De bijna dertigjarige Bailey Carpenter wordt tijdens haar werk als privédetective voor een advocatenbureau aangevallen en voor dood achtergelaten. Ze verliest hierdoor de grip op haar leven. Ze heeft last van nachtmerries en paniek aanvallen en sluit zichzelf in haar appartement op. Om de controle terug te krijgen en om een doel hebben observeert Bailey met een verrekijker de bewoners in de flat achter de hare. Ze raakt gefixeerd op een knappe man, die ze ergens van lijkt te herkennen. Bailey neemt het heft in eigen hand en gaat op onderzoek uit.
Ik hou je in de gaten is een echte pageturner. Schrijfster Joy Fielding, pseudoniem van Joy Tepperman (1945), weet de lezer vanaf de eerste bladzijde op te slokken in het verhaal. Wie heeft Bailey aangevallen, was ze een willekeurig slachtoffer of een bewust doelwit? Is Bailey aan het doordraaien of is haar intuïtie juist? Het boek, geschreven in de ik-vorm, leest door de fijne schrijfstijl razendsnel. De woorden van schrijfster Joy Fielding zijn zorgvuldig gekozen en allemaal raak, waardoor je volledig wordt meegezogen.
Om een voorproefje te geven, een prachtige passage: “Een typische dag na de verkrachting: om vijf uur ’s ochtends wakker worden na hooguit twee uurtjes slaap. Een van de meerdere steeds terugkerende nachtmerries van me afschudden – een gemaskerde man die me op straat achternazit, een vrouw die vanaf haar balkon toekijkt zonder iets te doen, haaien die in kalm water rond mijn voeten cirkelen – uit bed stappen en de bovenste lade van mijn nachtkastje openen, de grote schaar eruit halen die ik daar sinds de aanval bewaar, en mijn ochtendronde door het appartement beginnen.”
In haar zoektocht naar de dader is Bailey getuige van enkele onvoorstelbare taferelen, wat haar geloofwaardigheid twijfelachtig maakt. Dat je als lezer toch in Bailey gelooft geeft wederom aan dat Fielding weet wat ze doet. Het is een dunne scheidslijn waarop Fielding de lezer laat balanceren en zorgt voor een bijzonder geslaagde leeservaring.
Dit boek heeft de passie van uw recensent voor het lezen (die door tijdsgebrek een beetje verloren was geraakt) weer helemaal terug gebracht. Wat is het toch heerlijk om je te verliezen in een verhaal en mee te gaan in het hoofd van, in dit geval Bailey Carpenter. Zoals een quote op de achterzijde van het boek al aangeeft; als lezer juich je Bailey toe, scheld je haar uit en ga je uiteindelijk van haar houden. Met recht kan worden gezegd: “ga dit boek lezen!”
Ik ben getrouwd met Marinus en samen hebben wij twee prachtige dochters.
Kinderen hebben mijn hart gestolen, hun onbevangenheid en hun gedrag heeft me altijd erg gefascineerd.
Ze zitten boordevol fantasie en leven vanuit hun gevoel.
Hoe mooi is dat? Dat zijn wij als volwassenen een beetje verleerd.
Ik ben leerkracht in het speciaal onderwijs voor kinderen met een taalontwikkelingsstoornis en slechthorendheid.
Daarnaast heb ik sinds ’21 mijn eigen praktijk als kinder- jongeren- en opvoedcoach en werk ik veel met emotionele uitdagingen en gedrag.
In mijn vrije tijd hou ik van wandelen, wielrennen, gravelen, winkelen, gezelligheid met familie en vrienden en lees ik graag een boek.
Heerlijk dat je vanuit je luie stoel op reis kunt naar verre oorden en allerlei karakters en personages leert kennen. Daar kan ik onwijs van genieten!
Ik geniet van het recenseren voor Thrillzone en vind het leuk om af en toe zeer verrast te worden door nieuwe debuten.
Ik hou je in de gaten is een echte pageturner. Schrijfster Joy Fielding, pseudoniem van Joy Tepperman (1945), weet de lezer vanaf de eerste bladzijde op te slokken in het verhaal. Wie heeft Bailey aangevallen, was ze een willekeurig slachtoffer of een bewust doelwit? Is Bailey aan het doordraaien of is haar intuïtie juist? Het boek, geschreven in de ik-vorm, leest door de fijne schrijfstijl razendsnel. De woorden van schrijfster Joy Fielding zijn zorgvuldig gekozen en allemaal raak, waardoor je volledig wordt meegezogen.
Om een voorproefje te geven, een prachtige passage: “Een typische dag na de verkrachting: om vijf uur ’s ochtends wakker worden na hooguit twee uurtjes slaap. Een van de meerdere steeds terugkerende nachtmerries van me afschudden – een gemaskerde man die me op straat achternazit, een vrouw die vanaf haar balkon toekijkt zonder iets te doen, haaien die in kalm water rond mijn voeten cirkelen – uit bed stappen en de bovenste lade van mijn nachtkastje openen, de grote schaar eruit halen die ik daar sinds de aanval bewaar, en mijn ochtendronde door het appartement beginnen.”
In haar zoektocht naar de dader is Bailey getuige van enkele onvoorstelbare taferelen, wat haar geloofwaardigheid twijfelachtig maakt. Dat je als lezer toch in Bailey gelooft geeft wederom aan dat Fielding weet wat ze doet. Het is een dunne scheidslijn waarop Fielding de lezer laat balanceren en zorgt voor een bijzonder geslaagde leeservaring.
Dit boek heeft de passie van uw recensent voor het lezen (die door tijdsgebrek een beetje verloren was geraakt) weer helemaal terug gebracht. Wat is het toch heerlijk om je te verliezen in een verhaal en mee te gaan in het hoofd van, in dit geval Bailey Carpenter. Zoals een quote op de achterzijde van het boek al aangeeft; als lezer juich je Bailey toe, scheld je haar uit en ga je uiteindelijk van haar houden. Met recht kan worden gezegd: “ga dit boek lezen!”