De Belgische maatschappij kent een aantal open zenuwen, die voor schrijvers altijd een bron van inspiratie zullen blijven. De terroristische aanslagen van de afgelopen jaren hebben natuurlijk een diepe wond nagelaten in deze maatschappij. Ook de zaak rond de Bende van Nijvel is een dossier waaromtrent men nog altijd waakzaam is. Een zaak die eigenlijk nooit is opgelost en voor complotdenkers is dit een heerlijke zaak is om de tanden in te zetten.

Maar ook voor schrijvers zijn, onder andere, deze zaken een bron van inspiratie voor het schrijven van nieuwe thrillers. Als een schrijver probeert deze beide open zenuwen samen te voegen tot een boek dan begeeft hij zich al snel op glad ijs. En toch gebeurt het.

Jan van der Cruysse heeft aan het einde van Boem Boem 1 zijn verhaal zo’n draai gegeven dat een van de hoofdverdachten een link zou hebben met de Bende van Nijvel. Dit was de cliffhanger waarop in deel 2 verder geborduurd zou worden.

Juist dit onderdeel van Boem Boem 2 – Bloedbad in Beringen komt niet helemaal uit de verf. Het blijft bij aannames maar het wordt nooit echt een verhaallijn, wat de intentie van de schrijver na deel 1 waarschijnlijk wel was. Maar, laten we wel wezen: er zijn meer dan voldoende redenen om Boem Boem 2 gewoon een heerlijk geslaagde actiethriller te noemen.

Hoe dieper de onderzoekers Hannelore, Alice en Nina in de zaak van de dodelijke aanslag op de Antwerpse marathon duiken, hoe meer vragen naar boven komen drijven en steeds meer tegenstrijdigheden tegenkomen. Met de tweede aanslag op een muziekschooltje in Brussel wordt de verwarring alleen maar groter. Duidelijk is dat deze aanslagen verband houden met de diefstal van een onbekend aantal handgranaten bij het Belgische leger in de jaren tachtig. Maar kunnen deze aanslagen gelinkt worden aan ISIS en de Bende van Nijvel? Een oud dossier van een dramatische verdrinkingsdood van een 18-jarig meisje zorgt ervoor dat de zaak in een nieuw daglicht komt te staan.

Door met name de complexiteit van de verschillende verhaallijnen is het niet te doen om deel 2 separaat van deel 1 te lezen. De hoofdpersonages zijn op zo’n manier in het verhaal ingebed, dat een korte kennismaking in deel 2 niet voldoende zou zijn om dit laatste deel optimaal te kunnen beoordelen. Het is dan ook vrij lastig om een goede samenvatting te geven van dit deel. Er zijn zoveel acties en reacties dat het lijkt alsof je met ingehouden adem dit boek aan het lezen bent. Nu is dat voor de boeken van Jan van der Cruysse niet vreemd. Ook in zijn Bling Bling serie was het soms net alsof je in een rollercoaster terecht kwam.

In Boem Boem 2 neemt de schrijver in het begin even een aanloop om daarna de registers vol open te trekken en daarna geen tempo meer terug te nemen, iets wat bijna een handelskenmerk van Van der Cruysse is geworden. Hij schuwt het niet om actuele thema’s aan te wenden voor zijn verhalen. Zo komt hier het terrorisme op basis van het geloof en dat met name in extremistische vorm aan bod en weet van der Cruysse haarfijn de complexiteit van een samenleving, die in argwaan leeft, te beschrijven. De angst die in de samenleving heerst weet hij summier maar treffend neer te zetten.

Zijn personages zijn zoals altijd netjes verwerkt, maar in dit deel hoeft hij niet veel nieuwe personages te introduceren. Wel maken we nader kennis met de aanslagplegers en die worden treffend beschreven.

In de beschrijvingen van de aanslagen en het geweld spaart van de Cruysse zijn lezers niet, maar hij gaat daarbij nooit over de schreef door te veel op de sensatie belust te zijn. Hij weet een goede balans te vinden zodat het bloed niet van de pagina’s sijpelt.

Jan van der Cruysse heeft inmiddels een hele rij met prijzen en nominaties op zijn naam staan en dat is terecht. Een auteur die in de Nederlandse taal met actiethrillers dermate uit de voeten kan en dan ook nog maatschappelijke vraagstukken aan roert, zijn niet op grote schaal aan te wijzen. Van der Cruysse is in zijn genre toonaangevend.

Boem Boem 2: Bloedbad in Beringen is een perfecte afsluiting van een tweeluik die smeekt om een verfilming. Maar dan wel met Veerle Baetens en Lynn van Royen in twee van de hoofdrollen, maar dat zal wel wishfull thinking zijn van uw recensent.