Na de eerste thrillers die Marelle Boersma schreef, geïnspireerd door waargebeurde verhalen van slachtoffers, startte ze in 2017 met de reeks Vertrek-thrillers, waarbij elke verhaal afzonderlijk te lezen is. Ciao Sicillia en Terug naar Cornwall waren de voorlaatsten. In elke boek speelt de omgeving een belangrijke rol en Marelle heeft veel aandacht voor de sfeer. Om geïnteresseerde lezers nog meer te bieden, plaatst ze op haar website regelmatig achtergrondinformatie en weetjes. Het Moezelmeisje is de nieuwste in de reeks en ook in deze thriller is de hoofdrol weggelegd voor een gewone vrouw die na haar vertrek uit Nederland allerlei bijzondere dingen meemaakt.

In 2015 vertrok Marelle Boersma zelf met haar man uit Nederland naar Portugal en later naar Frankrijk. Dit jaar verhuisden ze weer terug naar Nederland. Na jaren werkzaam te zijn geweest in het onderwijs, combineert ze beide in de schrijftrainingen die ze verzorgt. Tegenwoordig leidt ze ook schrijfdocenten op.

Het Moezelmeisje opent met een mooi sfeerbeeld, wat Emma ziet als ze eind augustus aankomt in Cochem, het stadje waar ze na 15 jaar herenigd zal worden met haar broer en vader.

Onder haar liggen de witgepleisterde huizen die zonder uitzondering een leigrijs dak dragen, de brede rivier die tussen de heuvels door slingert en daaromheen de golvende wijngaarden die op alle steile hellingen liggen. Zelfs langs de parkeerplaats, - groeien de druivenstruiken waarvan ze de trossen bijna kan aanraken.

In het verhaal, waarbij het oppervlakkig lijkt te draaien om het maken van een alcoholvrije wijn op de wijnboerderij van haar vader en broer, komen steeds meer dingen uit Emma’s verleden naar boven. Zijn haar broer en vader veranderd, of staan ze nog net zo in het leven als destijds? En welke rol speelde en speelt haar moeder hierin? Kan Emma dit keer, als volwassen vrouw, wel voor zichzelf opkomen? Als dan ook nog eens twee misdrijven plaatsvinden met personen die beide verbonden zijn aan haar familie, loopt de spanning verder op.

Op integere wijze laat Boersma haar protagonist Emma jeugdervaringen vertellen aan haar broer die in coma ligt.

‘Niemand weet dit van mij, dus gun me wat tijd om…’ Haar adem stokt. Het is lastiger dan ze dacht om alles op te rakelen.

Angelika, een druivenplukster in dienst van de familie, is de andere persoon die vertelt. Hun verhalen wisselen elkaar steeds af. Dit doet de auteur slim, want hierdoor is het lastig te doorgronden welke personen betrouwbaar zijn, want beide vrouwen denken verschillend over zaken. Deze slimme techniek zorgt ervoor dat de spanning in Het moezelmeisje eigenlijk continu aan de oppervlakte suddert.

Snel loopt Emma de gang in, waar kleine peertjes de ruimte verlichten, haar hart klopt steeds sneller. Er hangt een vreemde geur, die maakt dat ze nauwlettend om zich heen kijkt. De motor ronkt als een zonnetje. De deuren in de gang van de wijnkelder zijn gewoon dicht, alles lijkt nog hetzelfde. Is Angelika hier nog wel?

De auteur laat de spanningen uit het verleden en heden subtiel een onderhuidse dreiging veroorzaken. Soms enkel in de gedachten van Emma, soms ook zeer aanwezig in gewelddadige situaties in het nu waar Angelika en Emma bij betrokken zijn. Als lezer leef je enorm mee, wat het tot een echt ‘doorlees-boek’  maakt. De uiteindelijke ontknoping is deels verwacht, deels zeer onverwacht…

Het Moezelmeisje smaakt als een lekkere druif: zoet met pit!