In 1951 verscheen From here to eternity van James Jones. Het was een knallend succes. Zelfs in zoverre, dat het boek verfilmd werd met sterren van toen (zoals Burt Lancaster) in de hoofdrol. En de film ging er vervolgens met acht Oscars vandoor. Tegenwoordig is de film zelfs bekender dan het boek van Jones, maar dat is ten onrechte als we de criticasters mogen geloven.
Toen het boek verscheen, was het een geknipte en geschoren versie. Jones werd door zijn uitgever gedwongen om ‘gevoelige’ passages weg te snijden. Bijvoorbeeld teksten over homo’s en ook het ****-woord mocht niet worden gebruikt. Jones dacht lang na en skipte deze onderdelen vervolgens. Nu is echter de volledige en ongecensureerde versie verschenen. In Nederland is deze uitgebracht door Karakter Uitgevers en telt zo’n 954 pagina’s. Daarmee lijkt het nog het meest op een soort Bijbel, al is de inhoud wel degelijk anders dan het heilige boek. In deze uitgave vinden we onder andere briefwisselingen tussen de schrijver en de uitgever over het schrappen van die gevoelige passages.
Kaylie Jones, de dochter van wijlen James Jones (hij overleed in 1977), besloot het boek in zijn originele hoedanigheid opnieuw uit te geven. “Het speelde al een tijdje door mijn hoofd, maar de juiste tijd kwam maar niet,” vertelt ze in een telefonisch interview met de New York Times.
Jones putte voor From here to eternity uit eigen ervaring. Hij spendeerde een gedeelte van zijn diensttijd in Oahu, Hawaï. Naast deze klassieker, die in veel lijsten van beste boeken van de 20ste eeuw voor komt, schreef hij later ook The thin red line. Die kennen wij het beste als de Hollywoodfilm met onder andere Sean Penn en Elias Koteas in de hoofdrol. Dit boek verhaalt over de aanval op het eilandje Guadalcanal in 1942 en de ontberingen die de mariniers daarbij moesten doorstaan.
In From here to eternity maken we kennis met soldaat Robert E. Lee Prewitt. Hij is gestationeerd in Hawaï. We schrijven voorjaar 1941. De aanval op Pearl Harbor laat nog even op zich wachten. Het boek van Jones verhaalt over het soldatenleven; hoop en wanhoop liggen daarin dicht bij elkaar. Voor Prewitt is dit helemaal het geval. Hij is net overgeplaatst naar G-compagnie, waar boksen een ticket naar een hogere rang betekent. Prewitt is toevallig een uitstekende weltergewicht, maar door omstandigheden heeft hij besloten te stoppen met de sport. En dat wordt hem door compagniecommandant Holmes niet in dank afgenomen. Sterker nog; die gaat zelfs zover dat hij Prewitt ‘De behandeling’ laat ondergaan. Prewitt wordt door deze gebeurtenissen en tragische persoonlijkheid, die het niet meer zo nauw met het leger en zijn regels neemt.
Dan maken we nog kennis met sergeant-majoor Milt Warden. Hij is een gepokt en gemazelde beroepsmilitair die zichzelf de vraag stelt of hij door moet groeien naar een officiersrang. Dan raakt hij verliefd op de vrouw van compagniecommandant Holmes, Karen. Iets gevaarlijkers dan dat kan haast niet, maar Warden gaat er toch voor.
Naast Prewitt en Warden zijn er tal van andere onvergetelijke personages; zoals de Italiaans-Amerikaanse Maggio, een taaie rakker met het hart op de goede plek. Of de Indiaan Choate, die elke avond stomdronken naar zijn barak moet worden gedragen. Dit is direct een van de sterkste punten van deze klassieker: de personages worden op geweldige wijze uitgediept. Je proeft de twijfels, de hoop, de wanhoop, de woede over de gang van zaken in het leger. Daardoor vereenzelvigt de lezer zich haast met helden als Prewitt en Warden.
Het plot van From here to eternity is goed, maar traag. Het heeft de hele 900 pagina’s nodig om tot wasdom te komen. Spanningzoekers kunnen beter een andere thriller pakken. En liefhebbers van ‘Meer boek voor mannen’ wellicht ook, want er worden niet veel kogels verschoten, ondanks dat het een oorlogsklassieker is. Nee, dit boek is meer een epos over intermenselijke contacten en wat het soldatenleven met een man kan doen. Maar ook hoe liefde, of juist het gebrek eraan, een leven kan bepalen. De aanval op Pearl komt maar heel even voorbij en dat was voor de recensent even slikken; de verwachting veel meer van deze laffe aanval te lezen kwam niet uit, maar daar werd het boek niet minder van. Nee, daardoor des te meer ruimte om nog meer te lezen over het leven van Prewitt en zijn kompanen en dat is genieten.
Het boek deed iets met ondergetekende wat nog niet zo vaak is gebeurd. Het lezen van James Jones is een onderneming, een lange reis. Maar aan het eind van die reis is tevredenheid, zelfs euforie voelbaar. En ook een beetje vermoeidheid. Niet alleen door het ‘uitlezen’, maar meer nog door de levenstocht die je wordt voorgeschoteld door Jones. Eigenlijk is het een voorrecht deze klassieker te mogen lezen.
