Alles en iedereen zit achter Danny Ryan aan. De maffia zit hem het liefst dood en de politie en de FBI zouden hem graag in het gevang zien te krijgen. Danny Ryan is zelf dan ook absoluut geen lieverdje. Met zijn zoontje en zijn bejaarde en hard achteruitgaande vader is hij op de vlucht geslagen en probeert hij nu een nieuw leven op te bouwen.
De stad van dromen is het tweede deel van Don Winslow in deze trilogie over crimineel Danny Ryan. In het eerste deel -Stad in Brand- komt de reden naar voren waarom Ryan op de vlucht is geslagen. De noodzaak dringt goed door als je beseft dat hij zelfs niet de tijd heeft om uitgebreid te rouwen om zijn overleden vrouw. Ryan is van plan te vluchten voor alles en iedereen en dan een nieuw leven op te bouwen, maar dat is nog niet zo gemakkelijk.
Don Winslow is een gevierd schrijver. Zijn thrillers gaan als zoete broodjes over de toonbank en staan meestal garant voor de nodige uren thrillerplezier. Winslow schuwt doorgaans de actie niet en weet zijn lezer het verhaal in te slepen.
De druk die de naam Winslow met zich meebrengt wordt nog verhoogd door lovende kritieken op de achterflap. Niemand minder dan Stephen King, Karin Slaughter en Steve Cavanagh prijzen de trilogie de hemel in. Cavanagh noemt het zelfs “het beste gangsterverhaal sinds The Godfather”. En laten we dan maar de pleister van de wond trekken. Stad van dromen is een goed verhaal, maar verdient zeker niet het predicaat beste sinds The Godfather-waardig.
Je kunt in ieder geval beter niet zomaar dit verhaal in duiken. Het valt absoluut aan te raden om het eerste deel gelezen te hebben. Anders kom je rauw het verhaal in, raak je verstrikt in allerlei namen en gebeurtenissen waarvan je het bestaan niet weet. Je snapt de lijnen niet goed en komt zo maar lastig in het verhaal. Daar komt nog bij dat het vrij naïef van Danny Ryan is om te denken zo maar even weg te kunnen lopen voor zijn problemen. Toegegeven hij heeft een vreselijk goede neus voor onraad en weet zo weg te komen, maar het kan niet lang goed blijven gaan.
Waar de vergelijking nog meer mank gaat is dat The Godfather een ultra traag verhaal is en het bij Winslow allemaal veel sneller en zelfs te snel gaat. Hoe toevallig is het bovendien dat er een film gemaakt wordt over de gebeurtenissen van de Ierse en Italiaanse maffia en dat Ryan zich daar dan mee gaat bemoeien. Om vervolgens ook nog aan te pappen met Diane Carson, een actrice die ook probleem op probleem stort.
Ondanks dat Winslow een trilogie schrijft lijkt het nog alsof hij er al schrijvende achterkwam dat het misschien meer delen hadden moeten zijn. Er gebeurt zo waanzinnig veel in Stad van dromen dat er onvoldoende tijd is om de situaties helemaal goed neer te zetten.
Er moet na alle acties en gebeurtenissen nog een derde deel volgen. Winslow kennende zal er wel een ultieme climax volgen. Die zou absoluut de trilogie kunnen redden, want slecht is het allemaal niet. De maffia en een thriller gaan natuurlijk uitermate goed samen, zeker als het dan ook nog eens uitdraait op bendeoorlogen en vluchten/opgejaagd worden. Je kunt je met Stad van dromen dan ook prima een aantal uurtjes vermaken, maar verwacht geen nieuwe The Godfather. Temper je verwachtingen en lees vooral eerst deel een. Rest ons niks anders dan Winslow veel wijsheid en succes te wensen om de trilogie waardig af te sluiten. Hij zal het nodig hebben.
