Genezer van de troon

• 04 juni 2025
• Young Adult
• Saskia Boree

Genezer van de troon

• Serie

  N.v.t.

• Auteur(s)

  Lieze Clerix

• Uitgeverij(en)

  Hamley Books

• Jaar van uitgave

  2025

• Thrillzone score

  3
• Deel deze recensie

Lieze Clerix debuteerde onlangs met De genezer van de troon bij Uitgeverij Hamley Books, een Young Adult.

In een afgelegen bos woont Dianthe, een jonge fey met de gave om anderen te helen. Ze leidt een rustig leven, samen met haar dieren en haar kruidentuin. Op een stormachtige avond klopt er een mysterieuze man met een onmogelijke opdracht op haar deur. De koning is ongeneeslijk ziek, en hij vraagt haar om hem te komen genezen. Eenmaal in het kasteel beseft ze dat er meer achter de ziekte van de koning steekt. Ze maakt kennis met de zonen van de koning en de duistere geheimen die binnen de kasteelmuren verborgen worden. Met gevaar voor eigen leven gaat ze wanhopig op zoek naar een remedie, waarbij ze wellicht enkele ongewenste vijanden onder ogen zal moeten komen.

Lieze Clerix is meteen een boeiende vertelster vanaf de eerste bladzijde, met een manier van schrijven dat een serene uitstraling heeft. Een interessante draai is hoe de auteur extra pit aan Dianthe’s karakter geeft, door daadwerkelijk te laten zien hoe ze bijvoorbeeld smeerseltjes en medicijnen maakt. Ze is tenslotte een heler, en die werken voortdurend onder druk. Boeiend om te zien hoe zo’n karakter van een kalme medicijnmaker kan transformeren naar een doortastende bevelen gevende genezeres. 

De lezer krijgt in Genezer van de troon ook snel een gedegen beeld van de wereldbouw. De protagonist woont tussen de mensen, en is daar ook in opgegroeid. De grenzen tussen mens en Fey blijkt streng te worden bewaakt. Dit levert echter de vraag op, waarom zij niet gewoon bij de Fey woont. Ze heeft namelijk geen contact meer met haar menselijke adoptieouders. Het is heel jammer dat haar verdere achtergrondverhaal hierin ronduit onduidelijk blijft en niet goed verder uitgewerkt blijkt te zijn.

Naarmate Genezer van de troon vordert, valt het de lezer op dat Clerix niet altijd even consistent met de details is. Zo vervoert Dianthe haar poedertjes en smeerseltjes eerst in een mand, later is dit ineens haar medicijnenkoffertje. Nogal een verschil dat enige verwarring zal opwekken bij de lezer. Daarnaast neemt ze met veel pijn in haar hart afscheid van haar dieren en haar veilig afgelegen woning, aarzelt ze in de eerste instantie om met de vreemdeling mee te gaan. Later, als ze bijna de bestemming hebben bereikt, is ze ineens blij dat hij haar heeft gered van dat saaie bestaan in het bos. De lezer had juist de indruk gekregen dat ze op dat saaie bestaan en haar rust gesteld was. Lezers zullen dan ook enigszins vraagtekens hebben bij de personageontwikkeling, ook als het om de mysterieuze man gaat. Wellicht wordt ze op de een of andere manier door haar eigen soort gemanipuleerd of gehersenspoeld, en is het daarom mogelijk dat Dianthe ineens zo sterk van mening veranderd. Dit kan ook verklaren waarom de vreemdeling zich niet altijd als zichzelf prijsgeeft, als het de bedoeling is dat dit karakter tegelijkertijd een kei in manipulatie kan zijn. Opmerkelijk is het in ieder geval, en de lezer kan hier enkel meer over ontdekken, door verder te lezen.

Doordat ze een zaal betreden, wordt er een verloving aangekondigd, terwijl er in diezelfde scene de verloving later nog eens bekend wordt gemaakt door de toekomstige bruid, waarop de bruidegom niet blij is met deze bekendmaking door de bruid. Deze verloving was eerder ongemerkt door de boodschapper (tussen neus en lippen) aangekondigd, waardoor het fenomeen inmiddels toch al bekend is geworden? Een beetje zinloos om de bruid het nog een keer te laten doorschemeren. Foutjes van dit type in de verhaallijn zijn betreurenswaardig en ook een beetje slordig. Het voelt voor de lezer wat ongepolijst aan.

Al het menselijke volk wordt in Genezer van de troon voortdurend weggezet als ronduit nare wezens. We begrijpen dat er slechteriken moeten zijn om een verhaal enige balans te geven, al denken we dat in deze context de auteur wat overboord is gegaan met de menselijke booswichten in het verhaal. Ondanks dat hier en daar wat problematische details zijn opgedoken, het daardoor zelfs wat voorspelbaar is geworden, heeft het verhaal ook iets aandoenlijks, en willen lezers onverhoopt weten of het recht uiteindelijk zal zegevieren. Het einde voelde helaas een beetje afgeraffeld aan, waardoor de lezer opnieuw het gevoel krijgt dat enkele vragen onbeantwoord zijn gebleven. Wat overblijft, is een vermakelijk YA-debuut waarin het potentieel van Clerix naar boven komt, maar door een paar onvolkomenheden is het geen topper in dit genre.