Hulde, hulde. Wat een boek.
Toen het boek verscheen, was het een geknipte en geschoren versie. Jones werd door zijn uitgever gedwongen om ‘gevoelige’ passages weg te snijden. Bijvoorbeeld teksten over homo’s en ook het ****-woord mocht niet worden gebruikt. Jones dacht lang na en skipte deze onderdelen vervolgens. Nu is echter de volledige en ongecensureerde versie verschenen. In Nederland is deze uitgebracht door Karakter Uitgevers en telt zo’n 954 pagina’s. Daarmee lijkt het nog het meest op een soort Bijbel, al is de inhoud wel degelijk anders dan het heilige boek. In deze uitgave vinden we onder andere briefwisselingen tussen de schrijver en de uitgever over het schrappen van die gevoelige passages.
Kaylie Jones, de dochter van wijlen James Jones (hij overleed in 1977), besloot het boek in zijn originele hoedanigheid opnieuw uit te geven. “Het speelde al een tijdje door mijn hoofd, maar de juiste tijd kwam maar niet,” vertelt ze in een telefonisch interview met de New York Times.
Jones putte voor From here to eternity uit eigen ervaring. Hij spendeerde een gedeelte van zijn diensttijd in Oahu, Hawaï. Naast deze klassieker, die in veel lijsten van beste boeken van de 20ste eeuw voor komt, schreef hij later ook The thin red line. Die kennen wij het beste als de Hollywoodfilm met onder andere Sean Penn en Elias Koteas in de hoofdrol. Dit boek verhaalt over de aanval op het eilandje Guadalcanal in 1942 en de ontberingen die de mariniers daarbij moesten doorstaan.
In From here to eternity maken we kennis met soldaat Robert E. Lee Prewitt. Hij is gestationeerd in Hawaï. We schrijven voorjaar 1941. De aanval op Pearl Harbor laat nog even op zich wachten. Het boek van Jones verhaalt over het soldatenleven; hoop en wanhoop liggen daarin dicht bij elkaar. Voor Prewitt is dit helemaal het geval. Hij is net overgeplaatst naar G-compagnie, waar boksen een ticket naar een hogere rang betekent. Prewitt is toevallig een uitstekende weltergewicht, maar door omstandigheden heeft hij besloten te stoppen met de sport. En dat wordt hem door compagniecommandant Holmes niet in dank afgenomen. Sterker nog; die gaat zelfs zover dat hij Prewitt ‘De behandeling’ laat ondergaan. Prewitt wordt door deze gebeurtenissen en tragische persoonlijkheid, die het niet meer zo nauw met het leger en zijn regels neemt.
Dan maken we nog kennis met sergeant-majoor Milt Warden. Hij is een gepokt en gemazelde beroepsmilitair die zichzelf de vraag stelt of hij door moet groeien naar een officiersrang. Dan raakt hij verliefd op de vrouw van compagniecommandant Holmes, Karen. Iets gevaarlijkers dan dat kan haast niet, maar Warden gaat er toch voor.
Naast Prewitt en Warden zijn er tal van andere onvergetelijke personages; zoals de Italiaans-Amerikaanse Maggio, een taaie rakker met het hart op de goede plek. Of de Indiaan Choate, die elke avond stomdronken naar zijn barak moet worden gedragen. Dit is direct een van de sterkste punten van deze klassieker: de personages worden op geweldige wijze uitgediept. Je proeft de twijfels, de hoop, de wanhoop, de woede over de gang van zaken in het leger. Daardoor vereenzelvigt de lezer zich haast met helden als Prewitt en Warden.
Het plot van From here to eternity is goed, maar traag. Het heeft de hele 900 pagina’s nodig om tot wasdom te komen. Spanningzoekers kunnen beter een andere thriller pakken. En liefhebbers van ‘Meer boek voor mannen’ wellicht ook, want er worden niet veel kogels verschoten, ondanks dat het een oorlogsklassieker is. Nee, dit boek is meer een epos over intermenselijke contacten en wat het soldatenleven met een man kan doen. Maar ook hoe liefde, of juist het gebrek eraan, een leven kan bepalen. De aanval op Pearl komt maar heel even voorbij en dat was voor de recensent even slikken; de verwachting veel meer van deze laffe aanval te lezen kwam niet uit, maar daar werd het boek niet minder van. Nee, daardoor des te meer ruimte om nog meer te lezen over het leven van Prewitt en zijn kompanen en dat is genieten.
Het boek deed iets met ondergetekende wat nog niet zo vaak is gebeurd. Het lezen van James Jones is een onderneming, een lange reis. Maar aan het eind van die reis is tevredenheid, zelfs euforie voelbaar. En ook een beetje vermoeidheid. Niet alleen door het ‘uitlezen’, maar meer nog door de levenstocht die je wordt voorgeschoteld door Jones. Eigenlijk is het een voorrecht deze klassieker te mogen lezen.
