mee heeft: de slechte leiding, de verafgoding van het Korps Mariniers ("Overal waar de mariniers meevechten, herschrijven ze de geschiedenis. Zo hebben zij alleen Guadalcanal veroverd en idem voor Okinawa. Ze zijn maar even vergeten dat er ook duizenden infanteristen meevochten en omkwamen. Klootzakken."). De lezer krijgt het allemaal vanuit de eerste hand mee. Maar waarom je dit boek echt leest, is natuurlijk de strijd om de stad zelf. En die is heftig. Vanaf het moment dat Bellavia zijn mannen het Bradley-gevechtsvoertuig ('Brad') in dirigeert, barst de strijd los. Kogels ketsen af tegen het pantser; bermbommen werpen zijn mannen de lucht in. Niets blijft Bellavia bespaard en het belooft een van de dodelijkste gevechten ooit te worden. Die strijd beschrijft Bellavia zoals hij was: chaotisch, luid en snel. En de gevaren zijn niet mals.

In potentie dus een uitstekend oorlogsboek. En dat is het tot op zekere hoogte ook, ware het niet dat het wel veel van hetzelfde is. De lezer is na een tijdje wel moe van die huis-aan-huis gevechten en ook wanneer de zoveelste militant wordt gedood, klopt het hart van de lezer niet meer sneller. Overdaad schaadt en daar had Bellavia beter over na mogen denken. Daarnaast hadden de verschillende collega's van Bellavia nog verder uitgediept mogen worden. Klassiekers als Black Hawk Down en Generation Kill deden dat wel en dat zorgde juist voor die stempel 'must read'. De lezer kon zich in die boeken identificeren met de soldaten en dat is in dit boek minder. Waar Van deur tot deur wel uitstekend in is geslaagd, is het weergeven van de chaos die een leider in de oorlog meemaakt. Het gaat allemaal snel, het is vaak onoverzichtelijk: het zijn niet de makkelijkste omstandigheden voor een leidinggevende die beslissingen op leven en dood moet nemen. Daarnaast zijn er enkele scenes die je zeker zullen bijblijven. Zo kan de lezer meekijken wanneer een huis wordt binnengevallen die tot de nok is volgestouwd met explosieven. Een Building Improvised Explosive Device, zo leren we. Erg dodelijk. Maar ook de strijd van Bellavia wanneer hij er alleen voor staat in een huis vol militanten is heftig en spannend.

Van deur tot deur van David Bellavia is een snelle oorlogsmemoire die de chaos van een oorlog goed weergeeft, maar niet eentje die het haalt bij de klassiekers in zijn genre. Daarvoor is het teveel van hetzelfde.