Een jachtvereniging slaat alarm wanneer enkele jagers worden aangevallen door een grote roofvogel. Niemand weet waar het beest vandaan komt en het lijkt op een doelgerichte actie. Wat is hier de bedoeling van?

Er wordt aan privédetective Jonas Keller en zijn kompaan Norbert gevraagd om deze zaak tot op het bot uit te zoeken. Maar dat is niet het enige want Jonas wordt tijdens de zoektocht opeens geconfronteerd met zijn verleden. Blijft Jonas de jager of wordt hij een Prooi?

Dirk Debeys, van origine werkzaam in de reclamesector heeft eerder de thrillers Sneeuwrood en Rijngoud geschreven. Prooi kun je heel goed als een standalone lezen maar het verdient wel aanbeveling om zeker het boek Rijngoud gelezen te hebben, omdat er nogal wat verwijzingen in zitten. Eigenlijk krijg je twee losse verhalen voorgeschoteld; een die voortborduurt op Rijngoud en een die gaat over een killer roofvogel die her en der slachtoffers maakt. De verbindende factor tussen deze twee verhalen is Jonas Keller maar daar is dan ook alles mee gezegd.

De titel Prooi kan je ook op beide verhalen leggen. In het ene verhaal betreft het een groep jagers die belaagd worden door een grote roofvogel. Jonas moet zien uit te vinden wat er aan de hand is. Hij komt hiermee regelmatig in conflict met inspecteur Mira Poljak, die reeds in eerdere verhalen haar opwachting maakte. Het blijkt dat het thema ‘wraak’ een rol speelt bij hetgeen de jagers overkomt. Want ze hebben allemaal iets te maken met de dood van een collega jager; iets wat door de politie indertijd afgedaan is als een jachtongeluk. Uiteindelijk weet Jonas het raadsel op te lossen en laat hij ons zien dat hij van het type ‘ruwe bolster, blanke pit’ is.

In het andere verhaal is Jonas de prooi, samen met zijn halfbroer Beppe. Ze worden op de huid gezeten door de Kroatische maffia en dan met name door Zorko en Maria. Beiden kennen we nog uit Rijngoud. Ook hier speelt wraak een grote rol. Ze willen zich namelijk wreken voor de dood van de man van Maria, mede door toedoen van Jonas. Zorko wordt neergezet als een keiharde killer die nietsontziend te werk gaat als iemand hem voor de voeten loopt. Omdat er toch mensen zijn die dat doen, vloeit het bloed rijkelijk.

Beide verhaallijnen zijn spannend met diverse plotwendingen die het heel interessant maken met een kanttekening: de geloofwaardigheid is wel af en toe in het geding. Dit heeft te maken met de personages. De manier waarop de karakters zijn neergezet heeft het gevaar in zich dat zij een karikatuur worden. De schrijver blijft nog net aan de goede kant van de streep maar het is een dun lijntje.