In een kort tijdsbestek plegen drie jongeren zelfmoord.
Alle drie op dezelfde manier, op dezelfde plek.
Reden dat er bij Isabel Dieudonné alarmbellen gaan rinkelen en ze vraagt zich af of er meer aan de hand is. Was het wel zelfmoord? Of is er meer aan de hand?
Verdoemd van Mariska Overman is het derde deel met ex-rechercheur, nu specialist postmortale zorg, Isabel Dieudonné in de hoofdrol (lees hier de andere recensies). Als Verdoemd wordt opengeslagen, wordt al snel duidelijk dat de auteur wat heeft gedaan met de feedback uit de recensies van het vorige deel. Verdoemd start namelijk met een korte terugblik naar de voorgaande delen, zodat de belangrijkste gebeurtenissen uit het leven van hoofdpersoon Isabel Dieudonné helder zijn. Een waardevolle toevoeging voor iedere lezer! Voor de lezers die de vorige delen heeft gelezen even een mooie opfrisser en voor de overige lezers een startpunt, van waaruit het verhaal verder kan groeien.
Overman heeft Verdoemd vanuit twee perspectieven geschreven. De tijdlijnen Toen en Nu wisselen elkaar in rap tempo af. Vanuit het verleden krijgen de drie pubers Sara, Jelte en Daan langzaamaan een gezicht. Toen, ergens in 2015, wordt afgewisseld met nu, vanaf januari 2016, waar we Isabel Dieudonné volgen die op zoek gaat naar de waarheid.
Isabel Dieudonné is er van overtuigd dat dit geen toeval kan zijn. Drie tieners, die alle drie op dezelfde plek, op dezelfde wijze zelfmoord plegen. Bij de politie wordt er geluisterd naar het sterke onderbuik gevoel van Isabel en het onderzoek wordt geopend. Isabel gaat samen met nieuwe collega Damon op zoek naar de waarheid. Maar helaas voor Isabel ligt deze niet voor het oprapen. Damon en Isabel krijgen vanuit verschillende kanten steun, maar ondanks dat komen ze geen steek verder.
De waarheid lijkt niet zo gemakkelijk te achterhalen. Als de tijd begint te dringen, opdat het dossier wordt gesloten, probeert Isabel zich vast te houden aan iedere strohalm die ze hebben. Helaas kan het raadsel daarmee niet worden opgelost. Case closed. Diep van binnen voelt Isabel dat er meer aan de hand is. Ze is ziedend, dat er zo gemakkelijk wordt opgegeven. Ze vaart altijd wel bij haar onderbuikgevoel en haar intuïtie heeft haar nog nooit in de steek gelaten. Zonder steun, blijft ze haar zoektocht vervolgen. Zoals we Isabel kennen, vasthoudend en doortastend tijdens haar werk, soms met gevaar voor haarzelf of haar carrière zal ze niet opgeven totdat ze weet hoe de vork in de steel zit. In Verdoemd krijgt Isabel haar privéleven een grotere rol. Ze worstelt met haar emoties in relatie tot anderen. Vanuit haar familie lijkt er tot op heden enkel contact met haar broer David. Haar collega’s nemen een grotere rol in. Naast hen lijkt er geen sprake van andere vriendschappen. Isabel blijft hierdoor een boeiend personage. Dat ook nog de nodige ontwikkeling door kan maken in eventuele volgende delen.
Zoals in voorgaande delen is er ook in Verdoemd geen sprake van bloedstollende spanning, maar er is sprake van onderhuidse spanning. Het verhaal wordt ook in het derde deel weer langzaam en rustig opgebouwd. Mariska Overman prikkelt door steeds hele kleine openbaringen te doen zowel tijdens het uitgebreide onderzoek van Isabel, als ook in het verleden van de tieners. Dit roept vragen op, waardoor je blijft gissen naar wie of wat er achter de waarheid zit.
De manier waarop Overman dat doet is er een waardoor de lezer geboeid blijft. Te merken valt dat de auteur veel tijd en aandacht heeft besteed aan hoofdpersonage Isabel en de karakters van de drie pubers. Allen gestoeld op de het alledaagse leven. De problemen waar de jongeren mee worstelen zijn helaas de realiteit, waarbij kwetsbare pubers maar moeizaam het hoofd boven water kunnen houden.
De auteur werkt langzaam toe naar de ontknoping waar als lezer je nekharen van overeind gaan staan. De lezer blijft achter met een unheimisch gevoel.
Overman weet op grandioze wijze af te sluiten, want wat heeft Isabel ontdekt? De lezer wordt op zijn wenken bediend en hunkert naar het volgende deel.
Mariska Overman weet met Verdoemd een psychologische thriller te schrijven met een zwart randje. Waarin trouw en loyaliteit, onvoorwaardelijke liefde, leugens en verborgen agenda’s, misbruik en hebzucht, zelfmoord en moord in een verhaal worden gevangen. Het verhaal doet uit kijken naar het vervolg.