Hulde, hulde. Wat een boek.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Toen het boek verscheen, was het een geknipte en geschoren versie. Jones werd door zijn uitgever gedwongen om ‘gevoelige’ passages weg te snijden. Bijvoorbeeld teksten over homo’s en ook het ****-woord mocht niet worden gebruikt. Jones dacht lang na en skipte deze onderdelen vervolgens. Nu is echter de volledige en ongecensureerde versie verschenen. In Nederland is deze uitgebracht door Karakter Uitgevers en telt zo’n 954 pagina’s. Daarmee lijkt het nog het meest op een soort Bijbel, al is de inhoud wel degelijk anders dan het heilige boek. In deze uitgave vinden we onder andere briefwisselingen tussen de schrijver en de uitgever over het schrappen van die gevoelige passages.
Kaylie Jones, de dochter van wijlen James Jones (hij overleed in 1977), besloot het boek in zijn originele hoedanigheid opnieuw uit te geven. “Het speelde al een tijdje door mijn hoofd, maar de juiste tijd kwam maar niet,” vertelt ze in een telefonisch interview met de New York Times.
Jones putte voor From here to eternity uit eigen ervaring. Hij spendeerde een gedeelte van zijn diensttijd in Oahu, Hawaï. Naast deze klassieker, die in veel lijsten van beste boeken van de 20ste eeuw voor komt, schreef hij later ook The thin red line. Die kennen wij het beste als de Hollywoodfilm met onder andere Sean Penn en Elias Koteas in de hoofdrol. Dit boek verhaalt over de aanval op het eilandje Guadalcanal in 1942 en de ontberingen die de mariniers daarbij moesten doorstaan.
In From here to eternity maken we kennis met soldaat Robert E. Lee Prewitt. Hij is gestationeerd in Hawaï. We schrijven voorjaar 1941. De aanval op Pearl Harbor laat nog even op zich wachten. Het boek van Jones verhaalt over het soldatenleven; hoop en wanhoop liggen daarin dicht bij elkaar. Voor Prewitt is dit helemaal het geval. Hij is net overgeplaatst naar G-compagnie, waar boksen een ticket naar een hogere rang betekent. Prewitt is toevallig een uitstekende weltergewicht, maar door omstandigheden heeft hij besloten te stoppen met de sport. En dat wordt hem door compagniecommandant Holmes niet in dank afgenomen. Sterker nog; die gaat zelfs zover dat hij Prewitt ‘De behandeling’ laat ondergaan. Prewitt wordt door deze gebeurtenissen en tragische persoonlijkheid, die het niet meer zo nauw met het leger en zijn regels neemt.
Dan maken we nog kennis met sergeant-majoor Milt Warden. Hij is een gepokt en gemazelde beroepsmilitair die zichzelf de vraag stelt of hij door moet groeien naar een officiersrang. Dan raakt hij verliefd op de vrouw van compagniecommandant Holmes, Karen. Iets gevaarlijkers dan dat kan haast niet, maar Warden gaat er toch voor.
Naast Prewitt en Warden zijn er tal van andere onvergetelijke personages; zoals de Italiaans-Amerikaanse Maggio, een taaie rakker met het hart op de goede plek. Of de Indiaan Choate, die elke avond stomdronken naar zijn barak moet worden gedragen. Dit is direct een van de sterkste punten van deze klassieker: de personages worden op geweldige wijze uitgediept. Je proeft de twijfels, de hoop, de wanhoop, de woede over de gang van zaken in het leger. Daardoor vereenzelvigt de lezer zich haast met helden als Prewitt en Warden.
Het plot van From here to eternity is goed, maar traag. Het heeft de hele 900 pagina’s nodig om tot wasdom te komen. Spanningzoekers kunnen beter een andere thriller pakken. En liefhebbers van ‘Meer boek voor mannen’ wellicht ook, want er worden niet veel kogels verschoten, ondanks dat het een oorlogsklassieker is. Nee, dit boek is meer een epos over intermenselijke contacten en wat het soldatenleven met een man kan doen. Maar ook hoe liefde, of juist het gebrek eraan, een leven kan bepalen. De aanval op Pearl komt maar heel even voorbij en dat was voor de recensent even slikken; de verwachting veel meer van deze laffe aanval te lezen kwam niet uit, maar daar werd het boek niet minder van. Nee, daardoor des te meer ruimte om nog meer te lezen over het leven van Prewitt en zijn kompanen en dat is genieten.
Het boek deed iets met ondergetekende wat nog niet zo vaak is gebeurd. Het lezen van James Jones is een onderneming, een lange reis. Maar aan het eind van die reis is tevredenheid, zelfs euforie voelbaar. En ook een beetje vermoeidheid. Niet alleen door het ‘uitlezen’, maar meer nog door de levenstocht die je wordt voorgeschoteld door Jones. Eigenlijk is het een voorrecht deze klassieker te mogen lezen.
Hulde, hulde. Wat een boek.