In het Italiaanse Calibrië, ergens in de bergen, zijn drie vrienden hun simpele, armoedige leven zat. De schoolgaande jongens besluiten dat ze het recht in eigen hand moeten nemen en op zoek moeten naar hun eigen geluk.

Luciano is de slimste van het stel. Luigi de luie en de verteller van het verhaal completeert de drie als de drijvende kracht. Deze verteller beschrijft het onafscheidelijke leven van de drie bij de 'Ndrangheta', waar kinderen eerst nog kleine misdrijven plegen, maar langzaam en toch heel zeker afglijden naar de keiharde criminaliteit.

Zonen uit het zuiden komt al uit 2008. In 2014 werd de roman verfilmd. Op het filmfestival van Cannes ging Anime nere in première en won prompt enkele prijzen.

Het is goed voor te stellen dat er van het werk van Gioacchino Criaco een film is gemaakt. Criaco schrijft rauw en puur. Dit in combinatie met maffia en Italië maakt het al snel geschikt voor het witte doek. Criaco laat niets onduidelijk. De keiharde waarheid wordt beschreven zonder poespas. Ook wordt er niets gecensureerd.

Hoewel er een hoop narigheid gebeurd leef je met de drie vrienden mee en krijg je uiteraard toch een soort van zwak voor de nietsontziende criminelen. De eerlijke schrijfstijl laat weinig aan de verbeelding over, dit maakt het uitermate geschikt voor film, maar laat je als lezer niet fantaseren of wegdromen. Er hoeft namelijk niet gefantaseerd of gedroomd te worden, het verhaal speelt zich met weinig verbeelding recht voor je ogen af. Hoewel dat ontzettend knap gedaan is door Criaco, maakt dit wel dat je van een thriller niet echt kan spreken. Er wordt namelijk geen spanning opgebouwd. Er wordt te feitelijk omgegaan met het verhaal.

Al zal de verstokte maffia-fan daar weinig om malen. Die heeft met Zonen uit het zuiden een heerlijk boek in handen. En ook nog de mogelijkheid de verfilming te bekijken, mocht dit niet al zijn gedaan.