In 2007 debuteerde de Vlaamse Guy Prieels als auteur. Hij was toen negenenzestig jaar jong en in het bezit van een indrukwekkend zakelijk cv. Intussen is De diva en de demon, zijn elfde boek, verschenen. 

Mirabella di Silvestro is een Italiaanse, katholieke dame; op haar eigen manier welteverstaan. Op haar veertiende is ze, samen met haar vader, geëmigreerd naar België. Mirabella trouwt en wordt al snel weduwe. Als ze op het punt staat te huwen met Boris Bassevelt, een internationaal truckchauffeur en oom van een van haar pleegkinderen, gaat het helemaal fout.

‘Ze heeft er nog nooit zo goed uitgezien, is levendiger dan ooit, en het manna dat uit de hemel is komen vallen in de vorm van bankbiljetten maakt haar dubbel zo aantrekkelijk. Maar gek is ze ook niet.’

Zomer 1976; het is bloedheet. Vlaanderen kreunt onder de aanhoudende hitte. In de Gentse contreien is een gewetenloze moordenaar aan het werk. Twee vrouwen met een kogel in het achterhoofd, worden uit het water gevist. Tevens zijn hun partners vermist; van een van hen vindt men het hoofd terug. De andere levensgezel blijft spoorloos.

In 2001 zijn de misdaden verjaard. De dader voelt zich nog steeds onkwetsbaar. De nog levende kroongetuige wacht het juiste moment af om toe te slaan. 

Dit keer vuurt Prieels een snoeiharde roman noir af op de lezer. Volgens hem is dit misdaadverhaal, vrij naar waargebeurde feiten. Met zijn tomeloze fantasie houdt hij je de hele tijd bij de les. Af en toe schrik je op, of je krijgt plots de slappe lach. In zijn typisch pittige stijl zet de schalkse meesterverteller alweer een boeiend verhaal neer, voorzien van een portie (zwarte) humor. Recht voor de raap en zonder remmingen voert hij de lezer terug naar de jaren zeventig. Gent is een uitstekende setting die hij perfect en filmisch weet te beschrijven.

‘In de tweede zak wordt het nog gave lichaam aangetroffen van een jonge vrouw. Volgens de lijkschouwer kan zij hooguit een paar dagen geleden te water zijn gelaten. Het knappe gelaat is nog niet vervormd, de huid heeft nog niet losgelaten, de weelde van haar rondingen is nog niet aangetast.’

In De diva en de demon snijdt de schrijver heel wat onderwerpen aan, zoals illegaal pokerspel, sluikhandel in drugs, prostitutie, ontrouw en ontucht. Ook krijg je een flinke hoeveelheid moorden op je bord, ingekleurd met een solide laag spanning. Je maakt uitgebreid kennis met een schare keurig uitgediepte personages. Dit alles schrijft Prieels neer in een pikante en beeldende (Vlaamse) taal, aangepast aan het tijdsbeeld waarin het verhaal zich afspeelt. De diva en de demon is onvervalste faction, waarvan je na het lezen verbluft achterblijft.