Een stel artsen biedt hulp bij zware overstromingen in Pakistan. Het gebied is weggespoeld, er zijn duizenden slachtoffers en de logistieke aanvoerlijnen zijn zwaar onvoldoende. Een stel hulpverleners verkent het gebied dieper landinwaarts om een nieuw noodhospitaal op te zetten. Hadden ze dat maar niet gedaan, want geen van hen keert levend terug.
Een van de vermoorde hulpverleners is de broer van kustwachtschutter Beth Ledford. Zij roept de hulp in van het eliteteam Trident, aangezien ze de dood van haar broer verdacht vindt. De laatste foto die ze van hem kreeg was die waarop hij stond met een brug, die haar deed denken aan hun jeugd. Aan sniper Kyle Swanson de eer om Ledford te begeleiden naar Pakistan en het mysterie rondom de dood van haar broer te onderzoeken. Al vanaf het begin is de zaak verdacht. Meerdere moordaanslagen op het tweetal laten weten dat ze iets groots op het spoor zijn…
Schrijver Jack Coughlin deed zelf jarenlang dienst bij het Amerikaanse Korps Mariniers, alwaar hij scherpschutter was en menig medaille ontving voor zijn werk. Na zijn carrière wierp hij zich op een loopbaan als schrijver. De Sniper-serie rondom Kyle Swanson is zijn geesteskindje. Het doolhof is deel 6 in deze serie.
Coughlin heeft in Het doolhof beslag gelegd op een aantal actuele thema’s die het verhaal dragen; overstromingsproblematiek en de moord of ontvoering op westerse hulpverleners. Daarnaast maakt hij gebruik van het onderwerp ‘terrorisme gesteund door de staat’, waar de overheid Pakistan ook veelal van wordt verdacht. Toch overtrekt Coughlin dit laatste onderwerp wel tot óver de grens van ongeloofwaardigheid en dat is jammer. En de toevoeging van terroristenbazen aan het verhaal sleurt Het doolhof weer meer richting de doorsnee actiethrillers, waar het moslimextremisme vaak dankbaar (en uitgemelkt) als tegenstander fungeert.
Swanson gaat inmiddels al heel wat avonturen mee, maar het karakter blijft aan de oppervlakte. Een enigszins geslaagde kunstgreep om het interessanter te maken, is de toevoeging van Beth Ledford aan het verhaal. Toch is de uitwerking van de onderlinge relatie weer wat stereotype en theatraal; de twee kunnen elkaar niet luchten of zien en dat wordt op een gegeven moment irritant. Dat geldt ook voor de Pakistaanse ingenieur die aan de andere kant het hoofdpersonage is. De geniale man verandert soms in een monster die er ’s nachts op uittrekt om als een soort The Ghost and The Darkness huis te houden onder arbeiders en andere onfortuinlijke lui. Niet serieus te nemen, die verhaallijn.
De hoofdplot moet overigens wat op gang komen, maar dan gaat Het doolhof in de zesde versnelling om vervolgens niet meer te stoppen. Het is dan wel een militaire thriller, toch is er van groots militair optreden geen sprake totdat er aan het eind van het boek dan toch nog C130 Gunships en B52 Stratofortresses ten tonele verschijnen die het gebrek vrijwel direct compenseren. Hooyah!
Het grootste kritiekpunt is het ontbreken van het ingrediënt dat Jack Coughlin als schrijver zo onderscheidend maakte: zijn ervaring als scherpschutter ontbreekt in het verhaal en Swanson kan dus niet excelleren als de schutter die de voorgaande boeken droeg. De gevechten in ‘het doolhof’ doen dit niet vergeten en dat is echt zonde. Daarmee verlaagt Coughlin zich tot het niveau van B-auteur Matthew Reilly, die zijn gevechten in kleine ruimtes laat plaatsvinden en daardoor probeert de actie te intensiveren. Het mag geen verrassing zijn dat dit niet de meest geslaagde tactiek is om een verhaal aansprekend te maken.
