Hoe oude ansichtkaarten veranderen in een klein literair kunststukjeJess Walter, een succesvol schrijver uit het Amerikaanse Spokane (Washington), stuurt zijn hoofdpersonages normaal naar verre oorden als New York, Hollywood of zelfs Italië. Voor zijn nieuwe roman De nietige miljoenen werd Jess Walter geïnspireerd door oude postkaarten. De postkaarten gaven hem een inkijkje in de geschiedenis van zijn eigen woonplaats: Spokane. Deze stad in het noordwesten van de Verenigde Staten is groot geworden door de mijnbouw. Gefascineerd door deze postkaarten ging Jess Walter op onderzoek uit. Hij wilde weten wat zich aan het begin van de 20e eeuw heeft afgespeeld op de straten die hij dagelijks beloopt en achter de gevels die Spokane haar uitstraling geven. Biedt de geschiedenis van dit mijnbouwstadje voldoende ingrediënten voor een boeiende roman?
“Tweehonderdvijftig kroegen in Spokane en de vorige nacht waren ze allemaal even bruisend geweest, als pannen water die bijna aan de kook kwamen, overal op straat agenten op zoek naar dronkenlappen die ze te grazen konden nemen, de rosse buurt afgeladen vol aan het einde van de oogst, met de houtkapperskampen gesloten en met de aangekondigde bijeenkomst van de vakbond, de hele stad zinderend als een door de wind aangewakkerd vuur.”Nadat de broers Ryan (Rye) en Gregory (Gig) Dolan hun ouders, broer en zus zijn verloren leven zij een zwervend bestaan. Zij liften mee op goederentreinen van stad naar stad, op zoek naar een baan die voldoende geld oplevert voor eten en drinken, en met veel geluk een gammel dak boven hun hoofden. Zo komen zij ook uit in Spokane, een relatief jonge stad die explosief is gegroeid door het succes van de mijnbouw. Spokane wordt overspoeld door zwervers, landlopers en hobo’s. Zij slapen in oude schuurtjes en schimmige hotels, of zelfs onder bruggen en in verlaten parken. Dagelijks staan zij in lange rijen bij corrupte koppelbazen op zoek naar een dag werk waarvoor zij nauwelijks betaald krijgen. De mijnbazen en landeigenaren wrijven hierbij in hun handen en de kloof tussen arm en rijk wordt alsmaar groter.
“Spokane werkte me op mijn zenuwen. Een echte bloedblaar van een stad. Pafferige miljonairs en stinkende hobo’s, en niets ertussenin – Spokane is een gouden koets die langs boerenkinkels rijdt die baden in dezelfde rivier waar ze in schijten.”Het Spokane aan het begin van de 20e eeuw wordt bevolkt door enkele rijke mijnbazen en landeigenaren, koppelbazen, knokploegen, corrupte agenten, prostituees en vooral veel landlopers die op zijn naar werk. Het straatbeeld bestaat uit grote villa’s in aparte buitenwijken en sjofele kroegen en bordelen in het centrum van de stad. Het verschil tussen arm en rijk is enorm en enige vorm gelijkheid is een utopie. De titel De nietige miljoenen heeft geen betrekking op geld, maar juist op de miljoenen zwervers, landlopers en hobo’s die voor een schijntje het werk verrichten waardoor de mijnbazen en landeigenaren hun rijkdom zien toenemen.
“Ongelooflijk zoals die syfilitische stad was uitgezaaid. Rook sijpelde uit twintigduizend schoorstenen, pilaren onder een eindeloze grijze hemel. De stad twee keer zo groot als de vorige keer dat het daar vreselijk had gevonden. Een doos vol ellende die over de riviervallei was leeggekieperd.”Een literaire rondleiding door Spokane vind je hier.
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Alle recensies van deze recensent
Schrijf jouw recensie!