++ ‘Ga nu alsjeblieft weg, laat ons met rust en verdwijn. Alsjeblieft, kom nooit meer terug. Laat ons leven, laat ons verdomme toch leven’ ++In een realistisch ooggetuigenverslag van Arine Prins, als een van de onschuldige slachtoffers, tekent Hugo Verkley de belangrijkste punten op van het 18-jarig verblijf in Zuid-Afrika. Daarin komen gelukkig veel mooie gebeurtenissen aan de orde maar gaandeweg groeit het vermoeden van de onbetrouwbaarheid van de locals. Het gezinsleven wordt in hoogtepunten beschreven waarin voortdurend de financiële situatie een rol speelt. Maar als er concrete plannen zijn om Zuid-Afrika te gaan verlaten, slaat het noodlot toe met een barbaarse overval die alle mooie momenten in een klap wegvaagt. Onverwacht en volledig uit het niets, doemt een groep mannen op die als moordcommando hun ding doen waarbij levens van een aantal mensen letterlijk en figuurlijk worden vernietigd.
++ ‘Het is of ik in het drijfzand loop, er iedere keer weer een schepje bovenop wordt gedaan en ik verder wegzak’ ++Moord in Zuid-Afrika is als verhaal volledig geslaagd, het is mooi en vol emoties waarbij de nadrukkelijke aantekening geldt dat iedere lezer overtuigd is een, helaas, waargebeurd relaas te hebben gelezen waarbij een harmonieus gezinsleven volledig uit elkaar wordt getrokken. Het enige wat nog rest zijn de foto’s over dit onderwerp, in dit geval zijn er enkele van achter in het boek opgenomen. Het verhaal verbleekt mettertijd maar het verdere leven van de nabestaanden laten een diepe en permanente indruk achter op deze lezer.
Schrijf jouw recensie!