Verdoemd van Mariska Overman is het derde deel met ex-rechercheur, nu specialist postmortale zorg, Isabel Dieudonné in de hoofdrol (lees hier de andere recensies). Als Verdoemd wordt opengeslagen, wordt al snel duidelijk dat de auteur wat heeft gedaan met de feedback uit de recensies van het vorige deel. Verdoemd start namelijk met een korte terugblik naar de voorgaande delen, zodat de belangrijkste gebeurtenissen uit het leven van hoofdpersoon Isabel Dieudonné helder zijn. Een waardevolle toevoeging voor iedere lezer! Voor de lezers die de vorige delen heeft gelezen even een mooie opfrisser en voor de overige lezers een startpunt, van waaruit het verhaal verder kan groeien.
Overman heeft Verdoemd vanuit twee perspectieven geschreven. De tijdlijnen Toen en Nu wisselen elkaar in rap tempo af. Vanuit het verleden krijgen de drie pubers Sara, Jelte en Daan langzaamaan een gezicht. Toen, ergens in 2015, wordt afgewisseld met nu, vanaf januari 2016, waar we Isabel Dieudonné volgen die op zoek gaat naar de waarheid.
Isabel Dieudonné is er van overtuigd dat dit geen toeval kan zijn. Drie tieners, die alle drie op dezelfde plek, op dezelfde wijze zelfmoord plegen. Bij de politie wordt er geluisterd naar het sterke onderbuik gevoel van Isabel en het onderzoek wordt geopend. Isabel gaat samen met nieuwe collega Damon op zoek naar de waarheid. Maar helaas voor Isabel ligt deze niet voor het oprapen. Damon en Isabel krijgen vanuit verschillende kanten steun, maar ondanks dat komen ze geen steek verder.
De waarheid lijkt niet zo gemakkelijk te achterhalen. Als de tijd begint te dringen, opdat het dossier wordt gesloten, probeert Isabel zich vast te houden aan iedere strohalm die ze hebben. Helaas kan het raadsel daarmee niet worden opgelost. Case closed. Diep van binnen voelt Isabel dat er meer aan de hand is. Ze is ziedend, dat er zo gemakkelijk wordt opgegeven. Ze vaart altijd wel bij haar onderbuikgevoel en haar intuïtie heeft haar nog nooit in de steek gelaten. Zonder steun, blijft ze haar zoektocht vervolgen. Zoals we Isabel kennen, vasthoudend en doortastend tijdens haar werk, soms met gevaar voor haarzelf of haar carrière zal ze niet opgeven totdat ze weet hoe de vork in de steel zit. In Verdoemd krijgt Isabel haar privéleven een grotere rol. Ze worstelt met haar emoties in relatie tot anderen. Vanuit haar familie lijkt er tot op heden enkel contact met haar broer David. Haar collega’s nemen een grotere rol in. Naast hen lijkt er geen sprake van andere vriendschappen. Isabel blijft hierdoor een boeiend personage. Dat ook nog de nodige ontwikkeling door kan maken in eventuele volgende delen.
Zoals in voorgaande delen is er ook in Verdoemd geen sprake van bloedstollende spanning, maar er is sprake van onderhuidse spanning. Het verhaal wordt ook in het derde deel weer langzaam en rustig opgebouwd. Mariska Overman prikkelt door steeds hele kleine openbaringen te doen zowel tijdens het uitgebreide onderzoek van Isabel, als ook in het verleden van de tieners. Dit roept vragen op, waardoor je blijft gissen naar wie of wat er achter de waarheid zit.
De manier waarop Overman dat doet is er een waardoor de lezer geboeid blijft. Te merken valt dat de auteur veel tijd en aandacht heeft besteed aan hoofdpersonage Isabel en de karakters van de drie pubers. Allen gestoeld op de het alledaagse leven. De problemen waar de jongeren mee worstelen zijn helaas de realiteit, waarbij kwetsbare pubers maar moeizaam het hoofd boven water kunnen houden.
De auteur werkt langzaam toe naar de ontknoping waar als lezer je nekharen van overeind gaan staan. De lezer blijft achter met een unheimisch gevoel.
Overman weet op grandioze wijze af te sluiten, want wat heeft Isabel ontdekt? De lezer wordt op zijn wenken bediend en hunkert naar het volgende deel.
Mariska Overman weet met Verdoemd een psychologische thriller te schrijven met een zwart randje. Waarin trouw en loyaliteit, onvoorwaardelijke liefde, leugens en verborgen agenda’s, misbruik en hebzucht, zelfmoord en moord in een verhaal worden gevangen. Het verhaal doet uit kijken naar het vervolg.
