Schrijven doet Emmelie Arents het liefst thuis, op een rustig plekje en in gezelschap van haar kat Toulouse. En daar vind je haar ook vaak lezend, of achter de piano. Ze houdt van Midden-Aarde, chocolade, de geur van boeken, oude dingen, het geluid van regen, bibliotheken, notitieboeken en katten.
Naast schrijven is ze ook zangeres van de band Solitude Within en werkt ze part-time in Brussel. In 2020 debuteerde ze met Het hart van de adelaar. Het jaar daarop kwamen De woestijndief en De meesterdief uit. Amarant is haar vierde boek bij Uitgeverij Hamley Books. De schrijfster en zangeres is voor bekenden ook wel bekend als het muzikale meisje met een boek in haar hand.

Omdat Arelle tot de laagste klasse van de samenleving behoort, leeft ze in angst. Haar familie, geliefden en zijzelf kunnen immers op elk moment worden gedwongen tot orgaandonatie. Geselecteerd om de rijksten te dienen en te voorzien van gezondere lichamen. Om maar te zwijgen over de SEOS-infectie, dat onder deze zogeheten Imperials woedt. Het gezicht achter deze gruwel: Derix Silas, die onder het bedrijf Novum opereert, maar hardnekkig de fouten van zijn gezondheidsprogramma verbergt.

Door een toeval komt Arelle Alan tegen, een dokter die voor dit bedrijf werkt. Dankzij hem komt ze in aanraking met STORM, een organisatie die het al haperende systeem van Derix Silas wil vernietigen. Kan ze haar woede die ze omwille van leider Silas voelt, daardoor bekoelen?

Ceda daarentegen is een Creatie dat door haar Maker is ontwikkeld. Ze werd gemaakt om haar lichaam af te staan aan de rijksten. Ze beseft maar al te goed hoe graag ze wil blijven leven wanneer het moment van sterven daar is. Ze krijgt uit onverwachte hoek de kans om uit de instelling te ontsnappen. Zal het haar lukken zich voorgoed van haar ketens te ontdoen? Zal het haar lukken de harde waarheid achter haar bestaan te ontrafelen? En vooral: zal het hen al dan niet samen lukken Derix Silas voor eens en voor altijd het zwijgen op te leggen?

Al tijdens de eerste hoofdstukken van Amarant kan de lezer een beklemmende sfeer proeven, waarin er sprake is van verraad. Het wordt duidelijk dat het voornamelijk om gezondheid, DNA, perfectie en onsterfelijkheid gaat.

Huiveringwekkend zijn de Creaties in de verhaallijn: deze hebben een Maker, die macht hebben over hoe ze worden ontworpen. Dan heb je ook nog de Hoeders, die uiteraard zijn geprogrammeerd om te dienen. Ondertussen wordt de onderste laag van de samenleving gedwongen organen af te staan, en dat is naast het idee van de Creaties die door hun Makers onder de duim worden gehouden, ook een heel sinistere insteek. Het zal lezers de nodige rillingen bezorgen. Hiermee heeft Arents een wereld gecreëerd, waarin iedereen dus vervangbaar is. Daarmee laat ze ook zien hoe schrijnend verspilling voor het klimaat is, en hoe ernstig dit voor het welzijn van de mens is.

De auteur werkt met extreme uitersten, waarin de tegenpolen duidelijk waarneembaar zijn gemaakt: arm en rijk, ziek en gezond zijn enkele van deze extreme uitersten. Er wordt tevens geschetst wat misplaatste macht met een samenleving kan doen. De obsessie naar perfectie, en de krampachtigheid om gezondheid streng na te streven zorgen er in werkelijkheid alleen maar voor dat ziekten, afwijkingen, en stoornissen juist in de hand worden gehouden.

Het wordt langzaam duidelijk hoe Ceda en Arelle met elkaar zijn verbonden, en hoewel dit eigenlijk heel logisch is voor de ontwikkeling van de rest van het verhaal, hebben lezers dat kleine detail in de eerste instantie nog niet echt door, al wordt er subtiel naar verwezen. Er is een ontwikkeling tussen Arelle en Alan, maar ook tussen Ceda en Hoeder Alezander, welke eerst voor verwarring zal zorgen. Later vallen ook hier de puzzelstukjes moeiteloos op zijn plek, en blijken deze connecties ronduit fascinerend te zijn, vooral omdat de lezer zich verwonderd hoe dat zo feilloos kan. Het antwoord daarin ligt in het dubbelleven dat hier werd geschetst. Je zou dus kunnen zeggen dat het verhaal van zichzelf goed in elkaar steekt, en al voor de nodige diepgang zorgt.

De schrijfster werkt toe naar een sluitend einde met een aannemelijk plot, waarbij de spanning ongenadig wordt opgevoerd. Het is zelfs een beetje bloederig geworden, waardoor lezers even het gevoel krijgen in een horrorverhaal te zijn gestapt. Al met al is Amarant een interessant boek dat ieders kijk op de wereld en de mensheid sterk kan doen veranderen.