Duin is wellicht de grootste science fiction klassieker ooit. Frank Herbert schreef het boek in 1965 en het werd een grote hit. De liefhebbers schreeuwden om een vervolg en die kwam er vier jaar later: Duin Messias.
Het is twaalf jaar geleden dat Paul Artreides de troon beklom na de gevechten in Duin. Muad'Dib, zoals hij door het duinvolk Fremen wordt genoemd, zit nog steeds stevig in het zadel. Sterker nog, hij heeft een Jihad gestart die een groot deel van het heelal trof. Letterlijk miljarden slachtoffers later vraagt Muad'Dib zich af of hij wel het goede heeft gedaan. Iets starten is gemakkelijker dan het stoppen. Tegelijkertijd vinden er rondom zijn keizerrijk veel intriges plaats om hem van de troon te stoten. En het gevaar komt soms van dichterbij dan gedacht...
De Duin-reeks van Frank Herbert is letterlijk wereldberoemd. Zo zijn er films van gemaakt en ook is het spel Dune de grondlegger van het real time strategy genre dat klassiekers als Command & Conquer en Red Alert tot gevolg had. De boeken zijn door miljoenen mensen verorberd. Duin Messias is het tweede deel in de Duin-reeks en is nog niet de helft qua grootte als zijn voorganger. Het is dan ook een geheel ander boek. Duin was een soort epos, met actie, intrige en familiecrises. Duin Messias is een wat kleiner verhaal, blijft dichter bij de kring van Muad'Dib en bevat vrijwel geen actie. Het lezen van Duin Messias kost daardoor veel meer moeite dan Duin, die overigens al niet gemakkelijk leesbaar was.
Er zijn vele intriganten die Paul liever zien gaan dan blijven. De belangrijkste is wel de lijn van helderzienden; de Bene Gesserit. Paul is ook een helderziende en met zijn huwelijk met Chani ziet de Bene Gesserit deze bloedlijn onderbroken worden. Er moet dus wat worden gedaan aan dit huwelijkspact. Daarnaast is ook de Landsraad niet blij met Paul. Dit grote machtsgremium doet er alles aan om Paul uit het zadel te wippen en daarbij is niets te gek. Het boek is, in tegenstelling tot Duin, een relatief dun boek. Daardoor voelt het soms alsof Frank Herbert enkele zaken afraffelt. Zo ook de tegenstanders van Paul. Enkele slechteriken, zoals Scytale en Edric, zijn relatief slecht uitgewerkt. Met wat meer verdieping hadden deze tegenstanders klassiekers kunnen worden.
Herbert heeft ervoor gekozen om in Duin Messias veel gebruik te maken van het beschrijven van gedachten van de hoofdrolspelers om zo het verhaal uiteen te zetten. De scheidslijn tussen wat er is gebeurd en wat de personages dénken wat er is gebeurd, is daarmee dun. En dat maakt het volgen van het verhaal niet gemakkelijk. Sterker nog, het kost soms enorme moeite om 'erbij te blijven' en de lezer zal meer dan eens denken het verhaal niet te begrijpen. Duin Messias voelt soms als een langdradige filosofische uiteenzetting van hoe de personages als Muad'Dib en anderen naar het leven kijken. En dat is geen gemakkelijke kost voor de liefhebbers van SF, die verwachten dat Duin Messias een voortzetting is van zijn voorganger. Wat wel interessant is, is dat Herbert op de een of andere wijze toekomstvoorspellend was. Zijn godsdienstoorlog lijkt jaren later met de komst van IS opnieuw te gebeuren. En met alle gevolgen van dien, wat Muad'Dib al had voorzien. Deze bijvangst is echter te klein om van Duin Messias te kunnen genieten.
Nee, met Duin Messias is Frank Herbert er wat ons betreft niet in geslaagd een gelijkwaardig vervolg op Duin te schrijven. Het heeft slechts weinig van de ingrediënten die Duin tot zo'n groot succes maakten. Duin Messias is te traag, te filosofisch, te moeilijk en kent te weinig afwisseling.
