J.M. Dalgliesh stapt in de wereld van de psychologische thriller met De indringer. Het is een verhaal dat absoluut de potentie heeft om de lezer op het puntje van de stoel te krijgen, maar door een langzame opbouw niet helemaal weet te leveren wat het zo veelbelovend doet klinken.
De indringer vertelt het verhaal van Sophie, een vrouw die zich in een ogenschijnlijk perfect leven bevindt, met een succesvolle tv carrière en een welvarend gezin. Haar werkwereld, waarin mannen het voor het zeggen hebben en grensoverschrijdend gedrag voorkomt, vraagt veel van Sophie.
“Toen ik nog jong was had ik dolgraag willen weten waar ik terecht zou komen. Maar nu mijn carrière mijn relatie met Scott en vermogen om de moeder te zijn die Chas en Katie verdienen onder druk heeft gezet, vraag ik me soms af of dat het wel waard is.”
Na een proloog die direct de aandacht trekt, duikt de lezer meteen in een scène die voor elke ouder van pubers ronduit herkenbaar is. Sophie leeft onder constante druk. Haar succesvolle carrière in de tv wereld maakt het erg moeilijk alle ballen in de lucht te houden en voldoende aandacht te geven aan haar rol als moeder en echtgenote. Wanneer Katie van school wordt gestuurd, schakelt Scott een thuisonderwijzer in. Deze Deanna krijgt onverwacht veel invloed in het gezin. Sophie is regelmatig verward, vergeet dingen en krijgt twijfels over zichzelf. Als lezer vraag je je al snel af of het echt zo slecht met haar gaat of dat zij gemanipuleerd wordt zodat het alleen maar lijkt alsof het niet goed met haar gaat. Als Sophie zich ziek meldt op haar werk, belandt dit in de media met het bericht dat ze zou zijn ingestort. Sophie lijkt steeds verder af te glijden en de lezer komt beetje bij beetje meer te weten over wat er zich in het verleden heeft afgespeeld binnen dit gezin. Wanneer Sophie een aantal zaken ontdekt in de werkkamer van Scott rijst de grote vraag wie in dit gezin nu wel en niet oprecht is en wie er een geheime agenda op nahoudt. Een ding is zeker, dat de situatie zó uit de hand zou lopen had niemand verwacht.
De kracht van De indringer ligt onmiskenbaar in de sfeer- en karakterbeschrijving. Het rijke gezinsleven wordt goed beschreven, waardoor je als lezer snel voelt dat deze mensen in een niet alledaagse wereld leven. De machtsverhouding binnen het gezin, vooral de dominantie van Scott, is een duidelijk en overtuigend element. Sophie leeft in de schaduw van haar man, wat haar positie in het gezin steeds complexer maakt. Sophie’s twijfels, de toenemende druk die zij ervaart en de mysterieuze gebeurtenissen binnen haar familie houden de lezer nieuwsgierig. Het is duidelijk dat de auteur goed kan bouwen aan een sfeervolle setting en geloofwaardige personages.
Het probleem zit echter in de opbouw van het verhaal. Het eerste deel van het boek wordt verteld vanuit Sophie en trekt zich te veel uit, waardoor de spanning lang op zich laat wachten. De regelmatige terugblikken naar het verleden voegen wel iets toe aan de mysterie, maar het duurt te lang voordat de lezer begrijpt waarom die gebeurtenissen belangrijk zijn. Hierdoor voelt het eerste deel vooral als een lange aanloop naar wat uiteindelijk een spannend verhaal wordt.
Wanneer het perspectief verschuift naar Deanna, krijgt De indringer meer diepgang en komt de spanning tot leven. De plot krijgt meer diepgang en de lezer wordt eindelijk meegenomen in de verwarrende wereld van intriges en verborgen agenda’s. Deanna's rol is fascinerend, vooral omdat de motieven niet meteen duidelijk zijn, en de auteur slaagt erin de spanning in de latere hoofdstukken op te voeren. De onverwachte wendingen richting het einde maken veel goed, en het uiteindelijke plot is zowel verrassend als bevredigend.
Achterin het boek deelt de schrijver in een persoonlijke brief mee dat dit zijn eerste poging is tot het schrijven van een psychologische thriller, en het is duidelijk dat hij op de juiste weg is. De indringer is een boeiend debuut met enkele sterke elementen: de sfeervolle setting, de intrigerende personages en de verrassing aan het einde. Dalgliesh heeft duidelijk potentie als schrijver van psychologische thrillers, maar voor een echt meeslepende leeservaring had het tempo vanaf het begin beter gekund. Als hij de snelheid en de spanning door het hele boek kan aanhouden, dan kan hij zeker een topthriller schrijven.
Naast mijn werk als managementassistent, ben ik in mijn vrije tijd graag creatief bezig. Ik houd van fotografie, leuke dingen doen met vrienden of familie, fietsen en natuurlijk lezen. Om mijn liefde voor lezen met anderen te kunnen delen, beheer ik een eigen ruilbieb.
Waar ik vroeger vooral dezelfde soort boeken las, word ik door het aanbod in mijn ruilbieb regelmatig verrast met boeken van schrijvers die ik eerder nog niet kende. In de snelle, en grotendeels digitale wereld waarin wij leven, is er voor mij niets lekkerder dan een papieren boek in handen hebben. Eerst het bekijken van de cover, om mij vervolgens te verliezen in het verhaal.
