De naam Linda Bruins Slot doet bij de meeste thrillerliefhebbers waarschijnlijk niet direct een belletje rinkelen. In 2013 kreeg ze enige bekendheid met het boekje Tussen Pumps en Pampers: een verzameling columns over het leven als jonge moeder. In 2013 verscheen haar spannende roman Oog in Oog en afgelopen januari zag haar thriller De Dochter het levenslicht.
Hoofdpersoon in De Dochter is Sofie die de schrik van haar leven krijgt als blijkt dat haar vader zwaargewond in het ziekenhuis ligt als gevolg van een laffe aanval in zijn huis. Van de dader én van de vrouw van haar vader ontbreekt ieder spoor. Naarmate het politieonderzoek vordert ontdekt Sofie een aantal schokkende geheimen over haar familie. Gelukkig zorgt Ramon, de knappe en charmante man die ze in het ziekenhuis tegen het lijf is gelopen voor de nodige afleiding.
Uitgeverij Kok is een uitgeverij die zich voornamelijk richt op het uitgeven van boeken op het gebied van “levensbeschouwing, godsdienst en kerk en spiritualiteit en zingeving”. Het geloof speelt in dit boek geen hoofdrol, maar loopt op de achtergrond wel als een rode draad door het verhaal. De vader van Sofie is behoorlijk religieus, Sofie heeft een haat-liefdeverhouding met het geloof.
De eerste helft van het boek kent een goede opbouw: de lezer gaat samen met Sofie wroeten in haar verleden en Sofie komt erachter dat haar vader een hoop dingen verborgen heeft gehouden voor haar en haar tweelingzus Laura: wat is er vroeger met haar broertje gebeurd, die doodgeboren is? Waarom wil haar vader niet praten over wat er op de avond van de aanval precies is gebeurd? Wat heeft de vrouw van haar vader met dit alles te maken? Net als Sofie ben je als lezer heel nieuwsgierig naar de antwoorden op deze vragen.
In de tweede helft van het boek komen de gebeurtenissen in een stroomversnelling. Ramon blijkt niet de charmante man te zijn die ze dacht en dan wordt ze zelf ook nog ontvoerd. De antwoorden op eerder genoemde vragen komen er, maar de uiteindelijke clou is vergezocht en overdreven.
Ik ergerde me zo nu en dan behoorlijk aan Sofie: ze is eigenwijs en heel goedgelovig, op het naïeve af. Haar karakter kent weinig diepgang: ze blijft oppervlakkig en je leert haar als lezer nergens echt goed kennen. Dit heeft weer als gevolg dat het je niet heel veel kan schelen wat er met haar gebeurt. De verhouding tussen Sofie en haar tweelingzus komt ook niet goed uit de verf. Nergens wordt bijvoorbeeld duidelijk waarom Sofie zo’n groot verantwoordelijkheidsgevoel ten opzichte van haar zus heeft.
Kortom: ik betwijfel of Linda Bruins Slot met dit boek haar naam als thrillerauteur definitief gaat vestigen.
Hoofdpersoon in De Dochter is Sofie die de schrik van haar leven krijgt als blijkt dat haar vader zwaargewond in het ziekenhuis ligt als gevolg van een laffe aanval in zijn huis. Van de dader én van de vrouw van haar vader ontbreekt ieder spoor. Naarmate het politieonderzoek vordert ontdekt Sofie een aantal schokkende geheimen over haar familie. Gelukkig zorgt Ramon, de knappe en charmante man die ze in het ziekenhuis tegen het lijf is gelopen voor de nodige afleiding.
Uitgeverij Kok is een uitgeverij die zich voornamelijk richt op het uitgeven van boeken op het gebied van “levensbeschouwing, godsdienst en kerk en spiritualiteit en zingeving”. Het geloof speelt in dit boek geen hoofdrol, maar loopt op de achtergrond wel als een rode draad door het verhaal. De vader van Sofie is behoorlijk religieus, Sofie heeft een haat-liefdeverhouding met het geloof.
De eerste helft van het boek kent een goede opbouw: de lezer gaat samen met Sofie wroeten in haar verleden en Sofie komt erachter dat haar vader een hoop dingen verborgen heeft gehouden voor haar en haar tweelingzus Laura: wat is er vroeger met haar broertje gebeurd, die doodgeboren is? Waarom wil haar vader niet praten over wat er op de avond van de aanval precies is gebeurd? Wat heeft de vrouw van haar vader met dit alles te maken? Net als Sofie ben je als lezer heel nieuwsgierig naar de antwoorden op deze vragen.
In de tweede helft van het boek komen de gebeurtenissen in een stroomversnelling. Ramon blijkt niet de charmante man te zijn die ze dacht en dan wordt ze zelf ook nog ontvoerd. De antwoorden op eerder genoemde vragen komen er, maar de uiteindelijke clou is vergezocht en overdreven.
Ik ergerde me zo nu en dan behoorlijk aan Sofie: ze is eigenwijs en heel goedgelovig, op het naïeve af. Haar karakter kent weinig diepgang: ze blijft oppervlakkig en je leert haar als lezer nergens echt goed kennen. Dit heeft weer als gevolg dat het je niet heel veel kan schelen wat er met haar gebeurt. De verhouding tussen Sofie en haar tweelingzus komt ook niet goed uit de verf. Nergens wordt bijvoorbeeld duidelijk waarom Sofie zo’n groot verantwoordelijkheidsgevoel ten opzichte van haar zus heeft.
Kortom: ik betwijfel of Linda Bruins Slot met dit boek haar naam als thrillerauteur definitief gaat vestigen: meer als 2,5 ster kan ik voor dit boek in elk geval niet geven.