Een oude, ziekige politiecommissaris Bärlach ligt in het Salem ziekenhuis in het Zwitserse Bern. De vooruitzichten op herstel zijn niet goed. We schrijven de jaren na de Tweede Wereldoorlog, om precies te zijn het jaar 1948. Wanneer zijn behandelend arts iemand op een foto uit het blad Life herkent, heeft de voormalige politieman een doel. Deze ‘iemand’ op de foto is niemand minder dan nazi-kamparts Nehle. Bärlach heeft een doel: deze kamparts vinden, maar officieel is Nehle al sinds 1945 dood. Dit is het startschot voor een zinderende achtervolging, die eindigt in de privékliniek van deze voormalige beul. Maar wie wint?

Friedrich Dürrenmatt (1921-1990) was een Zwitserse schrijver die furore maakte met zijn misdaadromans. Hij was de zoon van een dominee en groeide op in Emmental en Bern. Na zijn studie aan de universiteit was hij veelal in de weer met grafische kunst, maar ook als auteur werd hij dus beroemd. Uitgeverij Athenaeum besloot zijn boeken uit te geven. Naast De verdenking dat uit 1953 stamt, zal ook De rechter en zijn beul verschijnen.

In De verdenking beroept Dürrenmatt zich op de roerige jaren na de Tweede Wereldoorlog. Beroemde nazi’s zijn berecht maar velen ontspringen de dans door bijvoorbeeld naar Zuid-Amerika te vluchten. Ook verscheidene kampbeulen weten te ontkomen, waaronder dus deze Nehle. De beste man is een barbaar die het liefst in de concentratiekampen gevangenen zonder narcose opereerde. Nagenoeg altijd met een dodelijke afloop. De verdenking gaat eigenlijk alleen om de dodendans tussen de dokter Nehle/Emmenberger en oud-politieman Bärlach. Uiteindelijk mondt het uit in een ontzagwekkend stukje psychologische oorlogsvoering wanneer Bärlach in de privékliniek van deze Emmenberger arriveert. En de politieman lijkt aan het kortste eind te trekken. Gelukkig staat hij niet alleen: hij wordt geholpen door voormalige kampgevangene Gulliver.

De verdenking is, ondanks het al verschijnen in 1953, geenszins achterhaald. De menselijke wrede aard is ook tegenwoordig actueel en ook van het (soms) ontbreken van gerechtigheid rondom dit soort heftige daden is tegenwoordig nog zeker sprake. De manier hoe Dürrenmatt zijn boek opbouwt en heeft geschreven, roept spanning op. Een onderhuidse spanning die ongemakkelijk is en blijft tot de laatste pagina, want de ontknoping is er een die blijft hangen.

Dit werk van Dürrenmatt werd al eens eerder uitgegeven maar deze heruitgave is niet overbodig. Het is een boek die onterecht in Nederland nog niet erg bekend is. De verdenking verdient het om gelezen te worden!