Tijdens de coronacrisis hebben een hoop mensen het boek weer teruggevonden. Lezen is weer hip. De misdaad was altijd al hip en met Netflix zijn er een hoop true crime-series en films verschenen die gretig aftrek vonden onder de Nederlandse abonnees. Er zijn podcasts over coldcase-zaken, over het oplossen van misdaden en ze werden de afgelopen tijd gretig beluisterd. Om goede misdaadverhalen te lezen kun je ook kiezen voor het boek True crime - De beste waargebeurde Nederlandstalige misdaadverhalen.
Uitgeverij De Kring heeft de misdaadverhalen van enkele van de beste misdaadschrijvers gebundeld. Verhalen die bijvoorbeeld eerder verschenen in het true-crime tijdschrift Koud bloed zijn in dit boek opnieuw uitgegeven. En het zijn inderdaad niet de minste namen die voorbij komen. Wat te denken van Nico Dijkshoorn, John van den Heuvel, Leo Blokhuis en Marcel van Roosmalen? Zeker ze schrijven absoluut niet enkel en alleen over misdaad, maar ze kunnen er wel over schrijven. En ze hebben het ook gedaan, en soms goed ook!
In een verhalenbundel zijn er altijd verhalen die je meer bijblijven dan de andere. Zo is het verhaal van Marcel van Roosmalen er eentje die je met een glimlach leest. Hij mag een dag naar de bunker om het proces over Willem Holleeder te verslaan. Er gebeurt werkelijk waar niets en toch weet Van Roosmalen er een mooi verhaal over te schrijven. Ook het verhaal van John van den Heuvel is zeer interessant voor true crime-liefhebbers. Hij schrijft over hoe John Mieremet de omerta doorbrak.
Voor de luchtigheid is er ook Nico Dijkshoorn die enkele steengoede misdaadgedichten schreef. En de afsluiting van True crime laat in een klap Nederland zoals Nederland kan zijn zien. Want er zijn nogal wat meedogenloze, keiharde criminelen in Nederland, maar er zijn ook de klungels. De niet zulke handige criminelen. Zij krijgen in het slotstuk ook hun podium. Rob Zijlstra schrijft namelijk over de klungels in de misdaad en juist dat verhaal maakt zo'n verhalenbundel af. Want hoewel de criminaliteit vaak geromantiseerd wordt is het goed te weten dat niet elke sterveling het in zich heeft om de grootste gangster van de lage landen te worden.
Uitgeverij De Kring heeft de misdaadverhalen van enkele van de beste misdaadschrijvers gebundeld. Verhalen die bijvoorbeeld eerder verschenen in het true-crime tijdschrift Koud bloed zijn in dit boek opnieuw uitgegeven. En het zijn inderdaad niet de minste namen die voorbij komen. Wat te denken van Nico Dijkshoorn, John van den Heuvel, Leo Blokhuis en Marcel van Roosmalen? Zeker ze schrijven absoluut niet enkel en alleen over misdaad, maar ze kunnen er wel over schrijven. En ze hebben het ook gedaan, en soms goed ook!
In een verhalenbundel zijn er altijd verhalen die je meer bijblijven dan de andere. Zo is het verhaal van Marcel van Roosmalen er eentje die je met een glimlach leest. Hij mag een dag naar de bunker om het proces over Willem Holleeder te verslaan. Er gebeurt werkelijk waar niets en toch weet Van Roosmalen er een mooi verhaal over te schrijven. Ook het verhaal van John van den Heuvel is zeer interessant voor true crime-liefhebbers. Hij schrijft over hoe John Mieremet de omerta doorbrak.
Voor de luchtigheid is er ook Nico Dijkshoorn die enkele steengoede misdaadgedichten schreef. En de afsluiting van true crime laat in een klap Nederland zoals Nederland kan zijn zien. Want er zijn nogal wat medogenloze, keiharde criminelen in Nederland, maar er zijn ook de klungels. De niet zulke handige criminelen. Zij krijgen in het slotstuk ook hun podium. Rob Zijlstra schrijft namelijk over de klungels in de misdaad en juist dat verhaal maakt zo'n verhalenbundel af. Want hoewel de criminaliteit vaak geromantiseerd wordt is het goed te weten dat niet elke sterveling het in zich heeft om de grootste gangster van de lage landen te worden.