Maud laat haar gezin in Zeeland achter om te zorgen voor haar moeder die aan een vroege vorm van dementie lijdt. Ze neemt haar intrek in een flatje in Weesp in de buurt van haar moeder Heleen. Al snel blijkt dat Maud niet alleen naar Weesp is gekomen om voor haar moeder te zorgen. Ze heeft namelijk een stalker. Iemand uit Heleens verleden, beweert dat Heleen haar bloedeigen zus Jolante heeft vermoord. Volgens de stalker zijn er nog meer geheimen die ervoor kunnen zorgen dat het gezin van Maud wordt ontwricht.
Papadag neemt ons via flashbacks mee terug in de tijd naar 1979. Naar de tijd dat Abba de hitlijsten domineert en Heleen, haar zus Jolante en diens vriendje Bart lid zijn van een roeivereniging. Tijdens een feestje van deze roeivereniging loopt het behoorlijk uit de hand. In het heden probeert Maud via haar moeder te achterhalen wat er destijds is gebeurd. Is haar tante Jolante wel echt bij een motorongeluk om het leven gekomen, zoals haar moeder altijd heeft beweerd? En waarom drukte haar vader haar altijd op het hart om haar moeder nooit te vertellen over de roeitripjes die ze maakten tijdens papadag? Stukje bij beetje ontrafelt Maud het verleden.
Karakter Uitgevers omschrijft de boeken van Jet van Vuuren als “oer-Hollandse thrillers waarin vrouwen de hoofdrol spelen. Vrouwen met een bepaalde achtergrond, een tikkeltje verknipt, moordlustig, maar toch herkenbaar”. Papadag is vlot geschreven en leest daardoor makkelijk weg. De wisselingen tussen heden en verleden zijn goed opgebouwd en dwingen de lezer door te lezen om te ontdekken wat er nu is gebeurd. En net als je als lezer het gevoel krijgt dat het verhaal voorspelbaar is en dat Maud behoorlijk naïef te werk gaat, geeft Jet van Vuuren gas en laat ze Maud vechten voor haar gezin en krijgt het verhaal hierdoor duizelingwekkende vaart. Een spannend einde is het gevolg, en als je denkt dat het verhaal rond is, is daar ineens die verrassende twist. Een plotwending van jewelste, en dan kun je met zekerheid zeggen, de vrouwen in de boeken van Jet van Vuuren zijn inderdaad verknipt te noemen.
Papadag is zeker een aanrader, een heerlijk boek dat makkelijk weg leest en voor de liefhebber een zeer verrassend einde.
Papadag neemt ons via flashbacks mee terug in de tijd naar 1979. Naar de tijd dat Abba de hitlijsten domineert en Heleen, haar zus Jolante en diens vriendje Bart lid zijn van een roeivereniging. Tijdens een feestje van deze roeivereniging loopt het behoorlijk uit de hand. In het heden probeert Maud via haar moeder te achterhalen wat er destijds is gebeurd. Is haar tante Jolante wel echt bij een motorongeluk om het leven gekomen, zoals haar moeder altijd heeft beweerd? En waarom drukte haar vader haar altijd op het hart om haar moeder nooit te vertellen over de roeitripjes die ze maakten tijdens papadag? Stukje bij beetje ontrafelt Maud het verleden.
Karakter Uitgevers omschrijft de boeken van Jet van Vuuren als “oer-Hollandse thrillers waarin vrouwen de hoofdrol spelen. Vrouwen met een bepaalde achtergrond, een tikkeltje verknipt, moordlustig, maar toch herkenbaar”. Papadag is vlot geschreven en leest daardoor makkelijk weg. De wisselingen tussen heden en verleden zijn goed opgebouwd en dwingen de lezer door te lezen om te ontdekken wat er nu is gebeurd. En net als je als lezer het gevoel krijgt dat het verhaal voorspelbaar is en dat Maud behoorlijk naïef te werk gaat, geeft Jet van Vuuren gas en laat ze Maud vechten voor haar gezin en krijgt het verhaal hierdoor duizelingwekkende vaart. Een spannend einde is het gevolg, en als je denkt dat het verhaal rond is, is daar ineens die verrassende twist. Een plotwending van jewelste, en dan kun je met zekerheid zeggen, de vrouwen in de boeken van Jet van Vuuren zijn inderdaad verknipt te noemen.
Papadag is zeker een aanrader, een heerlijk boek dat makkelijk weg leest en voor de liefhebber een zeer verrassend einde.