Als je tot voor kort een willekeurige boekhandel binnen wandelde en in dat gedeelte terecht kwam waar de thrillers uitgestald waren, dan kon je vaak al raden wat op de tafel als lokkertjes uitgestald was. Boeken van Angelsaksische schrijvers of schrijfsters afgewisseld met Scandinavische auteurs en natuurlijk het deel aan thrillers geschreven in het Nederlands en Vlaams. Als daar wel eens wat aders tussen lag, kon je er rustig van uitgaan dat de uitgever of een goede pr-campagne had gevoerd of dat het boek gewoon goed was. Zo heel af en toe kwam je een boek tegen van een schrijver of schrijfster die zijn of haar roots in het zuidelijke deel van Europa had.

Maar zoals Bob Dylan in 1964 zei; The times they are a changing, alleen gaat dat bij de boeken uit Zuid-Europa niet zo heel snel en dat is best jammer. Zo komen via uitgeverijen Xander en Serena Libri al jaren vertalingen van Italiaanse thrillers op de markt. Spanje leek altijd een beetje een wat onbekend gebied in de spannende boeken. En toch zijn Vasquez Montalban, Ramiro Pinilla, Carlos Zanon, Eugenio Fuentes en Alicia Gimenez Bartlett namen die voor de doorgewinterde lezers wel enige bekendheid hebben, maar pas doen Dolores Redondo in 2016 met een drietal boeken doorbrak was de interesse gewekt.

In 2016 kwam in Spanje het eerste boek van Eva Garcia Saenz de Urturi uit. Het was het eerste deel van wat een drieluik zou worden. El Silencio de la Ciudad Blanca werd in Spanje goed ontvangen en het tweede deel, Los Ritos del Agua, viel deze zelfde ontvangst ten deel. Recensenten waren vanaf het begin vrij positief over deze eerste twee delen van de trilogie De Witte Stad, zoals deze later in het Nederlands zou gaan heten. Toen in 2018 het derde deel het derde deel van de trilogie uitkwam, Los Senores del Tiempo, was Spanje overstag. Meer dan een miljoen boeken werden er verkocht, filmrechten werden voor recordbedragen afgesloten en Spanje heeft Eva Garcia Saenz de Urturi in het hart gesloten.

Van 2018 tot jongstleden zijn de drie delen in de Nederlandse vertaling op de markt gekomen en eindelijk is de euforie over deze boeken overgeslagen naar Nederland. De eerste twee delen konden terecht op goede recensies rekenen en zowaar liggen de boeken van de Spaanse auteur op die plek waar ze horen te liggen; als lokkertje tussen de bekende schrijvers als onder andere MJ Arlidge en Robert Bryndza. De vraag is dan ook gerechtvaardigd; is het derde deel van De Witte Stad, De heren van de tijd, een boek dat waard is om prominent in de boekwinkels te liggen? Ja, dat is meer dan gerechtvaardigd. Dit is werkelijk een prachtige afsluiting van De Witte Stad en prachtig vertaald door Jacqueline Visscher. Als de eerste twee delen al van een hoog niveau waren dan heeft Eva Garcia Saenz de Urturi zichzelf overtroffen. Dit boek heeft alles wat een verhaal groots kan maken. Een prachtige opbouw van het verhaal, twee verhaallijnen die ogenschijnlijk weinig met elkaar te maken hebben, die op een subtiele wijze in elkaar gevlochten worden en personages die precies in het verhaal passen, dus tot perfectie uitgewerkt.

Vitoria, 1192. De legendarische graaf Diago Vela komt thuis na een missie van twee jaar, die hem is opgedrongen door de Spaanse koning. Hij treft zijn broer aan, getrouwd met de vrouw die ooit zijn bruid was.

Vitoria, 2019. De Roman de Heren van de Tijd, die zich afspeelt in de periode 1192 t/m 1200, is een groot succes. Het boek verschijnt onder het mysterieuze pseudoniem Diego Veilaz. Unai Lopez de Ayala krijgt te maken met een reeks gruwelijke moorden, identiek aan de moorden die beschreven zijn in De Heren van de Tijd. Zijn onderzoek leidt naar de toren van Nograro, een fort dat al eeuwen bewoond wordt door dezelfde familie. Gaandeweg vindt Unai in de Heren van de Tijd allerlei overeenkomsten met zijn eigen familieverleden, en deze ontdekking zal voor hem en zijn familie alles veranderen.

Het verhaal bestaat uit twee lijnen; de periode waarin de roman De Heren van de Tijd zich afspeelt (1192-1200) en de huidige tijd waarin Unai probeert moorden op te lossen die in deze roman omschreven staat. Deze beide verhaallijnen lijken in het begin van het verhaal niet zo vreselijk veel met elkaar te maken te hebben, maar Unai Garcia Saenz de Urturi weet in de loop van het verhaal deze twee in elkaar te vlechten tot een verhaal waar familiewaarden hoog in het vaandel staat.

De vraag die essentieel wordt gesteld in dit boek is: hoe ver gaan mensen om familiegeheimen, hoe ver terug in de tijd deze ook gaan, te beschermen en welke prijs betaalt men daarvoor? Naast de donkere sfeer die er heerst is met name de personages die dit verhaal dragen. Personages die al zijn vormgegeven in de eerste twee delen van de Witte Stad, worden verder uitgewerkt en daarbij worden de scherpe randjes niet geschuwd. Met name Unai is met al zijn twijfel en beschermende houding en inslag een genot om nog verder te zien groeien. Hij schuwt het echter niet om toch ook de confrontatie aan te gaan met mensen die hem na aan het hart staan. Maar ook de mystieke en raadselachtige Alvar is als een kruitvat welke elk moment kan afgaan, maar dit wordt subtiel verbloemt. Deze personages geven het verhaal nog meer cachet.

De boeken van Unai Garcia Saenz de Urturi zijn geen verhalen die je even tussendoor leest. Het zijn boeken die de opperste concentratie van de lezer vereist omdat men anders dreigt de verdrinken in de vele kleine verwijzingen van de schrijfster. Het zijn geen boeken die je even in je strandstoel tussen twee zwembeurten door leest, want als de concentratie niet constant aanwezig is dan kan men cruciale informatie missen waardoor men als lezer de draad kwijtraakt. Dit maakt ook dat De heren van de tijd wel als standalone is te lezen, maar dan mis je als lezer vitale informatie om dit boek op zijn waarde in te schatten. Dan is de kans aanwezig dat een groot aantal lezers de essentie van het verhaal niet goed gaat overkomen en dat zou echt heel jammer zijn.

Bij een trilogie ziet men vaak dat er een deel wat minder van kwaliteit is. Dat is vrij normaal, men zet in het eerste boek een verhaal op, werkt dit uit in het tweede deel waarbij in het achterhoofd gehouden moet worden dat het derde deel het klapstuk moet worden en dus alles bij elkaar moet komen. Bij de trilogie De Witte Stad is dat niet aan de orde. Alle delen zijn van een hoge kwaliteit en maken deze verhalen tot een urenlang leesgenot. Eva Garcia Saenz de Urturi is een fantastische aanwinst voor het thrillergenre en het is te hopen dat de boeken die in de toekomst van haar hand zullen verschijnen, dit niveau kunnen evenaren. Wauw, grote klasse.