Wanneer in 2008 privédetective Paul Dostie contact opneemt met Dianne Lake, deelt hij mee dat hij onderzoek gaat doen naar de Barker Ranch. Hij vertelt dat dit wel eens kan betekenen dat ook Dianne Lake vol in de aandacht van de pers gaat komen. Voor Lake is dit het moment om eindelijk haar kinderen te vertellen wat haar is overkomen. Nu tien jaar later deelt ze dit nogmaals, maar dan aan de rest van de wereld
Dianne Lake sluit zich eind jaren 60 aan bij Charles Manson en zijn familie. Ze krijgt een verhouding met Manson en raakt helemaal in de ban van zijn verhaal. Ze raakt verstrikt in het web dat Charles Manson om zijn familie heen bouwt en vindt pas bevrijding wanneer het bijna te laat is.
Mijn leven met Charles Manson is een boek die elke lezer zal aangrijpen. Lake schetst het beeld van haar leven en ondanks dat ze bepaald geen heilige is krijg je vanaf het begin medelijden met haar leven. Ze beschrijft puur, maar o zo rauw hoe haar grootvader haar seksueel misbruikt. Lake komt op veel te jonge leeftijd in aanraking met seks en drugs. In een totaal ontwricht gezin is het enige waar Lake naar hunkert liefde. Liefde die in een normaal gezin in de kleinste dingetjes zit, ontbreekt volledig in haar leven. Dit komt het meest schokkend tot uiting doordat de ouders van Lake haar al op 14-jarige leeftijd een vrijbrief geven om zich aan te sluiten bij andere mensen. Ze mag uit het gezin vertrekken en niemand lijkt het erg te vinden.
Pedagogische boeken staan er vol mee, een kind hunkert naar liefde. Wanneer elk kind de liefde krijgt die het verdient, dan zou de wereld er vermoedelijk heel anders uit zien. Het gezin van Lake ziet liefde als iets totaal anders, gesteund door de Flower Power-beweging en de hippiecultuur die eind jaren zestig zijn hoogtepunt heeft. Lake hoeft niet naar school, het gezin verlaat het woonhuis en reist rond door Amerika. Op zoek naar mensen die eenzelfde manier van denken hebben. Zo af en toe vestigen ze zich weer in een huis, maar nooit lang. Er moet gezocht worden naar vrijheid en die vrijheid vindt je niet in zoiets beperkts als een huis met muren.
Wanneer Dianne Lake het gezin waar ze zo weinig liefde voelt verlaat komt ze al snel in handen van Charles Manson. Zijn voelsprieten voelen aan dat zij uitstekend past binnen zijn familie. Al zal ze zich ook hier altijd een buitenstaander voelen. Ze is de jongste en soms toch nog wat rebels. Iets waar Charles Manson niets van moet hebben. Tussen het lsd-gebruik, groepsseks, seksuele intimidatie door wordt Lake ook fysiek gemolesteerd.
Dianne Lake heeft met hulp van journaliste Deborah Herman alles zo eerlijk mogelijk willen optekenen. Het geeft een hartverscheurend beeld van een kind dat verloren op de wereld lijkt te leven. Niet geliefd door familie, gevangen in een "familie", waar ze ook niet de volledige aansluiting vindt. Toch durft Lake ook kwetsbaar te vertellen blind te zijn geweest voor alle signalen. Ze beschrijft uiteindelijk hoe een donkere periode ten einde komt.
Nu heeft Dianne Lake een eigen gezin, pas in 2008 durfde ze haar kinderen de waarheid te vertellen. De schaamte jarenlang diep verborgen te hebben. Nu volgt dan het boek waarin ze alles uit de doeken doet. Laten we hopen dat voor Dianne Lake dit boek het laatste stukje therapeutische werking heeft voor de donkerste periode in haar leven. Ze heeft nu rust gevonden bij haar familie en in het christelijke geloof. Ondanks alles wat ze heeft meegemaakt ziet ze lichtpuntjes en geniet ze toch nog van het leven. Liefde heeft ze nooit gekend, toch hoopt ze het door te kunnen geven aan haar kinderen. Daar past maar een woord bij: Respect!
