De juiste ‘Meer boek voor mannen’ actiethriller heeft de volgende ingrediënten, in een meer of minder geslaagde mix: actie, kogels, bloed, een of meer revolverhelden, bad guys (terroristen) en een plan om de westerse wereld te onderwerpen. Jack Coughlin deed vorig jaar zijn intrede op de Nederlandse boekenmarkt met zijn Sniper-serie. In de hoofdrol vinden we gunnery sergeant Kyle Swanson, een scherpschuttersaas van het Korps Mariniers. Hij doet dienst bij de ultrageheime Trident groep, die alleen verantwoording aflegt aan de president.

In Het Doelwit, alweer het vierde deel in de Sniper-serie, willen zes steenrijke bankiers (de ‘Groep van Zes’) het zo goed als bankroete Spanje van een financiële ondergang redden. Hun plan is alleen niet nobel; het zou de eerste stap moeten zijn om Europa onder de sharia te krijgen. Amerika wil dit plan dwarsbomen en als wraak wordt de Amerikaanse consul in Barcelona aangevallen. Resultaat: zes Amerikaanse doden en een woedend thuisfront. Trident wordt ingeschakeld om wraak te nemen op de ‘Groep van Zes’.

Coughlin heeft deze keer een andere invalshoek gekozen dan de eerste drie delen van de Sniper-serie. Daar waar in de eerste delen steeds één ultieme tegenstander uit te schakelen was, komt Swanson in Het doelwit tegenover een consortium van non-combattanten te staan. Aan de ene kant is dit een positieve ontwikkeling, want het is anders dan anders en dus vernieuwend. Aan de andere kant is de strijd tussen Swanson en een andere ultieme scherpschutter het leukste onderdeel van de Sniper-serie. En juist dat onderdeel is onderbelicht in Het doelwit. Het gaat nu meer om een gezamenlijk wraakactie op een aantal ‘zakenmensen’. De actualiteit spat hierbij wel van de pagina’s af. Spanje zit in een economische malaise en moet gered worden. Hoe vaak is dit de laatste jaren al niet gebeurd binnen Europa? Coughlin speelt hier slim op in door islamitisch terrorisme aan deze financiële situatie te koppelen. Het geeft een originele draai aan deze actiethriller.

Toch mist er wel wat. Want wie een boek van Coughlin oppakt, wil de zaken die in de inleiding zijn genoemd: schietpartijen, actie en sniperacties. Dit is van ondergeschikt belang in Het doelwit en dat is jammer. Toch weet de Amerikaan met dit boek iets vernieuwends te brengen en dat is positief; want de actie- en militaire thriller beginnen zo langzamerhand wel steeds meer op elkaar te lijken. Het is moeilijk om onderscheidend te zijn en met Het doelwit bewerkstelligt Coughlin dit juist wel. Toch blijft het jammer dat de andere ingrediënten hier onder lijden en Coughlin bijvoorbeeld zijn sniperervaring nergens etaleert, maar dat is niet anders.