Als je ontroert bent als je het boek dichtslaat dan weet je dat het goed was.
Emelie Schep is momenteel een van de succesvolste auteurs van Zweden. Alle prijzen die er in Zweden te winnen zijn staan in haar kast. Na het lezen van dit boek, Honderd dagen, weet je waarom.
Amanda Sundin verdwijnt op een warme zomeravond. Exact een jaar later wordt haar man zwaargewond aangetroffen in hun huis. Het lijkt erop dat het stel het doelwit is van iemand.
Rechercheur Maia Born wordt direct op de zaak gezet, meteen op haar eerste werkdag. Zij is om privéredenen naar Motala verhuisd. Deze redenen geven een interessante diepere laag aan Honderd dagen. Haar dertienjarige zoon heeft namelijk dringend een donorhart nodig en het lijkt erop dat het verkrijgen van een hart afhankelijk is van de afloop van de zaak.
In de basis is Honderd dagen een simpele whodunnit, maar de manier waarop Emelie Schepp deze zoektocht weergeeft is van een zeer hoog niveau. Als lezer heb je al snel een aantal kandidaten in het vizier. En hoewel het lijkt dat de rechercheur schiet met hagel, gezien het grote aantal verdachten dat zij af gaat en onderwerpt aan een kruisverhoor, kun je wel degelijk zeggen dat er gericht geschoten wordt. Het is een beetje als het afpellen van een ui: langzaam maar zeker kom je naar de kern.
De plotwendingen volgen elkaar in Honderd dagen in hoog temp op. Als lezer kun je ook je eigen lijstje steeds verder afstrepen. Naast de zoektocht van de ‘rechercheur’ Maia, is er ook de ‘moeder’ Maia, die gebukt gaat onder de ziekte van haar zoon met wie het steeds slechter gaat. Als er dan eindelijk een donorhart lijkt te zijn wordt het oplossen van de zaak alleen maar urgenter.
Het tempo in het boek gaat dan ook exponentieel omhoog en je voelt je meer en meer verbonden met Maia. Zelden komt het voor dat je bij een razendspannend verhaal ontroerd wordt, maar Emelie Schep krijgt het voor elkaar. En dat is echt klasse van deze Zweedse schrijver.
De waardering voor het verhaal neemt nog meer toe als je in het nawoord leest dat dit verhaal zich afspeelt in haar geboortedorp en ook deels in het ziekenhuis waar haar eigen moeder haar laatste dagen heeft gesleten. Een moeder die dit boek niet meer heeft kunnen lezen.
Wij gelukkig wel. Honderd dagen is een steengoede thriller. Emelie Schepp blijkt -wederom- één van de toonaangevende Scandinavische thrillerauteurs van dit moment te zijn.
Toen ik het boek In Cold Blood van Truman Capote gelezen had was ik verkocht. Ik wilde meer boeken in dit genre gaan lezen. En dat is gelukt kan ik melden! Ik lees, als het even kan, iedere dag. Eerst alleen voor mezelf maar sinds 2020 ook als jurylid voor de Bronzen en Zilveren Vleermuizen van het Nederlands Thrillerfestival. Nu mag ik ook recenseren voor Thrillzone! Het verandert niets aan het plezier van lezen, wel krijgt het een extra laag, en dat is mooi.
Schrijf jouw recensie!