Jack Coughlin zet met Het doolhof de teneur van voorganger Zuiver schot door; de kracht vloeit langzaam uit de Sniper-serie. Zonde.
Lees onze recensies van de andere boeken in de Sniper-serie hier.
Een van de vermoorde hulpverleners is de broer van kustwachtschutter Beth Ledford. Zij roept de hulp in van het eliteteam Trident, aangezien ze de dood van haar broer verdacht vindt. De laatste foto die ze van hem kreeg was die waarop hij stond met een brug, die haar deed denken aan hun jeugd. Aan sniper Kyle Swanson de eer om Ledford te begeleiden naar Pakistan en het mysterie rondom de dood van haar broer te onderzoeken. Al vanaf het begin is de zaak verdacht. Meerdere moordaanslagen op het tweetal laten weten dat ze iets groots op het spoor zijn…
Schrijver Jack Coughlin deed zelf jarenlang dienst bij het Amerikaanse Korps Mariniers, alwaar hij scherpschutter was en menig medaille ontving voor zijn werk. Na zijn carrière wierp hij zich op een loopbaan als schrijver. De Sniper-serie rondom Kyle Swanson is zijn geesteskindje. Het doolhof is deel 6 in deze serie.
Coughlin heeft in Het doolhof beslag gelegd op een aantal actuele thema’s die het verhaal dragen; overstromingsproblematiek en de moord of ontvoering op westerse hulpverleners. Daarnaast maakt hij gebruik van het onderwerp ‘terrorisme gesteund door de staat’, waar de overheid Pakistan ook veelal van wordt verdacht. Toch overtrekt Coughlin dit laatste onderwerp wel tot óver de grens van ongeloofwaardigheid en dat is jammer. En de toevoeging van terroristenbazen aan het verhaal sleurt Het doolhof weer meer richting de doorsnee actiethrillers, waar het moslimextremisme vaak dankbaar (en uitgemelkt) als tegenstander fungeert.
Swanson gaat inmiddels al heel wat avonturen mee, maar het karakter blijft aan de oppervlakte. Een enigszins geslaagde kunstgreep om het interessanter te maken, is de toevoeging van Beth Ledford aan het verhaal. Toch is de uitwerking van de onderlinge relatie weer wat stereotype en theatraal; de twee kunnen elkaar niet luchten of zien en dat wordt op een gegeven moment irritant. Dat geldt ook voor de Pakistaanse ingenieur die aan de andere kant het hoofdpersonage is. De geniale man verandert soms in een monster die er ’s nachts op uittrekt om als een soort The Ghost and The Darkness huis te houden onder arbeiders en andere onfortuinlijke lui. Niet serieus te nemen, die verhaallijn.
De hoofdplot moet overigens wat op gang komen, maar dan gaat Het doolhof in de zesde versnelling om vervolgens niet meer te stoppen. Het is dan wel een militaire thriller, toch is er van groots militair optreden geen sprake totdat er aan het eind van het boek dan toch nog C130 Gunships en B52 Stratofortresses ten tonele verschijnen die het gebrek vrijwel direct compenseren. Hooyah!
Het grootste kritiekpunt is het ontbreken van het ingrediënt dat Jack Coughlin als schrijver zo onderscheidend maakte: zijn ervaring als scherpschutter ontbreekt in het verhaal en Swanson kan dus niet excelleren als de schutter die de voorgaande boeken droeg. De gevechten in ‘het doolhof’ doen dit niet vergeten en dat is echt zonde. Daarmee verlaagt Coughlin zich tot het niveau van B-auteur Matthew Reilly, die zijn gevechten in kleine ruimtes laat plaatsvinden en daardoor probeert de actie te intensiveren. Het mag geen verrassing zijn dat dit niet de meest geslaagde tactiek is om een verhaal aansprekend te maken.
Jack Coughlin zet met Het doolhof de teneur van voorganger Zuiver schot door; de kracht vloeit langzaam uit de Sniper-serie. Zonde.
Lees onze recensies van de andere boeken in de Sniper-serie hier.