Nadat in 2012 het werkelijk magnifieke De slager van Klein Birma verscheen, werd het stil rond inspecteur Barbarotti. Hakan Nesser had zijn personage fictieve rust gegeven. Totdat Herfst in Gotland verscheen. Er was nog wel het ‘tussendoortje’, De vereniging van Linkshandigen. Daarin werden beide hoofdpersonages van Nesser, Vvan Veeteren en Barbarotti, samengevoegd.

Maar nu heeft hij dan het zesde verhaal van Gustav Barbarotti en zijn partner Eva Backman uitgebracht. De eerdere vijf boeken die in de serie Barbarotti zijn verschenen zijn stuk voor stuk werkelijk prachtige boeken. Herfst in Gotland doet daar echter in geen geval voor onder.

Hakan Nesser weet op de door hem gebruikelijke manier een geweldig verhaal te vertellen. Opvallend is dat dit boek echt de titel belichaamt. Het gehele verhaal heeft de sfeer van donkere herfstachtige maanden in het hoge noorden.

“Deze herfst lethargische streek, waar de natuur in rustige balans en harmonie zijn. Als een zeldzaam geslaagde coalitieregering.”

Deze omschrijving van Nesser is enorm treffend voor het gevoel wat men zal krijgen bij het lezen van Herfst op Gotland.

Inspecteur Barbarotti en zijn partner Eva Backman trekken zich tijdelijk terug op het herfstachtige Gotland. Er loopt een intern onderzoek tegen Backmann omdat ze haar dienstwapen heeft gebruikt tijdens een politieactie. Maar de rust op het eiland is bedrieglijk. Barbarotti meent de raadselachtige buschauffeur te herkennen, die zes jaar geleden het slachtoffer was van een misdrijf. Echter na een grondig onderzoek werd zijn lichaam nooit gevonden.

Het verhaal van Herfst op Gotland speelt zich af in twee verschillende lijnen. Deze twee zijn fijntjes op elkaar afgestemd. De eerste verhaallijn speelt zich af in 2013 en de tweede in 2018. Nesser weet deze twee subtiel in elkaar over te laten lopen.

In alle eerdere verhalen met Barbarotti als hoofdpersonage is de gemoedstoestand van de inspecteur altijd een draad door het verhaal. Dat is in Herfst op Gotland zeker niet anders. Het lijkt alsof hij gelukzaliger is dan ooit.  Zijn relatie met Eva maakt van Barbarotti een evenwichtiger persoon. En dit heeft ook direct gevolgen voor de manier waarop het verhaal is geschreven.

De opbouw van het verhaal is gelijk aan de vorige delen van deze serie. Een rustige manier van vertellen, maar alles wat verteld wordt kan van belang voor de rest van het verhaal. De lezer wordt dan ook constant uitgedaagd om geconcentreerd te blijven. De kans dat men wat mist zit in de simpelste tekstuele uiteenzettingen.

Er zit altijd een bepaalde spanning in de boeken met Barbarotti. Niet dat men constant plotwendingen verwacht, maar Nesser weet als geen ander het plot van zijn verhaal op een ingenieuze wijze in de verhaallijnen te verwerken. Beetje bij beetje wordt de lezer naar de ontknoping getrokken en ook hier komt hij of zij weer voor een verrassing te staan. En ook dit alles op de manier die men van Nesser gewend is; gewoon steengoed.

De serie met inspecteur Barbarotti was met de eerste vijf delen van een ongekend hoog niveau. Het zesde deel, Herfst op Gotland, sluit perfect aan op de vorige delen. Qua vertelstijl én qua kwaliteit. Hakan Nesser heeft met dit boek een nieuw kunststuk aan zijn al grandioze oeuvre toegevoegd. Nesser is een groot auteur. Een hele grote!