Elizabeth Gilbert (1969) is geboren in Amerika, woonde deels op het platteland en later in New York City. Tijdens haar studie politieke wetenschappen schreef ze de verhalenbundel Pelgrims, waarmee ze debuteerde.  Terwijl ze als journalist werkte kwam Mannen van staal (2000), haar romandebuut, uit. In 2002 kwam The last American man – the true story of the modern day woodsman Eustace Conway uit. In 2006 werd ze beroemd met het autobiografische Eten, bidden, beminnen. Het boek werd verfilmd met Julia Roberts en Javier Bardem in de hoofdrollen. Dit vergrootte haar bekendheid wereldwijd. Later schreef ze ook non-fictieboeken als Big Magic, over creativiteit in ons leven. De laatste man is in 2022 vertaald naar het Nederlands.

De laatste man schreef Elizabeth Gilbert om ons kennis te laten maken met in haar beleving de laatste echte Amerikaanse man. Ze maakte kennis met Eustace Conway toen ze zelf op zoek was naar informatie over leven in de wildernis. Beetje bij beetje liet hij haar toe in zijn wereld en liet haar zien hoe hij leefde. Dit vond ze zo indrukwekkend dat het resulteerde in dit boek.

Op zijn 17e gaat Conway in een tipi wonen, weg van zijn vader, waarmee hij een slechte band heeft. Hij leeft zelfvoorzienend en wil zijn dromen ervaren. Hij heeft bovendien de ambitie om met zijn levenswijze mensen te inspireren en meer te laten verbinden met de natuur.

Hij woont in de vrije natuur omdat hij daar thuis is. En hij probeert andere mensen te bewegen zich daar bij hem te voegen omdat hij denkt dat dat zijn speciale roeping is: namelijk de collectieve ziel van onze natie redden door de Amerikanen weer vertrouwd te maken met het concept van een omgang met de frontier die je de ogen opent. Oftewel: Eustace Conway ziet zichzelf als een Man met een Bestemming.

Naast diverse indrukwekkende reizen die hij maakt, te paard of in een kano, richt hij Turtle Island op, een kamp plek in de wildernis waar kinderen, jongeren en volwassenen kunnen ervaren hoe ze zo zelfvoorzienend mogelijk en natuurlijk kunnen leven. Dit gaat niet zonder slag of stoot.

Verbazingwekkend wat een troep. Maar vijf a tien meter verderop is het prachtig. Door zon verlichte bomen, aanplant van pijnbomen. Een soort monocultuur. Heel zanderige grond. Op dit moment ben ik vrij als geen ander in Amerika.

Elizabeth Gilbert beschrijft de omgeving maar ook de personages in het boek zeer beeldend, wat fijn is om te lezen en wat maakt dat je de natuur ook zelf ervaart. Er is veel aandacht voor de achtergrond van Conway, zijn jeugdervaringen met zijn vader en de impact op het aangaan van relaties. Een thema wat zo beschreven is, dat het raakt.

Af en toe lijkt Gilbert te verdwalen in het boek: ze geeft dan (te) uitgebreide, langdradige geschiedkundige achtergronden over de frontier in Amerika en wat zich daar heeft afgespeeld. Of hoe het ‘man worden’ in America er idealiter uit zou zien. Dit misstaat niet in een geschiedenisboek, maar doorbreekt het lezen van het boeiende levensverhaal van Conway. Dat is jammer, want de vaart raakt er dan wat uit.

Kortom: een beeldend beschreven levensverhaal van een man die leeft in verbinding met de natuur, maar die soms wat te langdradig aandoet.