Soms, heel soms komen er boeken voorbij waar men stil van wordt maar tegelijkertijd aan iedereen wil laten weten dat ze dit boek moeten lezen. Meester Dood is zo’n boek. Ria Maes & Aron Wade hebben een subliem maar ook een donker boek geschreven met een verhaal dat lang bij de lezer blijft hangen.

Menigmaal wordt de vraag gesteld waarom men recensies wil schrijven. Op deze vraag is het antwoord vrij simpel. Ten eerste puur uit genot om boeken te lezen en daar zijn of haar mening aan het papier toe te vertrouwen. Om boeken waarvan de recensent denkt dat het in zijn of haar ogen goede verhalen zijn de aandacht te geven die het verdient maar ook negatieve recensies te geven als de schrijver of schrijfster denkt zich er wat al te gemakkelijk van af te kunnen maken.
 

Beste lezer Wij kennen elkaar, jij en ik. De reis van het leven maken we samen, vanaf de dag van je geboorte. Voor jou kan die reis niet lang genoeg duren en daarom probeer je mij angstvallig te ontwijken en van je af te houden. Je praat niet over mij, moffelt me weg. En toch……. Op een dag kijken jij en ik elkaar recht in de ogen. Het lot daaraan ontkomt geen mens, Vrees mij niet, maar aanvaard mijn komst. Zeer genegen, Meester Dood.

Deze opmerkelijke maar ware tekst staat op de achterflap van het boek Meester Dood van Maes & Wade en geeft meer dan duidelijk aan waar dit boek over gaat. De dood als onoverkomelijk gebeuren, maar als er een misdaad in het spel is, is het aan de misdaadbestrijders om dit op te lossen. Maar als de misdaad op een geraffineerde manier wordt uitgevoerd dan wordt dit een bijna kansloze zaak.

Het boek lijkt te beginnen met allerlei losse verhalen die op het eerste gezicht niets met elkaar te maken hebben, maar hoe verder het verhaal vordert wordt op subtiele wijze alle losse deeltjes aan elkaar gevlochten tot een einde wat werkelijk de kroon op dit boek is.

Wetsdokter Tom Beckx heeft meer dan ook problemen met zichzelf en met name zijn duistere verleden leiden steeds meer tot psychische problemen. Als hij van hogerhand de keuze krijgt om hulp te zoeken of op non-actief te worden gesteld kiest hij voor de voor de hulp, maar is daar allerminst gelukkig mee. Als hij gaat graven in het verleden krijgt hij steeds minder grip op het heden, waardoor zijn blik vertroebeld raakt en hij niet de patronen ziet in een aantal moorden die ogenschijnlijk niets met elkaar te maken hebben.

Alexandra Goossens begint net als rechercheur bij de Antwerpse lokale politie waar zij gekoppeld is aan Raoul De Vuyst, die de nodige ervaring met zich meebrengt en al vrij snel krijgen ze een aantal verdachte overlijdens als hun zaken en met name het bewijs van de wetsdokter is van eminent belang. Alexandra heeft bij een aantal zaken haar bedenkingen, maar als Tom Beckx niet met meer bewijs komt en haar partner overtuigd is van ongelukken, lijkt zij zich erbij neer te leggen.

Dit verhaal is het tweede boek met Tom Beckx als hoofdpersonage, na Pan, die in februari 2017 is uitgekomen. Ria Maes is op 19-jarige leeftijd aan de slag gegaan als freelance journaliste bij diverse tijdschriften en is bij het grote publiek, met name in België bekend van haar dagboeken van Sara, die bij onze zuiderburen een groot succes waren. Samen met Nico Mattan schrijft zij een boek over de turbulente vriendschap tussen deze Nico Mattan en Franck Vandenbroucke. In 2018 schreef zij een boek naar aanleiding van de musical ’40- ’45.

Aron Wade is een acteur, die thuis is in het theater, musical en ook als cabaretier zijn sporen heeft verdiend. Hij speelt ook voor de VRT in de Belgische tegenhanger van GTST, Thuis en tevens is hij ook te zien als presentator van het Belgische Ketnet. Ria Maes ontpopt zich als de schrijver van dit duo en Aron Wade als diegene die met de ideeën op de proppen komt.

Bij het zien van de omschrijvingen van beide auteurs ligt het nu niet direct voor de hand dat zij een dergelijk verhaal als Meester Dood schrijven. Beide schrijven en acteren voor een totaal verschillende doelgroep als waarvoor Meester Dood is bedoeld.

Waar dit boek in uitblinkt is de manier waarop de lezer constant zijn concentratie moet bewaren en geen enkel woord van het boek kan overslaan omdat hij anders een belangrijk feit verkeerd kan interpreteren. In het begin van het verhaal lijkt het alsof de schrijvers hun lezers in een doolhof van verhalen wil onderdompelen. Maar naarmate het boek vordert is het zeker van belang voor de lezer om de uitgezette verhaallijnen goed in de gaten te houden want voor dat men er erg in heeft zijn de meeste lijnen aan elkaar gekoppeld en laten ze deze met verbazing achter.

De grote lijn in het verhaal is dat van de wetsdokter Tom Beckx, die zijn verleden steeds meer als een groot obstakel ziet en dan met name het plotselinge verdwijnen van zijn zus Miranda is een zaak die hij niet kan verwerken. Zijn personage is secuur uitgewerkt en Maes en Wade weten heel goed om de donkere kant van hem naar boven te krijgen. De overige personages passen perfect in het verhaal en met name de kapper Stan is werkelijk een gouden vondst.

Slecht zelden wordt er verwezen naar het vorige boek en dit tweede deel is dan ook prima als stand- alone te lezen. In een interview voor HNL verklappen de schrijvers alvast dat een derde boek al in de maak is. Dat is heel mooi want meer van deze verhalen zoals Meester Dood is alleen maar goed voor het niveau van de Belgische en Nederlandstalige thriller.