Het is twaalf jaar geleden dat Paul Artreides de troon beklom na de gevechten in Duin. Muad'Dib, zoals hij door het duinvolk Fremen wordt genoemd, zit nog steeds stevig in het zadel. Sterker nog, hij heeft een Jihad gestart die een groot deel van het heelal trof. Letterlijk miljarden slachtoffers later vraagt Muad'Dib zich af of hij wel het goede heeft gedaan. Iets starten is gemakkelijker dan het stoppen. Tegelijkertijd vinden er rondom zijn keizerrijk veel intriges plaats om hem van de troon te stoten. En het gevaar komt soms van dichterbij dan gedacht...
De Duin-reeks van Frank Herbert is letterlijk wereldberoemd. Zo zijn er films van gemaakt en ook is het spel Dune de grondlegger van het real time strategy genre dat klassiekers als Command & Conquer en Red Alert tot gevolg had. De boeken zijn door miljoenen mensen verorberd. Duin Messias is het tweede deel in de Duin-reeks en is nog niet de helft qua grootte als zijn voorganger. Het is dan ook een geheel ander boek. Duin was een soort epos, met actie, intrige en familiecrises. Duin Messias is een wat kleiner verhaal, blijft dichter bij de kring van Muad'Dib en bevat vrijwel geen actie. Het lezen van Duin Messias kost daardoor veel meer moeite dan Duin, die overigens al niet gemakkelijk leesbaar was.
Er zijn vele intriganten die Paul liever zien gaan dan blijven. De belangrijkste is wel de lijn van helderzienden; de Bene Gesserit. Paul is ook een helderziende en met zijn huwelijk met Chani ziet de Bene Gesserit deze bloedlijn onderbroken worden. Er moet dus wat worden gedaan aan dit huwelijkspact. Daarnaast is ook de Landsraad niet blij met Paul. Dit grote machtsgremium doet er alles aan om Paul uit het zadel te wippen en daarbij is niets te gek. Het boek is, in tegenstelling tot Duin, een relatief dun boek. Daardoor voelt het soms alsof Frank Herbert enkele zaken afraffelt. Zo ook de tegenstanders van Paul. Enkele slechteriken, zoals Scytale en Edric, zijn relatief slecht uitgewerkt. Met wat meer verdieping hadden deze tegenstanders klassiekers kunnen worden.
Herbert heeft ervoor gekozen om in Duin Messias veel gebruik te maken van het beschrijven van gedachten van de hoofdrolspelers om zo het verhaal uiteen te zetten. De scheidslijn tussen wat er is gebeurd en wat de personages dénken wat er is gebeurd, is daarmee dun. En dat maakt het volgen van het verhaal niet gemakkelijk. Sterker nog, het kost soms enorme moeite om 'erbij te blijven' en de lezer zal meer dan eens denken het verhaal niet te begrijpen. Duin Messias voelt soms als een langdradige filosofische uiteenzetting van hoe de personages als Muad'Dib en anderen naar het leven kijken. En dat is geen gemakkelijke kost voor de liefhebbers van SF, die verwachten dat Duin Messias een voortzetting is van zijn voorganger. Wat wel interessant is, is dat Herbert op de een of andere wijze toekomstvoorspellend was. Zijn godsdienstoorlog lijkt jaren later met de komst van IS opnieuw te gebeuren. En met alle gevolgen van dien, wat Muad'Dib al had voorzien. Deze bijvangst is echter te klein om van Duin Messias te kunnen genieten.
Nee, met Duin Messias is Frank Herbert er wat ons betreft niet in geslaagd een gelijkwaardig vervolg op Duin te schrijven. Het heeft slechts weinig van de ingrediënten die Duin tot zo'n groot succes maakten. Duin Messias is te traag, te filosofisch, te moeilijk en kent te weinig afwisseling.