Afbeelding
Marinus van de Velde
Ik ben Marinus van de Velde, van bouwjaar 1984. Ik mag mezelf de eigenaar noemen van ThrillZone! Ik lees al van jongs af aan. Mijn interesses liggen breed; Scandi, Nederlandstalig, spionage, maar ik vind Baldacci en Lee Child bijvoorbeeld ook geweldig. Lezen voor ThrillZone betekent soms het oprekken van je comfortzone en dat lukt goed!
Verdoemd van Mariska Overman is het derde deel met ex-rechercheur, nu specialist postmortale zorg, Isabel Dieudonné in de hoofdrol (lees hier de andere recensies). Als Verdoemd wordt opengeslagen, wordt al snel duidelijk dat de auteur wat heeft gedaan met de feedback uit de recensies van het vorige deel. Verdoemd start namelijk met een korte terugblik naar de voorgaande delen, zodat de belangrijkste gebeurtenissen uit het leven van hoofdpersoon Isabel Dieudonné helder zijn. Een waardevolle toevoeging voor iedere lezer! Voor de lezers die de vorige delen heeft gelezen even een mooie opfrisser en voor de overige lezers een startpunt, van waaruit het verhaal verder kan groeien.
Overman heeft Verdoemd vanuit twee perspectieven geschreven. De tijdlijnen Toen en Nu wisselen elkaar in rap tempo af. Vanuit het verleden krijgen de drie pubers Sara, Jelte en Daan langzaamaan een gezicht. Toen, ergens in 2015, wordt afgewisseld met nu, vanaf januari 2016, waar we Isabel Dieudonné volgen die op zoek gaat naar de waarheid.
Isabel Dieudonné is er van overtuigd dat dit geen toeval kan zijn. Drie tieners, die alle drie op dezelfde plek, op dezelfde wijze zelfmoord plegen. Bij de politie wordt er geluisterd naar het sterke onderbuik gevoel van Isabel en het onderzoek wordt geopend. Isabel gaat samen met nieuwe collega Damon op zoek naar de waarheid. Maar helaas voor Isabel ligt deze niet voor het oprapen. Damon en Isabel krijgen vanuit verschillende kanten steun, maar ondanks dat komen ze geen steek verder.
De waarheid lijkt niet zo gemakkelijk te achterhalen. Als de tijd begint te dringen, opdat het dossier wordt gesloten, probeert Isabel zich vast te houden aan iedere strohalm die ze hebben. Helaas kan het raadsel daarmee niet worden opgelost. Case closed. Diep van binnen voelt Isabel dat er meer aan de hand is. Ze is ziedend, dat er zo gemakkelijk wordt opgegeven. Ze vaart altijd wel bij haar onderbuikgevoel en haar intuïtie heeft haar nog nooit in de steek gelaten. Zonder steun, blijft ze haar zoektocht vervolgen. Zoals we Isabel kennen, vasthoudend en doortastend tijdens haar werk, soms met gevaar voor haarzelf of haar carrière zal ze niet opgeven totdat ze weet hoe de vork in de steel zit. In Verdoemd krijgt Isabel haar privéleven een grotere rol. Ze worstelt met haar emoties in relatie tot anderen. Vanuit haar familie lijkt er tot op heden enkel contact met haar broer David. Haar collega’s nemen een grotere rol in. Naast hen lijkt er geen sprake van andere vriendschappen. Isabel blijft hierdoor een boeiend personage. Dat ook nog de nodige ontwikkeling door kan maken in eventuele volgende delen.
Zoals in voorgaande delen is er ook in Verdoemd geen sprake van bloedstollende spanning, maar er is sprake van onderhuidse spanning. Het verhaal wordt ook in het derde deel weer langzaam en rustig opgebouwd. Mariska Overman prikkelt door steeds hele kleine openbaringen te doen zowel tijdens het uitgebreide onderzoek van Isabel, als ook in het verleden van de tieners. Dit roept vragen op, waardoor je blijft gissen naar wie of wat er achter de waarheid zit.
De manier waarop Overman dat doet is er een waardoor de lezer geboeid blijft. Te merken valt dat de auteur veel tijd en aandacht heeft besteed aan hoofdpersonage Isabel en de karakters van de drie pubers. Allen gestoeld op de het alledaagse leven. De problemen waar de jongeren mee worstelen zijn helaas de realiteit, waarbij kwetsbare pubers maar moeizaam het hoofd boven water kunnen houden.
De auteur werkt langzaam toe naar de ontknoping waar als lezer je nekharen van overeind gaan staan. De lezer blijft achter met een unheimisch gevoel.
Overman weet op grandioze wijze af te sluiten, want wat heeft Isabel ontdekt? De lezer wordt op zijn wenken bediend en hunkert naar het volgende deel.
Mariska Overman weet met Verdoemd een psychologische thriller te schrijven met een zwart randje. Waarin trouw en loyaliteit, onvoorwaardelijke liefde, leugens en verborgen agenda’s, misbruik en hebzucht, zelfmoord en moord in een verhaal worden gevangen. Het verhaal doet uit kijken naar het vervolg.