Era Richmen is het pseudoniem van de schrijvers Eric Bakker en Herman Zandstra. Eric en Herman zijn naast vrienden ook oud collega’s. Beide hadden zij de wens om een boek te schrijven en onder het genot van een drankje werd besloten om deze droom samen te verwezenlijken. Na Het Dubai Ultimatum (2011) en Het Slater Delict (2014) is het inmiddels alweer tijd voor het derde boek: De Saraceense Samenzwering.

“Ineens waren ze er. Zwarte gedaanten met geweren en kapmessen. Met veel geweld drongen ze hun huis binnen... Er werd gegild en dat maakte hem nog banger. Ze konden geen kant op en werden afgeslacht als schapen in overvolle stallen.”

Bill Hamilton werkt als inspecteur voor het Internationaal Atoomagentschap en als spion voor de Amerikaanse regering. Bij een inspectie van een kerncentrale in Iran ontdekt hij dat er veertig splijtstofstaven zijn verdwenen. Dit zorgt direct voor spanningen tussen Iran en Israël, doordat Israël zich hierdoor bedreigd voelt. De Amerikaanse regering heeft echter belang bij een stabiele situatie in het Midden-Oosten en wil voorkomen dat de spanningen verder oplopen. Als Bill Hamilton enkele dagen later op mysterieuze wijze verongelukt besluit de Amerikaanse regering om geheim agent Jim Matteos van de CIA in te schakelen. Jim wordt belast met het onderzoek naar de verdwenen splijtstofstaven. In Iran komt hij in contact met Soraya, zij beweert meer informatie te hebben over de verdwenen splijtstofstaven. De splijtstofstaven zouden in het bezit zijn van een nieuwe extremistische groepering, genaamd: De Saraceense Strijders. Soraya wil haar informatie prijsgeven en Jim helpen met zijn onderzoek, maar alleen in ruil voor bescherming door de Amerikaanse overheid. Voordat Soraya haar informatie heeft gedeeld met Jim vindt er een verschrikkelijke aanslag plaats in Italië en volgen er aanslagen in Ivoorkust en Polen. Vreemd genoeg zijn er geen splijtstofstaven gebruikt bij deze aanslagen. Het enige aanknopingspunt voor het onderzoek zijn de mysterieuze codes en symbolen die worden aangetroffen op de plaats van de aanslagen. Vormen deze aanslagen slechts een voorproefje op de uiteindelijke, ultieme aanslag waarbij de splijtstofstaven wel worden ingezet?

“Rustig, Jim, ik snap dat je hem niet begrijpt, maar hij houdt iedereen die de islam niet volgt verantwoordelijk voor al het verderf in de wereld. Door de ongelovigen te vernietigen, zal volgens hem de wereld worden gezuiverd.”

De plot van De Saraceense Samenzwering is origineel en geloofwaardig. De plot is daarnaast goed en zorgvuldig uitgewerkt. Tot op de laatste pagina’s blijft het onduidelijk wie Jim Matteos kan vertrouwen en wie niet.

Met De Saraceense Samenzwering snijden de schrijvers een actueel thema aan: terrorisme. De kranten staan dagelijks vol met nieuwsberichten die betrekking hebben op de onverdraagzaamheid tussen mensen met verschillende culturele achtergronden en geloofsovertuigingen. Al meer dan eens heeft dit geresulteerd in een terroristische aanslag. Er zal ongetwijfeld een volgende aanslag komen, maar de vraag is “waar?” en “wanneer?” De dreiging van een terroristische aanslag is de rode draad in het verhaal. Hiermee hebben de schrijvers een spanning gecreëerd die voor iedereen voelbaar is. In combinatie met een vlotte schrijfstijl en korte, bondige hoofdstukken is een echte pageturner ontstaan. In ieder hoofdstuk vindt wel een belangrijke gebeurtenis plaats, hierdoor blijf je de pagina’s omslaan en kan je het boek maar moeilijk wegleggen. Ik wil het boek voorzichtig vergelijken met Ik Ben Pelgrim van Terry Hayes en De Prediker van Frederick Forsyth. Dit is natuurlijk al een compliment op zich, maar om het nog meer te verduidelijken verdient De Saraceense Samenzwering wat mij betreft een perfect score!