Dianne Lake sluit zich eind jaren 60 aan bij Charles Manson en zijn familie. Ze krijgt een verhouding met Manson en raakt helemaal in de ban van zijn verhaal. Ze raakt verstrikt in het web dat Charles Manson om zijn familie heen bouwt en vindt pas bevrijding wanneer het bijna te laat is.
Mijn leven met Charles Manson is een boek die elke lezer zal aangrijpen. Lake schetst het beeld van haar leven en ondanks dat ze bepaald geen heilige is krijg je vanaf het begin medelijden met haar leven. Ze beschrijft puur, maar o zo rauw hoe haar grootvader haar seksueel misbruikt. Lake komt op veel te jonge leeftijd in aanraking met seks en drugs. In een totaal ontwricht gezin is het enige waar Lake naar hunkert liefde. Liefde die in een normaal gezin in de kleinste dingetjes zit, ontbreekt volledig in haar leven. Dit komt het meest schokkend tot uiting doordat de ouders van Lake haar al op 14-jarige leeftijd een vrijbrief geven om zich aan te sluiten bij andere mensen. Ze mag uit het gezin vertrekken en niemand lijkt het erg te vinden.
Pedagogische boeken staan er vol mee, een kind hunkert naar liefde. Wanneer elk kind de liefde krijgt die het verdient, dan zou de wereld er vermoedelijk heel anders uit zien. Het gezin van Lake ziet liefde als iets totaal anders, gesteund door de Flower Power-beweging en de hippiecultuur die eind jaren zestig zijn hoogtepunt heeft. Lake hoeft niet naar school, het gezin verlaat het woonhuis en reist rond door Amerika. Op zoek naar mensen die eenzelfde manier van denken hebben. Zo af en toe vestigen ze zich weer in een huis, maar nooit lang. Er moet gezocht worden naar vrijheid en die vrijheid vindt je niet in zoiets beperkts als een huis met muren.
Wanneer Dianne Lake het gezin waar ze zo weinig liefde voelt verlaat komt ze al snel in handen van Charles Manson. Zijn voelsprieten voelen aan dat zij uitstekend past binnen zijn familie. Al zal ze zich ook hier altijd een buitenstaander voelen. Ze is de jongste en soms toch nog wat rebels. Iets waar Charles Manson niets van moet hebben. Tussen het lsd-gebruik, groepsseks, seksuele intimidatie door wordt Lake ook fysiek gemolesteerd.
Dianne Lake heeft met hulp van journaliste Deborah Herman alles zo eerlijk mogelijk willen optekenen. Het geeft een hartverscheurend beeld van een kind dat verloren op de wereld lijkt te leven. Niet geliefd door familie, gevangen in een "familie", waar ze ook niet de volledige aansluiting vindt. Toch durft Lake ook kwetsbaar te vertellen blind te zijn geweest voor alle signalen. Ze beschrijft uiteindelijk hoe een donkere periode ten einde komt.
Nu heeft Dianne Lake een eigen gezin, pas in 2008 durfde ze haar kinderen de waarheid te vertellen. De schaamte jarenlang diep verborgen te hebben. Nu volgt dan het boek waarin ze alles uit de doeken doet. Laten we hopen dat voor Dianne Lake dit boek het laatste stukje therapeutische werking heeft voor de donkerste periode in haar leven. Ze heeft nu rust gevonden bij haar familie en in het christelijke geloof. Ondanks alles wat ze heeft meegemaakt ziet ze lichtpuntjes en geniet ze toch nog van het leven. Liefde heeft ze nooit gekend, toch hoopt ze het door te kunnen geven aan haar kinderen. Daar past maar een woord bij: Respect!