Het helpt enorm als je de stad Rome een beetje kent als je het boek Rome leest. Ken je Rome niet, dan is dat op zich geen probleem maar het ontneemt je een aantal ‘aha’-momenten. Kiki van Dijk is erin geslaagd om een verhaal te schrijven wat zich deels boven en deels onder de historische grond van Rome afspeelt.

We volgen Gina, een gewezen oorlogsjournaliste die nu neergestreken is in Rome als correspondent. Na een avond stappen belandt ze in bed met haar jeugdvriend Okke, niet wetend dat zij de laatste persoon zal zijn die Okke in leven ziet.

Gina, die een van de hoofdverdachten is besluit om zelf op onderzoek uit te gaan. Ze komt achter een ingewikkeld netwerk van corruptie en verraad, waarin de burgemeester, haar schoonmoeder en zelfs haar eigen moeder een rol hebben. Niet alleen zijzelf loopt gevaar maar ook haar vijfjarige dochter Mimi is niet veilig.

Rome wordt hoofdzakelijk verteld vanuit het perspectief van Gina. Dat houdt het aan de ene kant overzichtelijk, maar aan de andere kant worden er af en toe gedachtesprongen gemaakt die onverklaarbaar zijn. De auteur begint met een knal: het lijkt of er direct iemand ontvoerd en vermoord wordt. Wie is echter niet helemaal duidelijk. Gaandeweg het verhaal kom je erachter wie die persoon en wat de rol is in het verhaal.

Gelukkig kent Rome ook de nodige plotwendingen die het allemaal wat meer jeu geven, want over het algemeen is het een dun lijntje waarlangs het verhaal loopt. Hierbij worden soms afslagen genomen die niet geheel geloofwaardig zijn, maar waar de auteur wel mee weg komt.

Door de bank genomen kun je zeggen dat dit niet  het beste werk is van Kiki maar waar je best een paar zomeravonden, of stranddagen als je wil, mee vermaakt.