Doodsvonnis

• 28 mei 2025
• Thriller
• Marinus van de Velde

Doodsvonnis

• Serie

  N.v.t.

• Auteur(s)

  J.D. Barker, James Patterson

• Uitgeverij(en)

  Boekerij

• Jaar van uitgave

  2024

• Thrillzone score

  4
• Deel deze recensie

J.D. Barker werd een paar jaar geleden bij het grote thrillerpubliek bekend door zijn ijzersterke boeken met hoofdpersonage Sam Porter. James Patterson is wereldberoemd door de Alex Cross-boeken, waarvan verschillende ook zijn verfilmd. Beide zijn ook niet vies van een samenwerking; zo schreef Barker samen met een achterkleinkind van Bram Stoker, Dacre, het boek Dracul. En Patterson schreef zelfs samen met ex-presidenten als Bill Clinton. Samen hebben ze inmiddels ook drie co-boeken opgeleverd. De nieuwste heet Doodsvonnis.

Hollow Bend is een dorpje waar het misdaadcijfer letterlijk 0 is. En daar is sheriff Ellie trots op. Dat verandert in een ommezwaai wanneer een naakt meisje het dorp binnenstapt. Hulpsheriff Matt onderzoekt wat er aan de hand is, maar dan hits the shit the fan. Verschillende misdaden rollen door de stad en er vallen slachtoffers. De politie lijkt de grip op Hollow Bend te verliezen. Wat is er in de mensen gedreven?

Beide auteurs zijn verkoopkanonnen. Hun eerdere samenwerkingen werden echter niet altijd met lovende kritieken ontvangen. De boeken zijn vaak een mix van genres; bovennatuurlijk en spanning lopen door elkaar heen en dat moet je cup of tea zijn. 

Dit geldt ook voor Doodsvonnis, al is de uitwerking van de plot wel erg goed gedaan. De sfeer die de auteurs oproepen is er eentje die perfect past in de boeken van Stephen King; een dorp dat afgesloten raakt van de buitenwereld en waar de mensen op elkaar aangewezen zijn, we hebben het al vaker gezien. 

De kenmerkende stijl van Patterson en Barker zorgt ervoor dat het lezen van Doodsvonnis voelt als een achtbaanrit. Na de helft van het boek schakelen de auteurs over van een conventionele thriller naar een bovennatuurlijk verhaal. Dat moet je liggen. Zaken die eigenlijk niet echt kunnen gebeuren, worden in Doodsvonnis met het grootste gemak aan de lezer voorgeschoteld. Daarbij wordt gebruik gemaakt van Dante’s inferno, zoals de auteur dit ooit in De Goddelijke Komedie als gedicht schreef.

Je voelt als lezer de spanning toenemen; wat is er nu echt aan de hand in Hollow Bend? Het leesplezier wordt vergroot door de wisselingen in vertelperspectief. Zo wordt er afgewisseld tussen Matt en andere hoofdrolspelers én is er soms een intermezzo van een verhoor. Dit verhoor is dan opgetekend als proces-verbaal, wat heel bijzonder leest. Zo merk je als lezer; deze auteurs hebben een grote gereedschapskist waar het gaat om het vermaken van de lezer.

Soms zijn samenwerkingen niet lonend, maar in het geval van Barker en Patterson is dat wel zo. Doodsvonnis is een waar thrillerspektakel, waarin de auteurs met het grootste gemak tussen verschillende genres wisselen. Laat deze samenwerking nog maar even voortduren.