Kristiaan Vandenbussche is werkzaam als advocaat en strafpleiter in Gent.  Zijn werkervaringen inspireren hem tot het schrijven van zijn romans. Zijn eerste boek was Cupido, Amor is zijn tweede.

Amor begint meteen met een spannende, filmisch beschreven scene waardoor de lezer meteen het verhaal ingezogen wordt. Daarna maakt de lezer kennis met Kikoto, een Congolese vluchteling, en John, een Belgische inbreker en autodief. Onder het genot van een biertje vraagt John hem om te gaan samenwerken.

Helaas verlopen hun klussen niet zonder slag of stoot, waardoor ze flink in de problemen komen. Dit levert hen echter ook weer een kans op, die ze met beide handen aangrijpen. Hun speurtocht en avontuur start, zoals op de voorkant omschreven staat. “Als je weet dat er ergens drie miljoen euro verborgen ligt, ga je het dan halen?’

Vandenbussche weet de sfeer van de verschillende scenes treffend neer te zetten en hanteert daarbij een prettige schrijfstijl.

Ze stapten door de druilerige regen, zonder overdreven haast, om geen extra verdenking op zich te laden. Ondertussen deden ze hun best om niet op de openbare weg te lopen.

De havengeul strekte zich uit vanaf de vismijn tot de Noordzee. Aan de overkant lagen de uitgestrekte duinen, die eindigden bij een rood-wit gestreepte vuurtoren en een pier. De strakke zeewind sneed in hun gezicht. 

Via dialogen en gedachtenspinsels leer je John en Kikoto steeds beter kennen. Daardoor worden het mensen van vlees en bloed. Een derde hoofdpersoon, Anouk Donckers, doet haar intrede in het avontuur, wat hen naar de Italiaanse Dolomieten leidt.

Helaas worden er steeds meer onwaarschijnlijkheden aan hun reis toegevoegd, zoveel dat dit het verhaal uiteindelijk ietwat ongeloofwaardig maakt. Telkens weer komt het goed, ondanks gebrek aan levensmiddelen of verwondingen. Daarnaast kloppen enkele zaken ook niet, bijvoorbeeld over het aanmaken van een vals paspoort (waarbij de termen ID-kaart en paspoort ook nog eens door elkaar heen worden gebruikt). Dit doet afbreuk aan het leesplezier van Amor.

De spanning wordt echter wel goed opgevoerd naarmate het verhaal zijn ontknoping nadert en hier laat Vandenbussche zien dat hij de lezer zeker wel iets te bieden heeft.

John voelde een scherpe pijnscheut. Hij was geraakt. Hij keek omlaag en zag een rode vlek op de onderste helft van zijn  hemd, die groter werd. De wereld om hem heen leek kleiner te worden en hij raakte bijna bewusteloos. Hij viel voorover en stootte met zijn hoofd tegen een harde rots. 

Amor had beter kunnen uitpakken door een betere research. Dat had dit verhaal geloofwaardiger en dus krachtiger kunnen maken. De potentie qua spanning en sfeerbeelden is namelijk zeker aanwezig. Voor de lezer die zich niet stoort aan de onrealistische delen van het verhaal, biedt Amor een spannend en zeker niet onaardig avontuur.