De Amerikaanse Donna Leon woonde meer dan 30 jaar in Venetië en woont nu in een klein dorp in Zwitserland. Haar boeken werden wereldberoemd door het personage van commissario Brunetti. De commissario Brunetti-romans spelen zich allemaal in en rond Venetië af. Elk roman geeft de schrijfster de gelegenheid om de minder prettige kanten van Venetië en Italië te belichten. Duister water maakt haar 29e boek in deze reeks. Zoals gebruikelijk in haar laatste romans gebruikt Donna Leon haar boeken om commentaar te leveren op sociale, politieke of in dit geval, milieukwesties.

Benedetta Toso, een stervende hospice-patiënt die vraagt ​​om met de politie te spreken, beweert dat haar man, chemicus Vittorio Fadalto, is vermoord vanwege 'slecht geld'. Commissario Brunetti en zijn collega, Claudia Griffoni, beloven de zaak te onderzoeken. Een zaak wat in eerste instantie een privé-familietragedie lijkt te zijn.

Ze ontdekken dat Fadalto in het veld besmettingsmonsters verzamelde voor een bedrijf dat de netheid van de watervoorziening van Venetië meet. Én dat hij is omgekomen bij een mysterieus motorongeluk. Met hulp van zijn collega signorina Eletta Zorzi weet Brunetti langzaam de waarheid uit een kluwen van leugens en verduistering te ontwarren op het gebied van ‘slecht water’.  

Duister water is een verhaal met een stroperige, slepende verhaallijn. Door het onvolledige en tevens dunne plot wordt het een lange zit van opvulling en Italiaans jargon. Dit laatste leidt erg af van het daadwerkelijke verhaal. Iedere handeling, beweging of gedachte van Brunetti wordt tot in detail beschreven waardoor de aandacht van de lezer volledig verloren gaat.

Als je het positief benadert, zou menig verhaal hierdoor een enige vorm van diepgang kunnen krijgen. Dat is in Duister water echter niet het geval, want ieder personage blijft in het boek aan de oppervlakte drijven. Dat insinueert dat Leon aan de verkeerde onderwerpen aandacht heeft besteed. Dat blijkt wel uit het voorbeeld dat ze de drukkende zomerhitte van groot belang acht. Althans, dat zouden we denken gezien het aantal pagina’s die aan dit thema zijn gewijd.

Dit alles zorgt ervoor dat het 29e boek van Donna Leon over Commissario Brunetti ons niet weet te overtuigen. Misschien mist langzaamaan het vonkje die deze boekenreeks ooit heeft doen vlammen. Het is lovenswaardig dat Donna Leon licht wil laten schijnen op de vele problemen in het leven van de Italianen, maar daardoor mist de spanning en scherpte in het boek.